Lieve Snottebel,

Nu iedereen die dat wil ongeveer gevaccineerd is en mensen met antistoffen in hun lijf amper in het ziekenhuis belanden, is de volgende stap dat we als samenleving met het coronavirus leren leven. En dat vraagt om een enorme aanpassing in onze perceptie van het virus.

Sinds het begin van de pandemie heeft de overheid ons op het hart gedrukt niet besmet te raken. Die boodschap is anderhalf jaar lang indringend herhaald en nu is het blijkbaar tijd om – met onze kennis van het virus, de overdracht, de vaccins, de natuurlijke antistoffen en andere behandelingen in onze achterzak – de teugels te laten vieren en terug te keren naar het oude normaal waarin je soms ook besmet raakte, bijvoorbeeld met griep. En net zoals toen is een virusbesmetting voor veruit de meeste mensen no big deal, maar kan het voor sommige kwetsbaren die geen of minder afweerstoffen aanmaken heel naar aflopen.

De afgelopen anderhalf jaar was het mogelijk om tot op zekere hoogte zelf te beslissen wie er in je buurt kwam en op welke voorwaarden. En ik snap dat jij het spannend vindt om nu blootgesteld te worden aan snotteraars waarvan je niet weet of ze geprikt of getest zijn. Iemand op Instagram – waar ik je vraag aan onze volgers voorlegde – reageerde met de woorden: ‘Ik wil niet voor iedere snotneus thuisblijven. Als ik negatief ben getest, wil ik gewoon m’n lessen kunnen volgen.’ En ook dat begrijp ik heel goed. En juist dat maakt deze periode ingewikkeld.

Stel: je bent verkouden, je hebt je laten testen en je bent negatief. Dan mag je uit isolatie en dus ook weer naar school waar je mogelijk anderen aansteekt. Nu is dat over het algemeen niet erg: we zijn allemaal weleens verkouden. Maar wie nu verkouden wordt, moet zich volgens de gedragsregels van de overheid bij de GGD laten testen om uit te sluiten dat het corona is. En tot de uitslag van die test binnen is, zit degene die je aangestoken hebt thuis in isolatie. En zo kan jij als coronavrije snotteraar een ander met een boel gedoe en mogelijk stress opzadelen.

We mogen meer en dat is fijn, maar we moeten wel oog houden voor elkaar. Communicatie is daarbij denk ik het allerbelangrijkst. Je kan klasgenoten niet dwingen thuis te blijven, maar je kan klasgenoten die snotteren wel vragen wat er aan de hand is. Drie kwart van onze Instagram-volgers vindt dat geen probleem. Voel je dus gesterkt die vraag te stellen wanneer je je zorgen maakt.

Wanneer het antwoord je niet bevalt, is het aan jou om te beslissen wat je doet. Je hebt uiteindelijk de meeste invloed op je eigen gedrag. Als jij je niet veilig voelt, kun je de ruimte verlaten. Je kunt ook overwegen je mondkapje op te houden in de klas.

Daarnaast is er vrij veel onderzoek dat erop wijst dat je als gevaccineerde minder ziek wordt én korter besmettelijk bent omdat je lichaam het virus sneller opruimt. Als je vreest voor jouw gezondheid en/of die van de mensen om je heen, lijkt een vaccinatie – in ieder geval op dit moment – de meest effectieve vorm van bescherming.

Ik hoop dat het jou en je klasgenoten lukt om met elkaar een leeromgeving te creëren waar iedereen zich goed in voelt. Mocht dit niet lukken dan kan je je docenten en/of mentor om hulp vragen. De hogeschool heeft een handreiking gemaakt voor moeilijke gesprekken die kan helpen dit onderwerp met elkaar te bespreken.

Daarnaast kan het raadzaam zijn eens met je huisarts (of met de arts waar je huisgenoot onder behandeling is) in gesprek te gaan over de huidige coronasituatie, de risico’s die jullie lopen en de manieren waarop jullie je hier binnen kunnen bewegen. Deze professionals kunnen een goede inschatting maken van de feiten, iets dat lastiger is wanneer je zelf bijvoorbeeld angst voelt.
Als het echt te risicovol is om naar school te komen, is het goed om contact op te nemen met je decaan om samen te kijken wat de mogelijkheden zijn.

Lfs,
Tosca

Wil je op donderdag (rond lunchtijd) het heetste nieuws van afgelopen week in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.