Blog Donna: Kwart eeuw crisis
Blog van DonnaGepubliceerd: 8 hours ago
Het land is gegijzeld door Tim Hofman. Met ingehouden adem wacht half Nederland tot hij exposed wat RTL en ITV feitelijk al hebben bevestigd; losgeslagen seksuele intimidatie en grensoverschrijdend gedrag door mannen in een machtspositie bij The Voice. Het doet mij afvragen hoeveel mensen echt praten met de vrouwen in hun leven.
Ik heb het geluk gehad om van vier vrouwen te hebben gehouden. Drie daarvan zijn slachtoffer geweest van seksuele intimidatie of ronduit seksueel geweld op een bepaald punt in hun leven. Soms voordat we een relatie aangingen, soms daarna en soms zelfs tijdens de relatie. Voor ieder van hen zijn dit traumatische ervaringen geweest waarvan de nasleep soms gigantisch was.
En het is niet alsof ik ze zo weet uit te zoeken. Seksuele intimidatie en geweld is volop aanwezig op onze werkvloeren en in ons onderwijs. Ik zou willen zeggen dat het statistisch gezien onmogelijk is voor een man om niet een vrouw te kennen die in haar leven meer behandeld is als een stuk vlees dan als een collega of klasgenoot.
Hoewel een exposé van dit kaliber op de langere termijn goed is voor de samenleving, vrees ik dat we dit onderwerp gaan afsluiten zoals we elk onderwerp in deze samenleving lijken af te sluiten: we gaan het allemaal heel zielig vinden voor de betrokken mensen, maar opgelucht ademhalen dat wij er niets mee te maken hebben. Ik vraag me af hoe lang het duurt voordat de artikelen verschijnen die dit alles gaan schuiven in de schoenen van ‘de cultuur in Hilversum’.
De laatste keer dat ik op een kaart keek lag Hilversum nog steeds in Nederland, werken er Nederlanders op de set en zijn al die Nederlanders opgegroeid en opgeleid in Nederland. Seksueel geweld in de samenleving is een Nederlands probleem. Het is niet zo dat sommige mannen het verpesten voor iedereen; het probleem is dat we collectief ons niet lijken te storen aan alle symptomen van seksuele intimidatie totdat er eindelijk iemand een keer wordt aangerand. En dan maar gissen naar hoe dat kon gebeuren.
Geloof je me niet? Doe me dan een lol, en luister eens naar hoe je mannelijke vrienden praten over vrouwen. Beter nog, praat gewoon een keer oprecht met de vrouwen in je leven.
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Het punt dat je maakt is eenzijdig. Het gaat niet om mannen! Het gaat ook niet om vrouwen! Het gaat erom hoe je met elkaar als mens om wilt gaan. Er is in 2005 (als ik het goed heb) een onderzoek gedaan naar vrouwen in marketing. Dit onderzoek dat is gedaan door een vrouw heeft als conclusie dat er niets veranderd is en vrouwen als object worden ingezet voor verkoop.
Niet alleen vrouwen worden ingezet als object maar ook mannen. Kijkende vanuit productontwikkeling en marketing dan zien we dat alle communicatie wordt ingezet op ‘pijn’. Wat niemand lijkt te interesseren is waar die pijn vandaan komt.
Er zijn drie basispijnen en die zijn verbonden aan identiteit (ander onderwerp). Deze basispijnen zijn:
1. Ik ben niet goed genoeg
2. Er is niet genoeg voor me
3. Bang voor de dood
Alle seksuele ‘uitspattingen’ zijn vaak gekoppeld aan 1 en 2. Je vind je huidige relatie niet goed genoeg. Je denkt dat het gras groener is, je denkt dat het normaal is om zoveel aandacht te hebben en te krijgen etc.
De media speelt een grote rol hierin. Ze highlighten seksualiteit door o.a. kleding, teksten, manier van omgang. Je ziet dit terugkomen in producten waaronder al kinderproducten. Er zijn landen waar bijvoorbeeld geen lingeriemerken mogen adverteren. In Nederland zie je reclames die gericht zijn om vreemd te gaan. Het heeft dus niets te maken met vrouwen en hoe mannen kijken naar vrouwen. Er is een patroon ontstaan waar we seksualiteit en lust met elkaar zijn gaan verwarren.
Er is veel meer over te zeggen. Wat onder druk staat is het hebben van gezonde relaties.
Meer weten mail me gerust
@Ernst-Ariaan van der Giessen, je hebt ongetwijfeld gelijk vanuit een academische kijk, het probleem is groter, maar Jonnick geeft hier al een paar grote problemen weer. Ten eerste dat vrijwel alle vrouwen minstens één keer in hun leven seksueel zijn geïntimideerd en ten tweede dat we daar als maatschappij niet goed mee omgaan.
Nu kunnen we het nog groter maken, maar mij lijkt Jonnicks oproep om echt met de vrouwen in je leven in gesprek te gaan over hun ervaringen een mooie eerste stap om te zetten op weg naar meer begrip (voor jaren later pas er over kunnen praten), een veiligere omgeving, bewustwording (van eigen gedrag).
En als we de eerste stap hebben gezet, volgt de volgende vanzelf en worden de door jou genoemde punten ook aangepakt.
Dus misschien is deze oproep niet zo zeer eenzijdig als wel een gerichte stap.
@Ernst-Adriaan van der Giessen, ik vind je opmerkingen heel interessant om dit als breder onderwerp te benaderen en ik denk ook dat dat de manier is om dit onderwerp te benaderen. We praten in de praktijk heel vaak over seksuele intimidatie door mannen en het objectiveren van vrouwen, omdat in de praktijk de mannen vaak nog de machtspositie bekleden.
Dit machtsverschil is echter niet nieuw en het objectiveren van vrouwen, of in bredere zin personen die minder macht hebben, is geen recente ontwikkeling die te wijten is aan moderne media. Media speelt ongetwijfeld een rol in hoe dit gebeurt en hoe dit in stand wordt gehouden maar objectiveren van anderen bestaat sinds mensheugenis.
Sterker nog, we objectiveren anderen altijd, onbewust en onmiddelijk (en zowel mannen als vrouwen). Dit is echter een breder filosofisch argument wat even buiten deze reactie verder zal blijven.
Het zou een vreemde conclusie zijn te beweren dat dit verschijnsel is veroorzaakt door op ‘pijn’ of ‘gebrek’ gerichte massa-communicatie. De omschreven basis-pijnen zijn inherent aan de menselijkheid, de media speelt hier slechts op in door deze op massa-niveau te manipuleren om de producten aan de persoon te brengen.
@Jonnick, ik kan je suggestie om met elkaar te praten alleen maar toejuichen, maar ik hoop dan dat zo’n gesprek kan gaan over hoe we over en met elkaar praten. Vrouwen praten namelijk op dezelfde wijze onderling over mannen als mannen onderling doen over vrouwen en dat merk je direct als je ooit het geluk hebt gehad mee te kunnen luisteren naar een dergelijk gesprek of gesproken hebt met vrouwen die eerlijk genoeg zijn dat ook toe te geven.
Ik zet dus ook vraagtekens bij de mogelijkheid om niet te objectiveren, misschien moeten we erkennen dat we elkaar allemaal objectiveren en van daaruit gaan praten over hoe we dit kunnen aanwenden om gedragsregels te bepalen in professionele situaties, zeker wanneer er machtsverschillen zijn. Als we erkennen dat we dit allemaal doen, kunnen we er ook verantwoordelijkheid voor nemen in plaats van dit af te schuiven als iets waar ‘wij niets mee te maken hebben’.