Blog Floren: Oost, West: Europa best
Blog van FlorenGepubliceerd: 5 days ago
| 
|
Jonnick is student aan de docentenopleiding maatschappijleer en werkt bij ProDemos. Hij schrijft graag over problematiek die hij tegenkomt in het onderwijs, maar een lichter onderwerp op zijn tijd gaat hij niet uit de weg. Eerdere blogs van Jonnick lees je hier.
Foto: Paul van der Blom
Het is de schrik van iedere docent: een leerling die op het verkeerde moment op de verkeerde manier zijn mond opentrekt en iets roept waar andere leerlingen aanstoot aan nemen. Dat mijn les ontspoort, is niet zo erg. Maar dat leerlingen zich niet meer veilig of welkom voelen in hun klassen, of erger nog, in dit land, kan echte schade opleveren. Radicalisering bijvoorbeeld.
Daarom is het zo belangrijk dat docenten handvatten krijgen aangereikt om spanningen binnen groepen leerlingen op te merken en aan te kaarten. Om zo erger te voorkomen.
Uit een behoefte om die handvatten zelf alvast te vinden ging ik naar de boekpresentatie van Karim Amghar, schrijver van Van radicaal naar amicaal, en ook docent en programmamaker. Zijn verhaal over radicalisering in de maatschappij en de effecten die radicalisering heeft op het denken van mensen is duidelijk: wie radicalisering wil aanpakken – ongeacht de doelgroep – zal moeten beginnen met een eerlijk en open gesprek.
In de klas is daar niet altijd ruimte voor. Een heleboel factoren maken dat ikzelf voor de klas ook soms in het moment keuzes maak waar ik later spijt van heb. En dan probeer ik nog bewust om te gaan met sociale kwesties. Hoe gaat het bij docenten die dat niet doen? Of bij docenten die het niet als hun taak zien om die problemen in de klas aan te kaarten?
Daar kan ik van wakker liggen: onze invloed op of jongeren wel of niet radicaliseren. Maar de presentatie van Karim gaf me hoop. Er werd gesproken met professionals die zich op verschillende manieren bezighouden met groepen jongeren in Rotterdam-Zuid. Mij viel de jongerenwerker op die vertelde dat hij het gesprek aangaat met jongeren in de moskee over onderwerpen die nog weleens op onbegrip stuiten.
Wanneer leerlingen radicaliseren, ontsporen ze van de maatschappij om hen heen. School is een onderdeel van die maatschappij, maar zeker niet de enige plek waar de maatschappij hen kan aanspreken en met hen in contact kan komen.
De hulp die zo’n jongere nodig heeft, hoeft dus niet alleen van mij te komen, maar ook uit hun omgeving en dat gebeurt ook. Ik denk dat het verhaal van de jongerenwerker mij daarom zo aansprak. Een moskee die een jongerenmedeweker toelaat om met jongeren te spreken over gevoelige onderwerpen is iets wat groter en vaker in het nieuws zou mogen zijn. Kun je bedenken hoe anders maatschappelijke discussies zouden zijn als mensen meer op de hoogte waren van dit soort initiatieven?
Mijn inzicht: wij docenten staan niet alleen in de aanpak van radicalisering. Zolang wij ons blijven richten op de behoefte van onze leerlingen en hen naar elkaar leren luisteren, dragen wij onze steen bij. Als de omgeving daarbij dan ook aandacht geeft en een open gesprek op gang houdt, zie ik bouwstenen voor een saamhorig Nederland.
Wil je op donderdag (rond lunchtijd) het heetste nieuws van afgelopen week in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Een hele goede column!
We moeten zeker eerlijk kunnen zijn en naar elkaar proberen te luisteren, welke radicalisering dat dan ook betreft.
Wel moeten we uitkijken dat we niet denken dat het aan ons is de wereld te redden, daaruit ontstaat hoogmoedigheid. Dit kan ook uitdraaien op radicalisering.
Goede column! Ik heb onlangs de serie ‘Karim pakt zijn kans’ gekeken op NPO en ben ook benieuwd naar zijn boek.
Zelf vind ik dat gesprek in de klas ook belangrijk. Ik heb om die reden de afgelopen 5 jaar een Dag van de Dialoog georganiseerd binnen de HR, zodat mensen kunnen oefenen met dialoog. Mocht je interesse hebben dat ik je daar wat meer over vertel, stuur me gerust een mail.
Goed geschreven column, Jonnick.
Tof om te lezen dat jij soms ook keuzes maakt in de les waar je later spijt van hebt. Dat maakt je verhaal herkenbaar voor andere docenten en helpt bij het bewust worden hiervan. Daarnaast fijn om te lezen dat wij als docenten er niet alleen voor staan. Leuk dat je aanwezig kon zijn bij de boekpresentatie van Karim Amghar.