Blog Floren: Oost, West: Europa best
Blog van FlorenGepubliceerd: 3 days ago
‘Geef je rechterbuurvrouw een compliment,’ stond er op de speelkaart van het Geluksspel. Mijn medestagiaire en ik wisselden een blik. Er hing spanning in de lucht. Waarom vinden we complimenten zo ongemakkelijk, terwijl ze zo goed bedoeld zijn?
Eén op de drie mensen vindt het moeilijk om een compliment aan te nemen. Soms zit zelfvertrouwen, perfectionisme of een sociale-angststoornis in de weg of het gevoel dat mensen alleen aardig doen als ze er iets voor terug willen. In dat laatste geval zie je vaak dat mensen bij het ontvangen van een compliment er ook meteen een geven aan de ander. Daarnaast bestaat ook de overtuiging dat iemand een compliment geeft uit sarcasme. We zoeken in elk geval allemaal manieren om een compliment voor onszelf niet te aanvaarden.
Het naar beneden praten van complimenten is iets waar we als Nederlanders kampioen in zijn. ‘Wauw, wat had je een goede presentatie!’ ‘Nou aan het einde ging ik anders helemaal de mist in.’ Met een like op Facebook zijn we allemaal hartstikke blij, maar in het echt wil dat nog niet echt lukken.
Het aannemen en laten doordringen van complimenten kun je trainen. Reflectie is daarbij het begin. Waarom word je ongemakkelijk wanneer iemand zegt dat je er leuk uitziet vandaag? Vergelijk je jezelf met anderen? Ben je het niet eens met het compliment? Daarnaast weten we stiekem wel hoe we moeten reageren. Een ‘bedankt’ is de beste reactie. Hoe simpel kun je het verzinnen?
Complimenten hebben veel voordelen. Zo breekt het de spanning bij een kennismaking, verhoogt het iemands zelfvertrouwen en geeft het ook jezelf een gelukzalig gevoel. Je gaat onbewust na wat jouw goede eigenschappen zijn. Dus deel ze uit.
Je kunt natuurlijk ook jezelf een complimentje geven. ‘Jennifer, wat een leuke blog heb je geschreven.’ ‘Dankjewel.’
Wees een beetje lief voor jezelf en anderen, er is genoeg liefde beschikbaar voor iedereen.
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Helemaal mee eens!!!
Goed geschreven en geniet van jullie dag allemaal 😉
“het gevoel dat mensen alleen aardig doen als ze er iets voor terug willen”
Helaas is dit in zakelijke omgevingen wel regelmatig het geval.
Een belangstellende vraag word vaak puur om iets te moeten zeggen gesteld.
Bij diverse bedrijven onderzoek naar gedaan wat mensen voelen bij de vraag “Hoe gaat het met je?”.
Hier uit bleek dat veel mensen het antwoord “goed” terug zeggen. Niet omdat ze zich goed voelen maar omdat ze ervaren hebben in het verleden dat de persoon die de vraag stelt eigenlijk niet zit te wachten op een eerlijk antwoord.
Ook op de werkvloer de vraag “Hoe gaat het?” of “Lukt het?” hoor je vaak. Deze vraag blijkt ook in veel gevallen geen belangstelling te hebben voor de persoon zelf maar eigenlijk alleen een status vraag te zijn hoe ver je ben met het werk.
Afgelopen jaren zie je ook veel “delen is lief” in berichten of “het is lief als je X”. Maar ook hier blijkt weer wanneer je gaat vragen waarom het woord lief gebruikt word dat dit gebruikt word om mensen het idee te geven dat je lief gevonden word maar onderliggend is daar geen interesse naar. Het is een hulpje om, in deze situatie, de doelstelling te behalen. Het delen van een link.
Het is jammer dat veel goed bedoelde zaken vaak door de business en marketing als trend worden gebruikt.
Er zijn genoeg mensen die in deze situatie zitten en daar door in een depressie of burnout belanden.
Misschien toch eens gaan kijken naar meer oprecht iets te zeggen of te uiten en niet alleen voor doelen te behalen.
Dit is iets waar zowel de ontvanger als de zender in een gesprek iets mee kan doen.
De vraag is altijd alleen, sta jij er voor open om te luisteren naar gevoelens van een ander?
Complimenten kunnen heel waardevol zijn. Als je er zelf de juiste waarde aan geeft.
Spelling en grammatica zijn niet mijn sterkste punt. Maar het punt is geloof ik wel duidelijk.
@Mr Suprise, ik ben het met je eens dat veel van deze handelingen lege beleefdheden zijn, maar ik denk dat er ook een waarde gevonden kan worden in dat mensen de moeite nemen deze etiquette, ondanks dat die inherent betekenisloos is, te blijven hanteren. In een (werk)situatie waarin zelfs dat overgeslagen wordt, voelt het denk ik nog onpersoonlijker en afstandelijker.
Overigens kan je in culturen waarin dwangmatig “Hoe gaat het met je?” wordt gevraagd hilarische situaties creëren door er oprecht antwoord op te geven en te kijken hoe de ander oncomfortabel begint te schuifelen en zich afvraagt hoe ze in deze situatie terecht zijn gekomen. Als je nog eens op vakantie bent in de VS bijvoorbeeld raad ik absoluut aan :D.