Blog Donna: Kwart eeuw crisis
Blog van DonnaGepubliceerd: 4 hours ago
| 
|
Okke de Jong is hogeschooldocent en coördinator van het Excellentieprogramma van de Rotterdam Academy. Daarnaast is hij startup coach voor de Startup Academy. Hij schrijft graag over zijn studenten, de vele facetten van het docentschap en zichzelf. Eerdere blogs van Okke vind je hier.
Foto: Paul van der Blom
Deze week vroeg ik me af hoe nuttig het is om studenten te leren hoe ze Instagram optimaal kunnen inzetten, hoe je een DESTEP-analyse uitvoert of wat de ideale Corporate Identity Mix is. Immers, er is opnieuw een oorlog uitgebroken in Europa.
Een oorlog waar de NAVO betrokken bij kan raken, waarmee de Derde Wereldoorlog zou uitbreken. Moeten we studenten dan niet leren wat de ideale mix is voor een molotovcocktail, hoe je een tank uitschakelt en hoe je stralingsziekte behandelt?
Godzijdank hebben we in Nederland een lange periode van vrede gekend. Na de val van de Muur leek het er zelfs op dat oorlog een reliek uit het verleden was. Maar de realiteit heeft ons ingehaald. Een krankzinnige gek in het Kremlin heeft zijn horden losgelaten op een onschuldig, vreedzaam land. Vaak zijn beide zijden in een oorlog fout, maar dit keer ligt de schuld duidelijk bij die kleine klootzak, die na vier dagen oorlog al dreigt met kernwapens.
Even opletten: als ik de bovenstaande alinea in Rusland had gepubliceerd, dan was ik nu op weg naar vijftien jaar in een goelag. Omdat we hier in vrijheid leven, kan ik schrijven wat ik wil. In Nederland hoeven we niet bang te zijn voor zuiveringen of een staat van beleg. Hier in Nederland kunnen we ons druk maken over de dierenambulance die met vertraging arriveert om onze zieke hamster te vervoeren. Ondanks alle onvolkomenheden leven we in een rijk, democratisch, vrij land. Maar wat doen we er aan om die vrijheid en manier van leven te verdedigen?
Bitter weinig. We hebben onze defensie kapot bezuinigd. We zijn afhankelijk geworden van Russisch gas. We weigeren om uit solidariteit de thermostaat een paar graden lager te zetten, of simpelweg de contracten met Gazprom te verbreken. Als belastingparadijs beschermen we de vermogens van foute oligarchen, zelfs nu nog. Mensen zijn nauwelijks te porren om gebruik te maken van hun kiesrecht. Lafhartig doneren we wat geld, als aflaat voor ons slechte geweten. De koning weigert om vluchtelingen op te nemen in zijn paleizen. We sturen wat wapens naar Oekraïne, maar nee, geen legermacht, want stel je voor dat we Poetin provoceren, ach en wee. Kortom: we zijn lafaards, die weigeren om een offer te brengen op het altaar van vrede en vrijheid. Wat een beschamend contrast met die moedige burgers in Oekraïne, die ongewapend tanks tegenhouden. Of de Russen die opgepakt worden omdat ze met een gele tulp op het Rode Plein staan.
Zoals altijd zijn er lichtpuntjes in een oceaan van somberheid: de studente, die naar Polen vertrekt om vluchtelingen te helpen. De collega, die vluchtelingen in haar huis opneemt. En ik? Dit voorjaar neem ik mijn studenten mee naar de schietbaan, zodat ze in ieder geval weten hoe je een vuurwapen hanteert. Want als je vrede wilt, bereid je dan voor op oorlog. Si vis pacem, para bellum.
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Hier zijn we liever bezig met politieke correctheid, genderverwendheid, discrimineren van elkaar, enzovoort.
Deze generaties zijn te verwend voor zelfredzaamheid ter overleving of oorlog. Goh, ik begin op mijn opa te lijken.. En ik ben pas 35..
Gelukkig zijn mijn broer en ik al sinds jaar en dag voorbereid, zelfs op het uitbreken van een zombie-apocalypse.
Ik kan me hierin volledig vinden. Toen ik nog beroepsmilitair was, werkte ik bij een eenheid die dit als wapenspreuk had. In rustige tijden moet je je inderdaad voorbereiden op de momenten dat het mis kan gaan. We hebben praktijkvoorbeelden genoeg waar Nederland hierin niet heeft . Er werden ziekenhuizen gesloten, er werden veel IC-bedden gesloten, er werden minder verpleegkundigen opgeleid. En toen kwam onverwachts de Corona. Het leger werd afgebouwd, materiaal werd niet aangeschaft, Er werd minder defensiepersoneel aangenomen. En toen kwam Poetin.
Toch blijft het goed verschillende perspectieven te raadplegen. De documentaire (uit 2014) van Oliver Stone, ‘Ukraine on Fire’ vind ik een aanrader. Evenals de bijdrage van de Amerikaanse politieke wetenschapper John Mearsheimer over Oekraïne: https://youtu.be/T6mw9U62ZJU
@Janke meerdere perspectieven is een goed uitgangspunt. Wel valt me op dat zowel de film Ukraine on fire (eigenlijk helemaal vanuit het perspectief van Poetin&friends) als de content van Mearsheimer veel gedeeld wordt in kanalen die naar we nu weten sterk gevoed worden door Kremlinbots.
Winter on Fire is een interessante(re) docu over Oekraine (staat op Netflix).
Dit artikel biedt een ander perspectief op Mearsheimer: https://newrepublic.com/article/165603/carlson-russia-ukraine-imperialism-nato
Harde kritiek en deels allicht correct maar dit betoog raakt een veel bredere vraag; in welke mate we offers zouden moeten brengen en welke dit zouden moeten zijn.
Er toont zich hier onmiddelijk een contradictie: als wij de vrijheid hebben om ons leven naar eigen inzicht in te delen, hebben wij dan niet ook de vrijheid deze offers NIET te hoeven te willen brengen? Oekraïne raakt ons want het ligt politiek/economisch/cultureel nabij, maar ook dat is een arbitraire grens. Hoe bepalen we wat onze morele verplichtingen zijn, en wat daar aan voorbij gaat?
Hadden we massaal naar Myanmar moeten afreizen, of naar het Midden-Oosten, of moeten we China maar binnenvallen om de Oeigoeren te redden? Moeten we wereldpolitie willen spelen en onze normen en waarden, waar ook kritiek op te leveren is, universeel gaan beschouwen en afdwingen door een legermacht te sturen op het moment dat iemand een ander land binnenvalt of een bevolkingsgroep iets aandoet?
Jasper’s reactie raakt dit ook, op welk punt mag je zeggen, die zuurverdiende vrijheden, die in ons land ook met bloed en strijd zijn verworven, maak ik gebruik van en hoef ik niet langer continu een wapen voor te dragen? Wanneer mag je zeggen, dit zijn onze normen en waarden in dit land, waar ik burger ben, en hou ik me bezig met andere problemen dan of iedereen ter wereld diezelfde waarden heeft?
Laten we niet in die oeroude valkuil trappen te pretenderen dat alleen degenen ter wereld die het het slechtste hebben een probleem mogen aankaarten. Laten we dat vooral niet doen op de computer, comfortabel vanuit onze bureaustoel en de luxe van onze vrijheden waarin we ons eigen leven blijven leiden en zelf ook niet naar Polen afreizen.
Het is straffe taal die je gebruikt, Okke, en absoluut waard om over na te denken, en ik schrijf dit niet om “slacktivism” te stimuleren. Er zijn een hoop dingen die we prima kunnen doen, zoals stemmen, de kachel laag zetten, maar ook bijdragen aan vluchtelingenhulp. Of het nu eigen woning of eigen geld is, het is nog steeds een donatie van middelen en geen afkoopsom voor een slecht geweten. Het is simpelweg een andere antwoord in dit grijze gebied van waar onze plichten beginnen en eindigen.
Volgens Okke zijn we laf dat we niet de derde wereldoorlog aangaan met Ruslan. Count me as laf.
*Disclaimer*
Al mijn reacties op de website van Profielen horen met een korreltje zout genomen te worden. Na zelfreflectie besef ik dat de manier van mijn reacties veelal op de één of andere manier niet overeenkomen met mijn eigen geloofsovertuigingen en principes. Ik zou ze graag willen laten verwijderen maar helaas is één van de regels van de Profielen website dat reacties niet verwijderd mogen worden.
Hierbij zet ik een disclaimer bij iedere artikel waarop ik één of meerdere reacties heb gegeven dat ik hier inmiddels, of niet meer achter sta of vind dat ik het niet op een juiste manier heb overgebracht, dus neem het niet serieus. Mijn excuses aan de personen die ik beledigd of gekwetst heb om wat voor reden dan ook.