Blog Menno: Taal maakt nog meer kapot dan geweld
Blog van MennoGepubliceerd: 4 days ago
| 
|
Darice de Cuba is webdeveloper bij Profielen. Zij is geboren op Aruba en woont sinds 2000 in Nederland. Ze houdt zich graag bezig met toegankelijkheid en inclusie waarover ze blogt op haar Engelstalige blog. Darice is laat-doof. Naast front-end developer is ze ervaringsdeskundige met expertise in inclusief design.
Foto: Paul van der Blom
Zoals veel mensen heb ik een milde social-mediaverslaving. Mijn actiefste app is Instagram, volgens mijn iPhone. Ik spendeer elke dag wel een uurtje aan stories van mensen die ik volg – wel flink beperkt tot mensen die ik ken of koks, schrijvers en fotografen, mijn hobby’s – en de explore-pagina.
Via de explore-pagina kwam ik er recent achter dat volwassenen kennelijk niet genoeg hebben aan zorgen over inflatie, oorlog en hoe ze de energierekening gaan betalen. Nee: een ‘grote’ groep verloor z’n verstand toen bekend werd dat de nieuwe Kleine Zeemeermin-film een zwarte zeemeermin gaat hebben. Hoe durft Disney! Een zeemeermin die praat, met een pratende kreeft als beste vriend, dat accepteert iedereen zonder moeite. Maar zwart?! Nee, dat kan niet!
En durf deze klagers niet van racisme te beschuldigen want ze hebben een waslijst aan argumenten waarom ze dat niet zijn, terwijl ze toch tegen een zwarte zeemeermin zijn. Elke logica en elk zelfinzicht ontbreekt.
Ondertussen word ik persoonlijk heel erg vrolijk van alle zwarte en gekleurde jonge meisjes die superblij worden als ze de preview van de film zien. ‘Ze is net als ik!’ Representatie is belangrijk. Als queer, chronisch ziek persoon met een beperking zag ik vroeger geen enkel personage op televisie of in films (zelfs niet in boeken) dat herkenning bij mij opriep, waarmee ik me een beetje kon identificeren en me niet liet voelen alsof ik een buitenbeentje ben.
Pas toen ik volwassen werd, halverwege de 30, en levenservaring had opgedaan werd ik zelfverzekerder over wie ik ben en accepteerde ik dat het prima is dat ik niet pas in het maatschappelijk geaccepteerde beeld. Maar het zou fijn zijn geweest als ik dat punt al in mijn jonge jaren had bereikt in plaatst van me jarenlang buitengesloten te voelen.
Aan de andere kant had ik als wit persoon geen tekort aan witte mensen in de media. Vooral in televisieseries van de jaren ’90 en zelfs nog begin jaren ’00 waar ik graag naar kijk ontbreekt elke vorm van diversiteit. Het zijn producten van hun tijd; gelukkig zijn veel nieuwe series, films en boeken nu in het algemeen meer representatief. En dat dat écht iets betekent, zie je aan de reacties van kleine meisjes van kleur.
In deze turbulente tijden waar de crisissen ons om de oren vliegen zou ik me dan persoonlijk ook niet druk gaan maken over wie welke rol vertolkt in welke film.
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Beste Darice,
Ik snap wel waarom mensen hier tegen ageren; Ze hebben een bepaald beeld bij een verhaal (sprookje uit Denemarken) wat nu door een geforceerde diversiteits-agenda wordt veranderd. De meeste van deze mensen hebben geen probleem met Blade, Black Panther of bijvoorbeeld de acteur Idris Elba, etc. Er zijn genoeg originele (hedendaagse) non-fictie verhalen, mythes, legendes en karakters waarin ‘niet-blanke mensen’ (verschrikkelijk dat we hierin onderscheid moeten maken, trouwens) een fantastische rol kunnen spelen. Hollywood lijkt zelf de controverse op te zoeken; Voor marketing. Daarnaast slaan ze de hele discussie dood, net als jij. Er is volgens jou geen ruimte voor nuance; Alleen jij hebt gelijk in jouw betoog en de rest moet zich er maar niet druk om maken. Dat is in ieder geval wat jij schrijft (maar hopelijk niet jouw punt). De discussie op een gezonde en respectvolle manier voeren is altijd van belang.
Beste Luuk,
Waren deze agerende mensen net zo boos toen Disney dat Deense sprookje aanpaste tot een happy end in plaats dat de zeemeermin verviel tot schuim en vervloekt was voor eeuwen?
Disney wil geld verdienen, nou, boeiend. Dat ze hierin beslissingen nemen die aandacht trekken of publiek aanspreken is even voor de hand liggend. Het verandert niets aan een simpel feit: Disney bezit hun versie van de Kleine Zeemeermin en ze mogen er mee doen wat ze willen. Het is van hen, niet van mensen die beweren terug te grijpen naar Deense sprookjes en selectief andere aanpassingen ervan negeren.
Mensen die zich ergeren aan zwarte zeemeerminnetjes hebben niets verloren. Die oude fictie van de blanke roodharige bestaat nog steeds, die kan je nog lekker herkijken. Dat hebben die mensen nog steeds, en het bestaan van een andere fictie die herkenbaar is voor andere mensen, ontneemt hen niets. Niet alleen is het niet weg, het was niet eens van hen.
Als zwarte zeemeerminnetjes in fantasiefilms je niet aanspreken heb je een optie: ga niet kijken. Niet alles in deze wereld is voor jou bedoeld. Piepen over een “geforceerde diversiteits-agenda” terwijl je nergens toe geforceerd wordt is belachelijk.
Het is dubbel belachelijk in een betoog wat stelt dat het om marketing gaat; marketing is de methode waarmee mensen gemotiveerd worden hun geld uit te geven en als een zwart zeemeerminnetje dat effect heeft is dat per definitie niet geforceerd. Het geeft alleen aan dat er een markt voor is, en waarom zou die er niet zijn?
Tegenreacties tegen een divers aanbod wat een divers publiek aanspreekt is niets dan een reflectie van het idee dat de hele markt jou moet aanspreken, en als het iemand anders aanspreekt het “slecht” is. Waarom zou je zo denken, als er genoeg ficties zijn met helden die wel op jou lijken?
De blanke bevolking wordt hier al decennia lang in op haar wenken bediend. Zijn we dan echt zo verwend dat we gaan klagen als er eens iets anders wordt gemaakt? Keer je eigen argument eens om: er zijn genoeg originele (hedendaagse) non-fictie verhalen, mythes, legendes en karakters waarin ‘blanke mensen’ een fantastische rol kunnen spelen. Veel meer dan die er zijn voor niet-blanke mensen.
Ik ga ervan uit dat er evenveel diversiteit onder zeemeerminnen (en -mannen) bestaat als tussen mensen mét benen, en ben ik juist blij als Hollywood de “controverse” op deze manier opzoekt, dan heeft die kliek toch nog enige redeeming value. Er hebben inmiddels al bijna evenveel gespierde witte heteromannen ooit de wereld gered als dat er op die wereld te vinden zijn.
De diversiteits-agenda is gewoon een reflectie van de samenleving zoals die is, en die eerder nooit realistisch werd weergegeven. Als dat geforceerde agenda is, dan vind ik dat een welkome geforceerde agenda, geen dag te laat.
Goede discussie gaande in de comment-sectie. Jezelf onderwijzen door middel van discussie is zo belangrijk (en nodig!). Wat me dan wel opvalt zijn de termen die er gebruikt worden voor huidskleuren. In het licht van een open discussie, gelijkwaardigheid en jezelf onderwijzen, post ik een artikel waarin duidelijk wordt uitgelegd waarom er discussie is over het woord “blank”.
Blank of wit: een taalstrijd met een politieke ondertoon (24 januari 2018) (leestijd: 3 minuten)
https://nos.nl/nieuwsuur/artikel/2213596-blank-of-wit-een-taalstrijd-met-een-politieke-ondertoon
Doe ermee wat je wilt, je kan er alleen maar wijzer van worden.