Blog Menno: Taal maakt nog meer kapot dan geweld
Blog van MennoGepubliceerd: 4 days ago
Bent u een bestuurder op een onderwijsinstelling? Willen studenten dat u meer aandacht besteedt aan de klimaatcrisis? En heeft u daar geen zin in? Dan bent u in dit blog aan het juiste adres.
U ziet bij studenten vast veel emoties: boosheid, verdriet en stress. Dat is logisch. Ze maken zich zorgen. U hoeft daar niet in mee te gaan. U gaat de effecten immers niet meemaken. We hebben in Nederland veel ervaring met het uitstellen van klimaatbeleid. Met dit bewezen effectieve stappenplan kunt u klimaatbeleid (of discriminatiebeleid of elke andere vorm van verandering) zo lang mogelijk voorkomen.
Stap 1
Begin met een visiestuk. Hierin laat u de huidige situatie en ambities onderzoeken. Dit neemt ongeveer twee jaar in beslag. Tijdens dit onderzoek spreekt het voor zich dat u geen andere stappen hoeft te ondernemen. U bent immers al hard bezig om de klimaatcrisis aan te pakken.
Zorg dat er in het visiestuk geen concrete doelstellingen staan. Vermijd verantwoordelijkheid en deadlines. Het visiestuk kunt u het beste laten schrijven door de marketingafdeling. Zij zorgen ervoor dat het stuk zo min mogelijk inhoud bevat. Gebruik zinsneden als: ‘Organisatieonderdelen bepalen daarbij zelf inhoud, ambitie en snelheid van de gewenste competenties, onderwijsvormen, onderzoeksagenda’s en activiteiten.’
Pro tip: Deel leuke voorbeelden die laten zien dat uw organisatie duurzaam bezig is. Laat bijvoorbeeld een klas met hippies zien die het plastic-soepprobleem oplost. Of plaats twintig zonnepaneeltjes op het dak van uw schoolgebouw. Zo kunt u met een kleine investering uw organisatie een duurzaam uiterlijk geven.
Stap 2
Als u het visiestuk eenmaal hebt gepubliceerd kunt u er het beste zo min mogelijk aandacht aan geven. Roept een student ‘Jullie doen te weinig aan de klimaatcrisis!’, dan kunt u ze doorverwijzen naar het visiestuk. De meesten zullen het immers toch niet lezen.
Op dit moment kan het erom spannen of u echt iets moet gaan doen. U kunt immers niet meer wijzen naar het lopende onderzoek. Als u stap 1 goed heeft gevolgd kunt u nu de verantwoordelijkheid afschuiven naar een andere laag in de organisatie. Door geen harde deadlines te stellen en de doelstellingen vaag te houden kunt u opnieuw uitgebreid tijdrekken.
Stap 3
In de ideale situatie heeft u in stap 2 voldoende tijdgerekt. Als dit het geval is dan kunt u opnieuw een onderzoek laten doen. De organisatie en de context waarin uw organisatie zich bevindt zijn immers zoveel veranderd dat het huidige visiestuk niet meer toereikend is.
Heeft u niet genoeg tijd kunnen rekken? Dan is het belangrijk dat u opnieuw de verantwoordelijkheid afschuift. Niet naar onder, maar naar boven. De overheid is verantwoordelijk. Er is onvoldoende budget voor klimaatbeleid, omdat de overheid hier geen prioriteit aan stelt. Duurzaamheidsbeleid mag niet ten koste gaan van onderwijs. Dat begrijpt iedereen. Dat het onderwijs zou moeten voorbereiden op de toekomst én dus de klimaatcrisis, is niet relevant. Daarom stelt u slechts een klein budget beschikbaar.
Gefeliciteerd! U bent erin geslaagd alles bij het oude te laten. Nu alleen nog hopen dat studenten en medewerkers niet te snel in actie komen.
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Mocht het niet duidelijk zijn. De Hogeschool Rotterdam is verdomd goed in klimaatbeleid uitstellen. Ik leg in het volgende artikel heel concreet uit wat er mis is met het visiestuk “Duurzame Ontwikkeling”: https://drive.google.com/file/d/1UAHlTFsL2Yehpegn-AxiZ9PZlSUM8YFm/view?usp=sharing
Maar vel ook vooral je eigen mening. Hier het visiestuk zelf: https://www.hogeschoolrotterdam.nl/contentassets/8878d440b9174264a0edc03a94faa941/visie-duurzaamheid-hogeschool-rotterdam.pdf
Prima stuk, Marijn! Hopelijk brengt het wat mensen in beweging!
Ik hou van jouw bijtende blogs, Marijn. Dankjewel.
Mooi hoe je het ‘Kijk! We doen al wat voor het klimaat!’-mechanisme analyseert.
Ik kijk uit naar je volgende blog.
Mooi en kritisch stuk Marijn! Ben het helemaal met je eens dat de ambities vertaald mogen worden in concrete doelstellingen. Wat dat betreft biedt de onderstaande zinsnede hoop, wat voor mij duidelijk maakt dat het besef aanwezig is dat we in beweging moeten komen.
“Onze vergelijking met andere hogescholen en universiteiten leert ons het volgende: als hogeschool lopen wij zéker niet voorop en eerder wat achteraan als het over duurzaamheid gaat. HR kan nog veel stappen zetten. Eén van de meest kansrijke stappen is om
meer aansluiting te vinden tussen onderwijs, onderzoek en bedrijfsvoering”
Exact mijn gedachten bij het lezen van de visie! Waar blijven de concrete doelstellingen? En waarom wordt het zo casual gesteld dat elk bedrijfsonderdeel zelf een beetje mag aanmodderen.