‘Na een reanimatie is mijn concentratie de rest van de dag meestal wel weg’
Jeroen Remmerswaal is derdejaarsstudent watermanagement en in zijn vrije tijd redt hij graag mensenlevens. ‘Ik doe dit nu ongeveer twee jaar en ben al vaak opgeroepen; inmiddels zit ik ongeveer op twintig reanimaties. En dat zijn alleen de gevallen waarbij ik daadwerkelijk wat heb gedaan’.
‘Bijna tweeëneenhalf jaar geleden zat ik met een aantal vrienden in de bioscoop toen iemand een hartstilstand kreeg. In de bioscoop zaten zo’n tweehonderd mensen en niemand wist wat-ie moest doen. We hadden geen idee en het duurde vrij lang voordat de ambulance er was. Dit zette me aan het denken; ik wilde graag iets kunnen doen in zo’n situatie.
‘Ik zocht informatie op over reanimeren en zag dat een reanimatiecursus maar vier uur duurde en slechts twintig euro kostte – bijna niks dus. Ik heb die cursus meteen gedaan en meldde me daarna aan bij de Hartstichting. Ik kreeg een app op mijn telefoon die me oproept op het moment dat er in mijn buurt een reanimatie nodig is. Het is belangrijk om er zo snel mogelijk bij te zijn, en de app is bedoeld om de aanrijdtijd van de hulpverleners te overbruggen.
‘Ik zag dat een reanimatiecursus maar vier uur duurde en slechts twintig euro kostte.’
‘Er kan van alles gebeuren en vaak kom je in best rare situaties terecht. De ambulance is al gebeld en dan kom ik opeens binnen. Mensen hebben geen idee wie je bent. Inmiddels wordt wel iets bekender dat er burgerhulpverleners opgeroepen worden als er een reanimatie nodig is, maar elke keer blijft het wel een aparte situatie. Gelukkig heb ik nog nooit meegemaakt dat ik niet toegelaten werd.
‘Ik doe dit nu ongeveer twee jaar en ben al vaak opgeroepen; inmiddels zit ik in ongeveer op twintig reanimaties en dat zijn alleen de gevallen waarbij ik daadwerkelijk wat heb gedaan. In totaal ben ongeveer twee keer zo vaak opgeroepen. Op een of andere manier woon ik in een gebied waar dit veel voorkomt.
‘Ik check dan eerst de ademhaling, kijk of er hartslag is, en dan start ik zo snel mogelijk met reanimeren.’
‘Vorige week woensdag moest ik nog een Pool helpen die in een kas werkte. Een tijdje geleden werd ik ’s ochtends vroeg, vlak voordat ik naar school ging, uit mijn bed gepiept. Niet veel later rende ik bij een ouder echtpaar binnen dat vlak daarvoor nog lag te slapen. Een van hen had een hartstilstand. Ik check dan eerst de ademhaling, kijk of er hartslag is, en dan start ik zo snel mogelijk met reanimeren. Ik probeer zo min mogelijk tijd te verliezen en heb op het moment zelf geen enkel idee van wat er om me heen gebeurt. Ik zit compleet in mijn focus.
‘Na een reanimatie zoals bij dat oudere echtpaar is mijn concentratie de rest van de dag meestal wel weg. Het is best een heftige gebeurtenis. Na een reanimatie moet ik me ook altijd even identificeren bij de politie en die zetten me in het systeem. Laatst vroegen ze of ik niet beter een tijdje kon stoppen, omdat ze zagen dat ik al zoveel reanimaties had gedaan. Toen heb ik een tijdje de app uitgezet maar ik kon het niet laten en heb ‘m vrij snel alweer aangezet.
‘Soms lees ik wel in de krant dat iemand het niet heeft gered of hoor ik het van anderen, en dat is het wel.’
‘Achteraf krijg ik nooit te horen hoe het met iemand afgelopen is. Wel heb ik geleerd dat ongeveer tien procent van de mensen die je reanimeert het overleeft. Ik ga er vanuit dat het dus meestal niet lukt. Van een iemand weet ik dat het wel gelukt is, mijn moeder kende die persoon en zag hem vier maanden later opeens lopen. Dat was mooi om te horen maar van de rest weet ik het niet. Soms lees ik wel in de krant dat iemand het niet heeft gered of hoor ik het van anderen, en dat is het wel.
‘Ik heb ook geen idee hoe het met die man in de bioscoop is afgelopen. Maar als er van tweehonderd man eigenlijk niemand een idee heeft wat-ie moet doen, dan wordt het volgens mij weleens tijd dat meer mensen deze cursus gaan doen. Ik vind daarom eigenlijk dat deze cursus best standaard aangeboden mag worden.’
Tekst: Wietse Pottjewijd
Foto: Jeroen Remmerswaal
Hey,
allereerst vind ik het heel mooi en bijzonder dat je dit doet. Ik vroeg mij af waar of via wat je die cursus hebt gevolgd, want ben ook geïnteresseerd.
Mooi werk Jeroen!
En inderdaad, het kost heel weinig tijd, energie en geld om burgerhulpverlener te worden. Al is de kans op het overleven van een hartstilstand ook met reanimatie niet zo groot, de kans op overleven wordt er wel vier keer groter door. Dus het is niet alleen mooi, maar zeker ook zinvol werk.
Nog mooier wordt het als je ook een buurt-AED (een defibrillator) kunt realiseren waarmee je als vrijwilliger ook een hart weer op gang kunt brengen na een hartstilstand. De Hart-stichting maakt het mogelijk dat een wijk, dorp, buurt etc zelf een AED bij elkaar spaart en deze met subsidie tegen een gereduceerde prijs kan aanschaffen, zie http://www.buurtaed.nl/ .
Hallo Fleur, je kunt o.a. op de site van de Hartstichting terugvinden waar je bij jou in de buurt een reanimatiecursus kunt vinden. Kijk maar eens op https://www.hartstichting.nl/reanimatie/leer-reanimeren. Er zijn meerdere aanbieders voor een reanimatiecursus en je kunt deze cursus in verschillende plaatsen bij jou in de buurt en op diverse tijdstippen volgen.
Studenten HBO-Verpleegkunde van de hogeschool volgen de cursus ‘standaard’ in hun opleiding.