Blog Floren: Oost, West: Europa best
Blog van FlorenGepubliceerd: 5 days ago
| 
|
Jonnick is student aan de docentenopleiding maatschappijleer en werkt bij ProDemos. Hij schrijft graag over problematiek die hij tegenkomt in het onderwijs, maar een lichter onderwerp op zijn tijd gaat hij niet uit de weg. Eerdere blogs van Jonnick lees je hier.
Foto: Paul van der Blom
That’s it. Ik ben vanmorgen op de fiets gestapt, in de regen zodat ik in de bibliotheek kon gaan werken. Thuis werken is me nog nooit echt gelukt en ik heb na anderhalf jaar geforceerd thuis zitten de hoop opgegeven dat ik het ooit ga beheersen. Dus ik door de regen, naar de bieb, om daar vervolgens een uur naar een boek te staren.
Da’s niet zo heel handig, dus misschien kan ik mezelf ‘in the mood’ krijgen door alvast te beginnen aan mijn blog voor deze maand. En nu zijn we hier, ruim een half uur nadat ik die gedachte had, met een A4 waar aan het eind van deze zin 118 woorden op staan.
Ik durf eerlijk gezegd niet te zeggen wat er aan de hand is. Op dit soort momenten kan ik eigenlijk alleen maar terugdenken aan 2017, toen ik begon met deze opleiding. Een laatste kans om misschien nog iets van mijn leven te maken, maar eentje waar ik echt zin in had. Niet dat ik het niet meer zie zitten; ik kan nog steeds uren mijn kop breken over lesmateriaal maken waar ik echt in geloof en waarvan ik denk dat het zin geeft aan een vak dat vaak gezien wordt als bijzaak. Ik haal voldoening uit m’n werk, of een les nou goed of slecht verliep. Je leert er altijd van.
Maar waarom is het dan zo moeilijk om dingen af te maken?
Negen jaar geleden was ik klaar met de havo, en we zijn ondertussen bezig met studie nummer vier. Nog nooit ben ik zo zeker geweest van een studiekeuze, en toch lijkt het nog een eeuwigheid te gaan duren voordat ik hem af kan maken. En zelfs als ik klaar ben weet ik toch dat ik er niet echt tevreden mee ga zijn. Mijn broertje ontvangt vanmiddag zijn bachelor, en hoewel ik ontzettend blij voor hem ben, kan ik hem niet aankijken zonder me diep te schamen. Ik had een voorsprong van drie jaar, en ik heb in die tijd niets bereikt. Nog een broertje en zusje zijn dit jaar begonnen aan hun mbo.
Ben ik gewoon te oud geworden? Heb ik cruciale jaren van mijn leven weggegooid? Had ik minder kieskeurig moeten zijn? Hoor ik me te schamen voor hoe alles gelopen is? Komt alles echt wel goed, of …
Oh kijk. Vierhonderd woorden.
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Je mag zeker heel blij zijn voor je broertjes en zusje. Maar voel nooit schaamte als je ziet dat hij “al” een diploma in ontvangst neemt. Natuurlijk is het prachtig om je bachelor af te ronden en aan het werk te gaan, of nog door te gaan studeren. Maar de zoektocht naar wat bij je past, durven twijfelen aan je keus en vervolgens een andere keus te maken vergt misschien wel meer moed dan een studie afronden.
Ik hoop dat je een inspiratie bent voor je jongere broers en zus; dat je net zo lang mag zoeken tot je iets vindt dat echt bij je past, en er dan helemaal voor gaat. En dat je ook daarna nog van vakgebied mag veranderen.
Veel succes!