Wereldverbeteraars. Idealisten. Activisten. We hebben er veel van op de HR en een aantal van hen portretteren we hier. Je hoeft het niet met ze eens te zijn, maar ze stáán voor hun overtuigingen. Zoals Duygu Yildirim, docent bij ondernemerschap & retail management. Ze was tussen 2018 en maart 2022 gemeenteraadslid voor de PvdA.

‘Mijn politieke interesse ontstond tijdens mijn werk als docent op de hogeschool. Ik zag studenten met gescheiden ouders of meerdere bijbaantjes, sommigen hadden thuis zorgtaken of zelf op jonge leeftijd al kinderen. Met goed onderwijs alleen kom je er niet, zag ik, en dat is ook niet bedoeld om dit soort problemen aan te pakken. Als je echt het verschil wilt maken in de thuissituatie van mensen, dan moet je op een positie terechtkomen waar je ook besluiten kunt nemen. Dan moet je dus de stap maken naar de politiek.

Trots op de wijkbasisbanen

De ideale samenleving is voor mij een samenleving waarin iedere positie openstaat voor iedereen. Een inclusieve samenleving zonder drempels of muren waarin mensen worden beoordeeld op wat ze kunnen en wie ze zijn – niet op hun geslacht of afkomst. Belangrijk vind ik ook dat problemen of uitdagingen binnen de samenleving niet op het individu worden afgeschoven, in mijn perceptie hebben we een collectieve verantwoordelijk. 

Het meest trots ben ik op wat ik tot nu toe heb bereikt in het experiment met wijkbasisbanen. Met dit initiatiefvoorstel wilden we kijken welke banen, die niet door de markt worden gecreëerd, kunnen leiden tot meer sociale cohesie in de wijken. Dit zijn allemaal publieke banen bedoeld voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. We hebben een pilot gedraaid en na de verkiezingen zal blijken of er voldoende draagvlak is om ermee door te gaan. 

Menstruatie-armoede belemmert meisjes

Ik heb me ook ingezet tegen menstruatie-armoede. Uit onderzoek blijkt dat een op de tien meisjes onvoldoende geld heeft voor menstruatieproducten, en dat belemmert hen in studie en werk. We hebben ervoor gezorgd dat het jeugdtegoed (geld voor kinderen uit armere Rotterdamse gezinnen, te besteden bij specifieke winkels en in het ov, red.) nu ook kan worden besteed aan menstruatieproducten. 

Daarmee is het probleem niet helemaal opgelost: ook veel meiden boven de achttien worstelen ermee. Ik vind daarom dat organisaties zoals scholen ook een verantwoordelijkheid hebben. Als je budget hebt voor toiletpapier, dan kun je ook zorgen voor inclusieve toiletten. Ik heb een motie ingediend waardoor de openbare toiletten van het stadhuis en de stadswinkel inmiddels gratis menstruatieproducten hebben liggen.’

Tekst: Wietse Pottjewijd
Foto: Levien Willemse

Volg ons op Instagram