Blog Menno: Taal maakt nog meer kapot dan geweld
Blog van MennoGepubliceerd: 4 days ago
| 
|
Marijn Prins is laatstejaars student marketing of social business aan de Hogeschool Rotterdam Business School (HRBS). Hij is voorzitter van de Rotterdamse studentenvakbond STUUR en pleit voor onderwijs dat beter aansluit op zijn ideale maatschappij
Foto: Paul van der Blom
Rotterdam is een rechtse stad. Ook op de Hogeschool Rotterdam zullen vast genoeg rechtse kiezers zijn. Maar bij de afgelopen medezeggenschapsverkiezingen kon ik alleen stemmen op de linkse Progressive Student Union (PSU) van Kenville Kleinmoedig.
Nu ben ik daar persoonlijk best tevreden mee, maar wat nou als ik wil stemmen op partijen die de huidige situatie wel prima vinden? Op beleid waar vooral de excellente studenten beter van worden? Op mensen die niet vinden dat de hogeschool aandacht zou moeten besteden aan de klimaatcrisis? Kortom: Wordt de rechtse stemmer op de Hogeschool Rotterdam wel gerepresenteerd?
Kenville heeft met zijn partij alles gewonnen wat ze konden winnen, bij alle verkiezingen waar de partij meedeed. Dat is ook niet zo gek. De PSU is de eerste en voorlopig enige partij die meedeed. En campagne voeren is een stuk makkelijker als partij, omdat je het niet in je eentje doet. Paul Smeulders of Suzanne Kröger ken je waarschijnlijk niet. Maar de partij waarvoor ze nu in de Tweede Kamer zitten, GroenLinks, daar heb je vast wel eens van gehoord. De grote overwinning van de Progressive Student Union maakt in ieder geval één ding duidelijk: als individuele kandidaat maak je weinig kans.
Partijen kunnen makkelijker laten zien waar ze voor staan. Zo is het voor jou als student makkelijker om een keuze te maken. Ook kan een partij – in tegenstelling tot een individuele student – jarenlang meedoen aan de verkiezingen. Hierdoor heeft de partij tijd om standpunten te ontwikkelen en onderbouwen. Wel kunnen ze makkelijker afgestraft worden als ze zich niet aan hun standpunten houden of de kiezer zich niet voldoende gerepresenteerd voelt. Dit heeft als voordeel dat ze meer tijd moeten besteden aan het betrekken van hun achterban.
Maar buiten effectievere campagne heeft het partijenstelsel meer voordelen. Zo kunnen ze makkelijker input halen uit onder andere studie- en studentenverenigingen. Deze contacten kunnen ze over de jaren opbouwen. Ook kunnen ze makkelijker verschillende belangrijke onderwerpen verdelen.
Laat het duidelijk zijn: Ik ben een groot fan van partijen. Ze hebben veel voordelen. Campagnetechnisch, maar ook organisatorisch. De kiezers worden beter gerepresenteerd. Maar de voordelen van een partij zijn eigenlijk te groot als er ook individuele kandidaten meedoen. Dit betekent ook meteen dat deelname van slechts één partij een negatieve impact heeft.
Als er één partij meedoet, bestaat de kans dat heel veel andere geluiden niet meer gehoord worden. Daarom is het van cruciaal belang dat de student kan kiezen uit verschillende partijen. Zo zie je bijvoorbeeld dat een concurrentiestrijd tussen verschillende partijen een positief effect heeft op de opkomst.
Ik hoop dat de Progressive Student Union verder groeit en de volgende keer overal meedoet. Want zij representeren de mening van veel studenten op onze hogeschool. Maar vooral hoop ik dat alle kiezers straks keuze hebben.
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Hoi Marijn,
Ik vind jouw stuk goed en in een democratische zin belangrijk. Conflict en discussie zijn immers de motor van de geschiedenis en iedereen moet het recht hebben om zich te organiseren voor zijn politiek belang.
Het komt op mij wel een beetje over alsof het stuk het ontbreken van een rechtse partij of rechtse organisatie bij de MR wijt aan institutionele of organisatorische fouten.
“Als er één partij meedoet, bestaat de kans dat heel veel andere geluiden niet meer gehoord worden. Daarom is het van cruciaal belang dat de student kan kiezen uit verschillende partijen.”
Het zich organiseren rondom een politiek platform is de verantwoordelijkheid van de kiezer, niet van het instituut. Dat er geen rechtse partij op het stembiljet te vinden is, is onder andere een resultaat van een laag politiekbewustzijn.
De reden hiervoor is in mijn optiek dat rechtse jongeren minder de tendens hebben om radicaal te zijn. Zij volgen eerder bestaande structuren in plaats van nieuwe organisaties of bewegingen op te bouwen.
Dit wordt onder andere weerspiegeld in het feit dat je binnen linkse formaties meestal subfacties hebt, die voor bepaalde belangen opkomen, terwijl er bij rechtse partijen een strenge partijdiscipline heerst die factievorming tot een onwenselijk iets maakt.
Dat partijen zoals PVV, FvD, SGP, VVD, waaronder zich de meeste rechtse jongeren scharen, geen coherente politiek voor studenten aanbieden helpt ook niet echt. Als ik spontaan even naar hun programma’s kijk, wil de PVV lerarenopleidingen/PABO iets efficiënter maken en wil de FvD een minder rigide studentenreisproduct. Wat de VVD over het onderwijs denkt, hoef ik niet uit te leggen.
Als er de zorg is dat rechtse jongeren niet gehoord worden, moeten zij als collectief leren te spreken, zich verdiepen in de onderwijsproblematiek en als een eigen studentenorganisatie duidelijke alternatieven aanbieden die afwijken van het standpunt van de “moederpartijen” waar ze meestal op stemmen.
Groeten,
Senad
Hoi Senad,
Dankje voor je reactie. Ik ben het met je eens. Over het algemeen heb ik inderdaad grote kritiek op institutionele of organisatorische fouten. Dat is hier nadrukkelijk niet het geval. Jammer dat dat niet zo overgekomen is.
De Progressive student Union doet pas één verkiezing mee. Het is dan ook niet gek dat er maar één partij is. Ik heb er veel vertrouwen in dat ze andere studenten hiermee geïnspireerd hebben. De kans dat er de komende verkiezingen twee of meer partijen zijn is dan ook best aanwezig in mijn ogen. Met dit artikel wil ik studenten en medewerkers verder stimuleren om zich ook daadwerkelijk te verenigen. Met de hoop inderdaad dat bij de aankomende verkiezingen er meer partijen zijn.
Of rechtse mensen minder snel in actie komen voor hun rechten is een interessante gedachten. Ik weet niet of ik daar helemaal achter sta, maar dat achterwege. We kunnen het ook simpeler maken. Niet rechtse studenten, maar studenten die het niet eens zijn met de progressive student union. Die zijn er absoluut. Ik hoop dat zij zich geïnspireerd voelen om er iets tegenover te zetten. We gaan het in november ontdekken. 🙂
Groetjes,
Marijn