| 
|
Na de lerarenopleiding Nederlands geeft Menno zijn studiecarrière een vervolg met de master pedagogiek. Hij schrijft het liefst satirische stukken en anekdotes over het broeierige studentenleven – er is al genoeg onheil in de wereld. Niettemin gaat hij beladen onderwerpen, zoals koken, vakantiebestemmingen en online dating ook niet uit de weg.
Foto: Paul van der Blom
In mijn rommelige studentenleven voel ik steeds vaker de noodzaak een spoedcursus ‘budgetmanagement voor beginners’ te volgen. Ik ben namelijk slachtoffer van het consumentisme. Overgeleverd aan impulsaankopen.
Ik liep vandaag – net zoals gisteren, eergisteren etc. – naar de supermarkt om eten voor vanavond te kopen. Prima: bananen, komkommers, olie en condooms – ja, ik wil mijn vriendin ook een keer een spannende avond bezorgen.
Ik ga met zo’n lijstje naar de supermarkt. Oké, vier producten is haalbaar, dat denk ik dan. Ik ben de Lidl nog niet in of ik voel mijn maag al grommen. ‘Grom, grom, lekkernij’, zegt-ie. Als mijn maag dat zegt, dan luister ik naar mijn lichaam. Zo wijs ben ik.
Maar de caissière heeft een patroon in de gaten. Ik koop namelijk altijd hetzelfde. Bij de kassa kom ik aan met vijf verschillende zakken chips en borrelnootjes voor bij de chips, en zure matten voor bij de borrelnootjes, en als je A zegt moet je ook B zeggen, de B van Bittergarnituur. Ik leg dat op de kassaband. De caissière kijkt me aan, ik kijk haar aan, ze kijkt naar de boodschappen en ze kijkt weer terug naar mij, ik knik ja, zij schudt nee. Zij beweegt haar hoofd naar de groenteafdeling. Ik beweeg mee, ik kijk haar weer met glazige ogen aan. En zij knikt overtuigend. Volgende keer probeer ik de AH.
Of gisteren toen ik een boek wilde kopen bij boekenwinkel Donner in Rotterdam, terwijl ik maar 15 euro op zak had. Ik kon moeilijk vragen aan de medewerker of ik dan de eerste 100 pagina’s mocht hebben. Alhoewel het bij een boek met een open einde geen verschil had uitgemaakt.
Het is ook niet gek dat studenten meer willen uitgeven dan ze voor handen hebben. Er zijn te veel verlokkingen, reclames en advertenties. Je beeldscherm is een uithangbord voor bedrijven. Je wordt overrompeld met aantrekkelijke aanbiedingen. Laatst adverteerde mijn browser allerlei homo-erotisch ondergoed. Ik vond dit zo frappant dat ik het mijn ex-vriendin liet zien, waarna ze riep dat dat door cookies kwam.
Ik ga niet meer woorden vuil maken aan het punt dat mijn seksleven in een crisis zit, maar wel aan het punt dat budgetmanagement een apart vak op de middelbare school moet worden. Wanneer kan ik aansluiten bij de brugklassers?
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Ik moet zeggen, als je consumentengedrag en resulterende marketing-blootstelling je naar de Donner stuurt om een boek te kopen, er toch nog iets positiefs is aan de big data vergaring :D.
Verder raad ik oplossingen aan zoals een ad-blocker en nooit boodschappen doen als je trek hebt, dan heb je een betere kans om de offline-uithangborden die over blijven te weerstaan. Je kan je browsers ook instellen om cookies te deleten bij afsluiten en zo min mogelijk cookies op te slaan.
De beweringen van websites dat ze “niet optimaal” fungeren als ze geen cookies kunnen plaatsen is zwaar overdreven, wat ze daarmee bedoelen is niet optimaal voor hen, i.p.v. voor jou. In de praktijk betekent het heel vaak: als je onze cookies niet plaatst kunnen we je geen gerichte advertenties bieden. Klinkt mij fantastisch in de oren.
Prachtige blog weer Menno! Ik heb hartelijk kunnen lachen om je escapades in de supermarkt 😉
Maar een cursus budget management – dat lijkt me een erg sterk idee. Daar hebben meer mensen behoefte aan dan we durven toegeven. En dat kan natuurlijk ook op de opleiding of studie: aansluiten bij de brugklassers is mij als student toch wel een brug te ver…