De tv-reclame waarin ons ‘DRAAG JE ’T NIET?! VERKOOP HET DAN!’ werd toegeschreeuwd, vond ik zo dwingend en indringend dat ik me voornam me nooit te bemoeien met Vinted. Nog voordat ik in de gaten had wat Vinted überhaupt was, had ik er al een hekel aan.

Ik gaf mijn spulletjes aan de kringloopwinkel, hoewel ik het altijd wat ongemakkelijk vond mijn afgedankte darlings in een grote zak af te leveren bij een anoniem afgiftepunt.

Tot mijn dochter (toevallig student @HR) vertelde dat ze haar zomerspullen op Vinted had gezet en dat ze die voor kleine prijsjes verkocht. Van haar begreep ik dat Vinted inderdaad superhandig en laagdrempelig is omdat het uploaden via de app razendsnel gaat en de bezorgkosten relatief laag zijn (Vinted werkt met verschillende bezorgdiensten die pakjes afleveren op punten in je eigen buurt).

Dus toen kwam toch de dag dat ik zelf (inderdaad heel eenvoudig) wat kledingstukken kocht op Vinted en een actieplan bedacht om zelf verkoper te worden. Want ik was de fast fashion helemaal zat en ik was ervan overtuigd dat ik mijn ecologische voetafdruk hiermee aanzienlijk zou verkleinen: mijn kastmuurbloempjes gingen niet meer naar de anonieme kringloop en zelf zou ik geen nieuwe spullen meer in een (web)winkel kopen. Nou ja op ondergoed na dan. Of een broek, maar die draag ik toch al nauwelijks.

Als koper waande ik me in een walhalla van tweedehands en nieuwe spullen, zoveel mooie spullen voor zo weinig! Zelf verkocht ik ook best aardig en omdat Vinted je opbrengst in je ‘Vinted portemonnee’ bewaart, had ik bedacht dat ik op deze manier circulair kon kopen. Dus alleen als ik spullen had verkocht en mijn Vinted portemonnee gevuld was, mocht ik van mezelf iets kopen. En dat deed ik dus ook. Het ene na het andere pakje kon ik ophalen bij de pakketpunten in de buurt. Meestal was het raak en wat ik toch niet leuk vond of niet paste, zette ik weer op Vinted.

Maar wat er toen gebeurde… ! Mijn ecologische voetafdruk werd dan wel kleiner, maar mijn kast werd steeds voller; de drempel om iets te kopen was zo laag dat ik onder de streep meer kleding kocht dan ooit. En dat was natuurlijk ook niet mijn bedoeling.

Inmiddels is het een jaar geleden dat ik mijn Vinted-carrière begon en ik heb mijn weg inmiddels gevonden. Ik koop niet meer halsoverkop vanwege een soort FOMO en bij elke aankoop bevraag ik mezelf kritisch hoe dit stuk in mijn kledingcollectie past en of het toch niet meer van hetzelfde is (hoi, twintig zwartje jurkjes). Mijn opzet is geslaagd: ik heb nu een vrijwel volledig circulair systeem met het verkopen en kopen op Vinted. Het enige wat ik in de winkel heb gekocht is – zoals ik verwachtte – ondergoed en één broek.

Maar toch, al die pakjes die vervoerd worden, kunnen we daar nou niet iets anders op bedenken? Kunnen we daar als fashion lovin’ HR community een eigen Vinted voor opzetten? Dan brengen we zelf de pakjes rond en is onze ecologische voetafdruk nóg kleiner. Wat vinden jullie, goed idee?

En oh ja, Vinted heeft nog een nadeel: je krijgt aan de lopende band complimentjes over je nieuwe schoenen, jurkje en jas. Dat moet je natuurlijk wel willen.

Volg ons op Instagram