Ik weet niet hoe jullie er financieel voorstaan, maar ik sta tegenwoordig huilend bij de kassa. Ik durf niet meer te pinnen. Ik durf gewoon niet meer te pinnen. Mijn financiële (on)afhankelijkheid wordt bepaald door M&M’s: of ze deze week wel of niet in de bonus liggen.
Inmiddels duurt het pinnen zo lang dat de caissière tegen me zegt: ‘Ga maar lekker ergens anders uithuilen. Kom over een uurtje maar weer terug. Dan proberen we het nog een keer.’ En dat zegt dan een 15-jarige. Zij kan makkelijk praten. Zij krijgt iedere week nog zakgeld in haar spaarpotje – met alleen minimumloon ga je het écht niet redden.
Godzijdank hebben de supermarkten nu de uitvinding van de eeuw: de zelfscankassa. Niet allemaal schijnheilig doen, iedereen doet dat … toch??
Sindsdien steel vergeet ik wat producten bij de supermarkt te scannen. Totdat ik vorige week voor de allereerste keer betrapt werd. Net zoals alle andere keren doe ik mijn ding, ik scan alle producten – okéee, niet alle producten. Ik wil afrekenen en ik zie op het scherm dat ik gecontroleerd ga worden. Op dat moment kan je twee dingen doen: je kan als loser terug de supermarkt in rennen. Of je kan de vermoorde onschuld spelen, zeggen dat er net een loser de supermarkt in is gerend en jij pas net bij deze zelfscankassa staat. Oh ja: het derde dat je kan doen is de vorige twee opties vergeten en als een lulletje rozenwater aan de grond genageld blijven staan.
Optie drie dus. En van alle producten waar ik mee betrapt kan worden, moet de medewerker mijn pakje condooms scannen. Hij scant, kijkt mij heel doordringend aan – terwijl ik ook hier weer sta te huilen – en zegt in een overvolle supermarkt: ‘Hey, jij gaat vanavond toch niet neuken. Geef maar weer terug aan mij.’ Hij pakt de condooms, loopt weg en komt terug met een pakje tissues. Uiteindelijk wel mijn redding geweest want zoiets kost al snel 15 euro (met de frase ‘betalen voor seks’ doel ik gewoon op condooms kopen).
Deze confrontatie heeft me persoonlijk zó geraakt, dat ik de zelfscankassa uitroep tot de martelkamer van de eeuw. Publieke vernedering ten top. Volgende keer maar weer gewoon uithuilen bij de caissière.
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Iedereen doet… wat? Dingen vergeten te scannen?
Nope. De zelfscankassa is voor mij ook een martelkamer geworden, maar dan dankzij de mensen die dingen “vergeten”.
Niet alleen drijft dit de prijs van producten omhoog want de supermarkt berekent de kosten van verloren inkomsten gewoon door aan de betalende consument, maar de frequentie van controles en de omvang van controles is omhoog gegaan. Ik sta er nu vaker m’n tijd te verdoen terwijl die 15jarige m’n tas doorspit om er achter te komen dat wederom alles klopt.
Bedankt, vergeetachtigen van de wereld.
En jij wordt leraar? Schaam je man. Get a life.
Werken voor je centen en niet in de slachtofferrol zitten
Dit is echt schandalig. Gewoon aan het stelen.. Ik geloof niemand die zegt dat zij producten vergeten te scannen. S. Heikamp heeft gelijk, hoierdoor staan hij, ik, en de mensen als ons,.. Je weet wel, eerlijke mensen, een stuk langer te wachten. Daarnaast is het moreel gewoon verwerpelijk.. Nu ben ik normaal niet zo van de morele superioriteit, Maar dit is zo makkelijk gezegd en gedaan, dat ik het triest vind.
Ik hoop maar dat dit satirisch bedoelt is.
@Jasper., gezien de schrijver is het vaak satire, en ik zal ook zeggen vaak behoorlijk goede satire, maar het lukte me in dit geval niet om er achter te komen wat de achterliggende boodschap (pun intended) nu exact is. Als het de bedoeling was dat mensen die dingen “vergeten” belachelijk gemaakt worden zie ik dat even niet goed terug in dit stuk.
@S.Herikamp., Ja, daarom twijfel ik, maar ik zie dat dus ook niet. Toch hoop ik het maar.
Jeetje wat een commotie hier. Toevallig sprak ik recentelijk met de schrijver van dit stuk… En ja: puur satirisch bedoeld en zeker niet autobiografisch. De situatie is verzonnen, maar het doel van iets losmaken bij lezers heeft hij zeker bereikt ;).