Blog Menno: Taal maakt nog meer kapot dan geweld
Blog van MennoGepubliceerd: 4 days ago
| 
|
Darice de Cuba is webdeveloper bij Profielen. Zij is geboren op Aruba en woont sinds 2000 in Nederland. Ze houdt zich graag bezig met toegankelijkheid en inclusie waarover ze blogt op haar Engelstalige blog. Darice is laat-doof. Naast front-end developer is ze ervaringsdeskundige met expertise in inclusief design.
Foto: Paul van der Blom
Ik heb met verbazing de heftige reacties gelezen over het voorstel van de centrale medezeggenschapsraad om studenten en collega’s te vragen naar hun ‘pronouns’. Het leek wel of de cmr had voorgesteld iedereen maar meteen met ‘hen’ of ‘die’ aan te spreken.
In werkelijkheid draaide het voorstel simpelweg om mensen zelf te vragen met welk voornaamwoord ze willen worden aangesproken. Zoiets simpels, om mensen in hun waarde te laten.
Want zeg nou eerlijk, wie zal eronder lijden als de hogeschool besluit om genderneutrale aanspreekvormen als optie te bieden?
Zal de hogeschool negatief in het nieuws komen?
Zal de regering subsidie inhouden?
Kost het een zak met geld om een extra keuze ‘hen’ of ‘die’ toe te voegen aan online formulieren?
Word je mannelijkheid aangetast?
Word je vrouwelijkheid aangetast?
Ga je minder goed presteren als student?
Wordt het moeilijker om als docent/ondersteunend personeel je werk te doen?
Gaan je inkomsten eronder lijden?
Gaat je gezondheid eronder lijden?
Worden jouw rechten ontnomen?
Nee. Niemand zal er enig nadeel van ondervinden. Maar toch worden mensen boos en halen ze allerlei redenen van stal, van biologie tot grammatica, om te rechtvaardigen waarom alleen ‘hij’ en ‘zij’ als aanspreekvormen gehanteerd moeten worden.
Vooral de argumenten over taal en grammatica vind ik onzinnig. Slechts een klein deel van de mensen in Nederland spreekt en schrijft foutloos Nederlands. Zelfs ik – terwijl Nederlands niet mijn moedertaal is en ik geen ster ben in grammatica – ontdek af en toe fouten in de Volkskrant. Taal evolueert met de tijden mee. De mens evolueert met de tijden mee.
Maar op de HR, in wereldstad Rotterdam, met het grootste aantal diverse inwoners, gaat het het college van bestuur te ver om maatschappelijk voorop te lopen. Ik zie het anders: we lopen maatschappelijk achter. Terwijl je wettelijk in Nederland al in je paspoort gender ‘X’ kan kiezen, valt men op de HR over elkaar heen met redenen waarom we mensen niet kunnen aanspreken met ‘hen’.
Kom nou, het is toch om je te schamen? Het is bijna 2022, get on with the times!
Dus: Hoi, ik ben Darice en je mag me aanspreken met zij/haar/hen.
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Fantastische blog! Mooi geschreven!
Hoi Darice, dat argument dat we als HR voorop zouden lopen vond ik ook al niet kloppen. Goeie bak zeg, dat we daarin voorop zouden lopen.
Maar stel dat dat toch waar zou zijn: waarom is het in godsnaam erg om daarin voorop te lopen?
Is het motto van Hogeschool Rotterdam niet: ‘Overtref jezelf’?!
Ik denk dat er genoeg andere zaken zijn waarbij Hogeschool Rotterdam een stuk minder voorzichtig is en gewoon gáát (het slopen van een kunstwerk bijvoorbeeld). Of, zoals je zelf schrijft: zeggen dat je divers bent, maar als dat praktische consequenties heeft je beroepen op redelijkheid en prudentie.
Reproductie van de macht kan je dat wel noemen.
Goed dat je dit aankaart.
Je slaat volgens mij de spijker op de kop Darice. Er wordt voorstellen gevallen door mensen die nooit iets van de uitvoering zouden merken.
Heel merkwaardig.
hear, hear!
Wat al wordt gezegd, je slaat de spijker op de kop! Willen we als HR met onze visie waar inclusiviteit centraal staat, niet júist voorop lopen?
Grondig eens met de analyse van Darice. Met ‘regenboogvlaggate’ heb ik me ook geërgerd aan de traagheid van deze organisatie als het gaat om inclusie (in 2016 wilde de HR geen regenboogvlag heisen omdat de HR ‘neutraal’ wilde zijn, terwijl 140 gemeenten in Nederland deze vlag wel hesen).
De meeste mensen laten anderen in hun waarde, en hebben met inclusie op zich geen probleem. Echter, sommigen vinden het niet prettig dat dit een politiek punt is geworden, en dat de voorstellen van het CMR doorslaan: studenten verplichten een keuzevak te volgen en docenten verplichten een speciale sectie in de cursushandleidingen toe te voegen, gaat te ver en heeft niets meer met inclusie en gelijkwaardigheid te maken.
Sterker nog, als het zo door gaat zoals in Amerika, zul je als medewerker ontslagen kunnen worden als je hier niet aan meewerkt of hier kritiek op hebt. Of je het nu eens bent met het standpunt van deze mensen of niet, zal er toch een duidelijke visie moeten komen hoe hier precies mee om te gaan en hoe deze angsten weggenomen kunnen worden.
Inclusie betekent ook dat je andere meningen en standpunten accepteert en serieus neemt, en niet wegwuift met ‘get on with the times.’