| 
|
Okke de Jong is hogeschooldocent en coördinator van het Excellentieprogramma van de Rotterdam Academy. Daarnaast is hij startup coach voor de Startup Academy. Hij schrijft graag over zijn studenten, de vele facetten van het docentschap en zichzelf. Eerdere blogs van Okke vind je hier.
Foto: Paul van der Blom
Ongelooflijk dat we al bijna een jaar afstand houden, onze handen stuk wassen, de omzet van bouwmarkten verveelvoudigen, vrienden en familie
nauwelijks meer zien en steeds depressiever worden. En dan hebben we ook nog een avondklok.
In maart 2020 was ik nog redelijk optimistisch, zoals zoveel anderen. Maar dat optimisme hield geen stand. Ons leven is tot stilstand gekomen.
Ter afleiding bouwde ik afgelopen zomer een mancave voor mezelf in de tuin. Maar toen die af was, was ik er ook gelijk klaar mee. We huurden een motorjacht om de Westeinderplassen te gaan verkennen, maar ik was liever naar Griekenland gegaan.
In september zag ik de eerstejaars worstelen met het online onderwijs. Ondanks alle initiatieven was er geen sprake van verbondenheid, leerplezier of gezelligheid. Na de wittebroodsweken kelderden hun motivatie en hun cijfers. Mijn bevlogen collega’s worden verdrietig van hun onmacht, want er is veel uitval. Bij de tweedejaars ben ik blij als ik tien studenten in mijn online les mag begroeten. En dan nog zit ik tegen een scherm vol initialen te praten.
Maar ik verwijt mijn studenten niets, want het is bijna onmogelijk geworden om ergens enthousiast over te zijn. Enthousiasme ontspringt immers aan toekomstverwachtingen, zichtbare resultaten en het kunnen vieren van successen.
Nou, enthousiast ben ik allang niet meer. Ik laat me gedwee meevoeren op de modderstroom die Leven heet, zonder verrekijker om lichtpuntjes te ontdekken.
Mijn vrouw ging zelfs in het pokkenweer van november nog wandelen met vriendinnen, maar mijn eigen sociale leven is op sterven na dood. Ik kom nauwelijks de deur nog uit. Ik heb er ook gewoon geen zin meer in. En mijn eigen extraversie begint me ook te nekken. Ik ben chagrijnig, kortaangebonden en nog ongeduldiger. Mijn huisarts constateerde leverproblemen, door te veel drank en te weinig beweging. Alcohol als antidepressivum zit er voorlopig dus ook niet meer in.
Kerst hebben we maar niet gevierd. Met oudjaar heb ik middernacht niet eens afgewacht. Ik speel sombere, apocalyptische games, waarbij ik met minimale middelen moet zien te overleven in een vijandige wereld, vol beren op de weg. Hoe wrang.
Dus. Nog even volhouden, mensen. In de zomer zijn we waarschijnlijk van dat klotevirus verlost. Of niet, want die mutaties stemmen somber. Hou vast aan de lichtpuntjes die er nog wél zijn. Je eigen gezondheid. Familie. Vrienden. Muziek. Boeken. Kunst. Online funshoppen. En straks natuurlijk het ontluikende voorjaar, waarin er weer zonlicht op onze bleke, depressieve smoelen valt.
Wil je op donderdag (rond lunchtijd) het heetste nieuws van afgelopen week in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief. 
Laat een reactie achter
Spelregels
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Back to Top