Blog Donna: Kwart eeuw crisis
Blog van DonnaGepubliceerd: 1 day ago
| 
|
Sanne Groen (21) is tweedejaars student crossmediale communicatie aan de Rotterdam Academy. Ze schrijft voor Profielen over alles waar zij van *aan* gaat.
Nu ik de hele week binnen zit, is mijn dagelijkse telefoontijd met zo’n drie uur toegenomen. Uitstellen is, sinds corona, mijn grootste hobby geworden. En mijn telefoon is daarbij onmisbaar.
Mijn langste schermtijd op één dag is zes uur en vierendertig minuten. De uren op mijn laptop zijn hier nog niet eens bij opgeteld, want alleen mijn telefoon houdt de tijd bij. Om me niet heel ongemakkelijk te voelen, vertel ik mezelf dat ik ongetwijfeld met een belangrijke reden urenlang achter mijn scherm zit. Nog erger: soms maak ik mezelf wijs dat het mag, omdat het later een deel van mijn werk wordt.
Als ik er écht over nadenk, is zes en een half uur een onwijs groot deel van mijn dag. Hierin zou ik het huis kunnen stofzuigen, een lange wandeling kunnen maken én die ene opdracht voor morgen af kunnen maken. Toch open ik mijn Instagram om drie keer door dezelfde berichten heen te scrollen en me aan het eind van de dag een nietsnut te voelen.
Een Wordfeud-notificatie bedekt de bovenkant van mijn scherm: mijn oma heeft twintig punten gehaald met het woord ‘ach’ en nu is het mijn beurt. Geen tijd voor, want ik zat net al een half uur op Instagram. Vervolgens laat ik mijn oma 75 uur en 59 minuten wachten tot ik een nieuw woord heb gelegd.
Ik noem de oorzaak van mijn uitstelgedrag eigenlijk zelf al: afleiding door mijn telefoongebruik. O ja hoor, het is een manier om in contact te blijven met mijn vriendinnen en om even te ontsnappen aan wat er allemaal gaande is. Maar ik moet vaststellen dat het urenlange en vaak onnodige appen en scrollen mij vooral veel minder productief maakt.
Wat uitstellen is, zou prioriteren moeten zijn: San, leg dat woord in Wordfeud neer en leg daarna je telefoon weg. Jij blij, oma blij. Ga dan ook niet eigenwijs op Instagram scrollen op je laptop, want daar heb je morgen weer spijt van. Loop een blokje om met die vriendin die om de hoek woont en voilà: contact, frisse lucht en afleiding heb je gehad.
Ik wéét het wel, maar ik doe het niet. In plaats daarvan raak ik geïrriteerd wanneer mijn vriend me telefoonverslaafd noemt. Want stiekem weet ik dat het waar is.
Weet jij hoe ik mijn uitstelgedrag kan afstellen? Vertel het me!
Wil je op donderdag (rond lunchtijd) het heetste nieuws van afgelopen week in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief. De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Hoi Sanne. Een simpele tip die ik meteen kan geven is, zie niet-noodzakelijk telefoongebruik als iets dat je moet verdienen. Stel jezelf een doel, en als je het behaald hebt, mag je zonder schuldgevoel een (half) uurtje op je telefoon je ding doen. Wees je ook (vantevoren) bewust van het feit dat, hoe aanlokkelijk je telefoon misschien elke keer ook weer is, je er wel een matig gevoel aan overhoudt aan het eind van de dag.
Ik ben lange tijd nuchter na 10+ jaar zwaar alcoholgebruik. Dronken zijn kan leuk zijn, maar ik weet dat als ik nu zou drinken, het schuldgevoel zo groot zou zijn dat ik er toch niet van kan genieten. Dus denk bij jezelf: hoe leuk is die telefoon nou echt, als je er later spijt van hebt? Hoop dat jij of eventueel anderen hier iets aan hebben.
Als je na 75 uur en 59 minuten pas weer reageert is oma helemaal teleurgesteld (of niet als het haar alleen om winnen draait ;)): de tijdslimiet op WordFeud is 72 uur 😉 . Voor de rest herkenbare blog, niks verslavender dan uitstelgedrag
De algoritmes van social media en apps zijn helaas zo ontworpen om jouw aandacht zo lang mogelijk vast te houden. Daar verdienen deze bedrijven immers geld mee, ze verkopen jouw tijd aan bedrijven die adverteren.
Ik vond het zelf ook lastig om hier van los te komen. Ik heb mijn Facebook verwijderd en van Instagram alle notificaties uitgezet, ik kijk wanneer ik wil, niet wanneer instagram mij afleid door een notificatie.
Op youtube heb je aanbevolen video’s en autoplay, zo blijf je lekker lang doorkijken. Maar gelukkig bestaan er extenties om dat te blokkeren, ik raad “remove YouTube Recommended Videos, Comments” (en adblocker) voor google chrome aan. Mocht je daarna weer wat tijd hebben, dan zou ik aanraden om “the social dilemma” op Netflix te kijken. Dat maakt je bewust van hoe diep we als samenleving gezonken zijn én dat het probleem niet alleen bij jouw persoonlijk ligt maar dat deze bedrijven hier een groot aandeel in hebben.
Het is herkenbaar. Ik heb een Iphone, dus weet niet of dat voor andere toestellen ook zo werkt. Je kunt per app een limiet per dag instellen. Ik heb alle apps tussen 22:00 en 7:00 uit staan e. Alleen door limieten te negeren (15 of 1 minuten/minuut) kan ik de app gebruiken. Daarin word ik bewuster van mijn eigen gedrag. Whatsapp berichten staan niet op mijn hoofdscherm. Alleen als ik de telefoon ontgrendel kan ik zien hoeveel berichtjes ik heb gemist. Apps gebruiken technieken om jouw aandacht te vangen en vast te houden. Kijk eens naar je eigen gedrag: wat triggert jou om te kijken? En wat doe je met de bewustwording dat je iets alweeeeer aan het bekijken bent? Stop je dan? Telefoons zijn onderdeel geworden van het dagelijks leven. Ik kan niet meer zonder. Maar volledig opgeslokt worden is weer het andere uiterste. Ik wens je veel wijsheid toe!