Geocaching is hip en happening en ik ben er helemaal aan verslingerd geraakt. Het is in 2000 begonnen in de Verenigde Staten waar een man een emmer in de grond stopte met ruilmiddelen. De exacte definitie van geocaching is: met behulp van GPS-coördinaten op zoek gaan naar een verstopte schat.

Je kunt een gratis app downloaden en na het aanmaken van een account kun je op pictogrammen klikken op de kaart van Nederland. Die geeft de locatie weer van de cache. Ook staat er informatie bij over de moeilijkheidsgraad en in de beschrijving kun je meer informatie lezen over de locatie en de cache. Soms heb je ook tools nodig zoals een pincet of een hengel, dit wordt dan in de beschrijving benoemd. Er lagen begin 2020 al 40.000 caches in Nederland.

Een cache kan in verschillende vormen en maten voorkomen. Bij de informatie in de app kun je ook het formaat cache vinden. Zo zijn er nanocaches (tubes ter grote van een bellenblaasflesje), kleine, grote en andere vormen. Er zit altijd een logboekje in, soms een item om te ruilen of een travel bug. Een voorwerp met een plaatje er aan met een code die van cache naar cache over de wereld reist.

Tot slot zijn er ook nog verschillende caches. Er zijn traditionele caches zoals hierboven beschreven, mysterie caches (daarbij moet je eerst een puzzel oplossen die je de coördinaten van de cache geeft), multi-cache (je komt langs verschillende plekken die informatie verschaffen over de eindlocatie) en nog veel meer.

Zelf ben ik een groot fan van de app. Wandelen vind ik meestal een beetje saai, maar dankzij het geocachen zit er een doel aan vast. Zo zijn er bijvoorbeeld ook routes door bossen en parken waar je caches kan zoeken. In het begin vond ik het soms wel lastig om het wereldje te begrijpen, omdat ik geen medecachers in mijn omgeving heb. Caching kent bijvoorbeeld veel specifieke woorden zoals ‘cachemobiel’ (auto) en ‘muggles’ (niet-geocachers).

Waarom ik dit schatzoeken zo leuk vind is waarschijnlijk vooral biologisch te verklaren. Het voelt alsof je op een missie gaat (soms door de bosjes struinend). Wanneer je de cache dan weet te vinden lijkt er een soort serotonine vrij te komen: het gelukshormoon. De missie is geslaagd! De keerzijde is de teleurstelling wanneer je de cache niet kunt vinden. Maar die sla ik altijd op om het later nog eens te proberen.

Is jouw interesse gewekt? Download dan de app en ga op pad. Mijn tip is om eerst een traditionele cache te proberen. En wie weet verstop je op een dag je eigen cache!

Volg ons op Instagram

Wil je op donderdag (rond lunchtijd) het heetste nieuws van afgelopen week in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.