Blog Corstin: De wereld beweegt
Blog van CorstinGepubliceerd: 5 hours ago
| 
|
Nabil is tweedejaars student crossmediale communicatie met een passie voor schrijven. Hij schrijft over het leven als student en schetst hiermee herkenbare situaties waar jij misschien wel middenin zit…
Zijn eerdere blogs lees je hier.
Inmiddels zijn we weken verder en raken de parken weer vol, gaan de grenzen langzaam open en kan iedereen weer naar de kapper. En ook ik heb goed nieuws: ik ben genezen van corona.
Want na vier weken door een hel te zijn gegaan ben ik nu eindelijk van het virus af. Reden tot juichen, is het niet?
De telefoniste van mijn huisarts heb ik in de weken van mijn besmetting vaker gesproken dan ooit. Ik kreeg de dokter nooit echt zelf te spreken en dit resulteerde erin dat ik dagelijks werd teruggebeld met een nieuwe boodschap van de arts. Ik had zoveel vragen en maakte me ongelofelijk druk om de veel te lange periode dat het virus in mijn lichaam zat. Maar echt wijzer werd ik er niet van. Totdat de dokter mij toch plots persoonlijk belde. ‘Ik heb begrepen dat mijn assistentes u niet kunnen geruststellen, meneer Bekri. waar bent u precies bang voor?’, zei hij laconiek. Ik vertelde dat het al vier weken geleden was dat ik werd gediagnostiseerd en dat het nu toch wel over moest zijn. Tot mijn verbazing concludeerde de dokter dat ik ervan was genezen, maar als gevolg van het virus een ontsteking tussen en kneuzing in mijn ribben heb opgelopen. En dat ik die steken waar ik last van had, nog een week of vier kan blijven voelen.
Huh? Hoe kan hij dit op afstand weten? Heeft het überhaupt met het virus te maken? Want de steken die ik voel, voel ik rondom mijn hart. Wat als ik ergens mee loop waar ik niet te lang mee moet lopen? ‘Meneer Bekri, u bent te jong voor kanker en ik kan verder geen enge ziektes bedenken. Het gaat vanzelf over.’
Inmiddels zijn we weken verder en voel ik nog steeds steken rond mijn hart als ik bijvoorbeeld vooroverbuig. Door de drukte in de ziekenhuizen word ik niet doorverwezen en moet ik wachten.
Wat goed nieuws hoort te zijn, is dus in werkelijkheid een bittere pil. Ik rust niet tot ik word onderzocht, want de pijn baart me zorgen. Heb ik te vroeg gejuicht? Als het maar geen gevalletje ‘blijvende schade’ is … Kortom: ik ben coronavrij, maar niet pijnvrij en ook niet zorgenvrij.
Wil je op donderdag (rond lunchtijd) het heetste nieuws van afgelopen week in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief. De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Helaas een herkenbaar verhaal. Ik had ook een soortgelijk pijn tijdens en na mijn aanraking met Covid-19. Bij mij duurde het uiteindelijk iets van 2 maanden voordat de pijn verdween. Rust goed uit en ik hoop dat je je snel weer beter gaat voelen Nabil!
Ik hoop dat je snel opknapt Nabil!
“Te jong voor kanker????” Ik kreeg het toen ik 20 was (gelukkig inmiddels alweer genezen)! Wat een belachelijke en levensgevaarlijke opmerking!
Herkenbaar. Zelf sinds 9 maart enorme benauwdheid en 7 weken koorts gehad. Ik heb de EHBO 5x moeten bezoeken. Ik ben 35. Ik ben longpatient. Heb astma. Gebruik een puffer en verder is hij onder controle. Er is gezegd dat ik hyperventileer, dat ik tietze heb (een borstkas ontsteking vd spieren en gewrichten) dat ik longembolie heb, (is uitgesloten) dat ik een allergische reactie op ‘n vitamine tablet had en dat ik corona heb/had. (zonder ‘n test af te nemen)
De test werd uiteindelijk midden mei afgenomen terwijl ik 9 maart plots happend naar adem bij de seh stond. Ik hyperventileer dagelijks door de benauwdheid en druk op m’n rechterborst. Het voelt alsof m’n long niet genoeg lucht krijgt. De test was overigens negatief. Maar dat zegt voor mij niet zoveel. Hij werd erg laat afgenomen. En de koorts was rond die koers ook afgenomen. Ik heb 7 weken lang 39 graden koorts gehad zonder me doodziek te voelen. De benauwdheid stond voorop. Ik heb gedacht dood te gaan. Ik heb nachten geijsbeerd. Happend naar lucht. Ik ben heel vaak bij de huisarts geweest. Ook bij de specialist, zelfs de reumatoloog (aangezien tietze volgens huisarts ook zulke benauwdheid kan geven) Hier heb ik heel hard voor geknokt en zelfs wat ruzie gemaakt met m’n huisarts. Aangezien ze de noodzaak er niet van in zag. Maar ik nog geen 5 zinnen kom zeggen zonder naar adem te happen. Een andere huisarts gaat er komen na 13 jaar bij haar te zijn geweest. Ook is mijn partner eerst boos moeten worden voordat ik de corona test kreeg. Zouden longpatienten met astma hier niet allemaal op moeten kunnen rekenen?
ik kan pas volgende week naar de longarts. Die ik voor ‘t laatst zag toen ik 11 was. Ik ben teleurgesteld in t zorgstelsel. Ik heb dagen gedacht.. Dit wil ik niet meer. Dit kan ik niet meer. Ademhalen zou vanzelf moeten gaan. Door ‘t benauwd zijn ging ik hyperventileren. Dit was ‘n nieuwe ervaring. En zeer beangstigend. Ik was mezelf niet meer. De internist deed ‘n ECG. En checkte m’n organen via een bloedtest. Allen goed. Toch zit ik 3 maanden later met ‘n benauwde rechterlong waardoor ik niets meer kan. Het voelt letterlijk alsof hij zich niet vult.
Mijn partner moet me helpen de wc af te komen. Ik was fit en mobiel voorheen. Een jonge meid, vol in t leven. Ik kan niks meer. Ben binnen 10 minuten buiten adem. M’n huisarts lacht een beetje zenuwachtig en zegt dan dat ze verder ook geen idee heeft.
Als dit geen corona is geweest.. Wat in hemelsnaam heb ik dan onder de leden? Ik loop bij de Cesar en ‘n adem therapeut nu. Nooit gedacht die nodig te gaan hebben. Ademen was vanzelfsprekend altijd. Ik voel me onbegrepen en niet goed genoeg gehoord. Mensen onderschat het niet. Ook jonge mensen kunnen erg ziek worden.. Gaat dit blijvend zijn? Zo ja kom ik in aanmerking voor revalidatie met ‘n negatieve corona test? Ik kan immers niets meer. En dat kost de baas ook geld. Ik zit er doorheen. Sterkte voor iedereen die zich ook niet gehoord voelt. Hopelijk komt er ‘n oplossing.
Herkenbaar. Zelf sinds 9 maart enorme benauwdheid en 7 weken koorts gehad. Ik heb de EHBO 5x moeten bezoeken. Ik ben 35. Ik ben longpatient. Heb astma. Gebruik een puffer en verder is hij onder controle. Er is gezegd dat ik hyperventileer, dat ik tietze heb (een borstkas ontsteking vd spieren en gewrichten) dat ik longembolie heb, (is uitgesloten) dat ik een allergische reactie op ‘n vitamine tablet had en dat ik corona heb/had. (zonder ‘n test af te nemen)
De test werd uiteindelijk midden mei afgenomen terwijl ik 9 maart plots happend naar adem bij de seh stond. Ik hyperventileer dagelijks door de benauwdheid en druk op m’n rechterborst. Het voelt alsof m’n long niet genoeg lucht krijgt. De test was overigens negatief. Maar dat zegt voor mij niet zoveel. Hij werd erg laat afgenomen. En de koorts was rond die koers ook afgenomen. Ik heb 7 weken lang 39 graden koorts gehad zonder me doodziek te voelen. De benauwdheid stond voorop. Ik heb gedacht dood te gaan. Ik heb nachten geijsbeerd. Happend naar lucht. Ik ben heel vaak bij de huisarts geweest. Ook bij de specialist, zelfs de reumatoloog (aangezien tietze volgens huisarts ook zulke benauwdheid kan geven) ik kan pas volgende week naar de longarts. Ik ben teleurgesteld in t zorgstelsel. Ik heb dagen gedacht.. Dit wil ik niet meer. Door ‘t benauwd zijn ging ik hyperventileren. Dat lijkt me logisch. Dit was ‘n nieuwe ervaring. En zeer beangstigend. Ik was mezelf niet meer. De internist deed ‘n ecg. En checkte m’n organen. Allen goed. Toch zit ik 3 maanden later met ‘n benauwde rechterlong waardoor ik niets meer kan.
Mijn partner moet me helpen de wc af te komen. Ik was fit en mobiel voorheen. Een jonge meid. Ik kan niks meer. Ben binnen 10 minuten buiten adem. M’n huisarts lacht een beetje zenuwachtig en zegt dan dad ze verder ook geen idee heeft.
Als dit geen corona is geweest.. Wat in hemelsnaam heb ik dan onder de leden? Ik loop bij de Cesar en ‘n adem therapeut nu. Nooit gedacht die nodig te gaan hebben. Ik voel me onbegrepen en niet goed gehoord. Mensen onderschat het niet. Ook jonge mensen kunnen erg ziek worden.. Gaat dit blijvend zijn? Zo ja kom ik in aanmerking voor revalidatie met ‘n negatieve corona test? Ik kan immers niets meer. En dat kost de baas ook geld. Ik zit er doorheen. Sterkte voor iedereen die zich ook niet gehoord voelt. Hopelijk komt er ‘n oplossing.