Mohamed Taibi is facilitair medewerker en werkt deze zomer door op ‘toetslocatie’ Museumpark. ‘Hoe de komende zomer er voor mij uitziet? Op de hogeschool, met mijn blauwe t-shirt aan!’

‘Mijn beste zomer ooit was toen ik op mijn achttiende voor het eerst zonder ouders naar Spanje ging. Met acht vrienden naar Lloret del Mar. Elke ochtend gingen we om 6.00 uur naar bed en waren we om 10.00 uur weer op het strand om te zonnen of te gaan jetskiën. Je geniet echt van het leven. Na een week ben je helemaal uitgeput. Vooral mijn vrienden hadden het zwaar. Ik wat minder, want ik drink niet. Ik doe gewoon mee en heb geen drank nodig om het leuk te hebben. Dat was mijn beste vakantie. Maar nooit meer, ik ben daar nu te oud voor.

‘Hoe de komende zomer er voor mij uitziet? Op de hogeschool, met mijn blauwe t-shirt aan! We gaan niet dicht want tot 1 september worden er toetsen gehouden. We beginnen elke dag ’s ochtends om 6.30 om het pand te controleren. We zorgen dat de schoonmakers overal bij kunnen en dat de nooduitgangen vrij zijn. Daarna neem ik een kopje thee met mijn collega’s en gaan we de taken voor de dag verdelen. Normaal gesproken zit ik niet hier, maar omdat er geen receptionist is moet een van ons deze plek bemannen.

‘We gaan niet dicht want tot 1 september worden er toetsen gehouden.’

‘Met mijn collega’s vormen we een heel hecht team. Ik breng meer tijd met hen door dan met mijn familie. We discussiëren ook vaak met elkaar. Eigenlijk iedere dag. En dat kan er best heftig aan toegaan. Dat duurt dan iets van een half uur en daarna is het weer rustig. Het gaat meestal over het leven, over wat goed en slecht is. Een van mijn collega’s heeft een andere kant van het leven meegemaakt dan ik, en daardoor kijkt hij anders tegen dingen aan dan ik. Daar praten we samen veel over.

‘Ook met de studenten op de hogeschool heb ik goed contact. Ik kom uit Rotterdam en ik ken mijn mensen, om het maar zo te zeggen. Je moet op hun eigen manier tegen ze praten. Het werkt meestal niet om je tegenover een jong iemand heel autoritair te gedragen. Zoiets moet je aanvoelen. Ik ben opgegroeid in een achterstandswijk, de Afrikaanderwijk in Rotterdam Zuid, daar leer je dat vanzelf.

‘Het werkt meestal niet om je tegenover een jong iemand heel autoritair te gedragen.’

‘Zelf was ik vroeger wel heel erg stil. Ik durfde in de supermarkt nog niet eens te vragen waar iets lag als ik het niet kon vinden. Maar dankzij de sportopleiding die ik volgde ben ik veel minder gesloten geworden. Tijdens het lesgeven zag ik dat mijn etniciteit, of wat dan ook, helemaal niets uitmaakte en dat de groep het gewoon leuk vond. Ik zag dat ik mezelf kon zijn. Dat heeft mij echt zelfvertrouwen gegeven.

‘Ik heb veel banen gehad, waaronder sportinstructeur, maar de Hogeschool Rotterdam is de beste werkgever die ik tot nu toe heb gehad. Mijn vader die bij de schoonmaakdienst werkt, wees me op de vacature. Er wordt hier respectvol met je omgegaan en alles is duidelijk. Vooral in deze tijd is dat prettig. We krijgen bedankjes thuisgestuurd en de managers komen langs om te vragen hoe het met ons gaat. Ik vind dat tof en heb echt niets te klagen. Voor de gemiddelde burger is dit een droombaan, zeggen we hier altijd.’

Tekst en foto: Wietse Pottjewijd

Volg ons op Instagram