Afgelopen februari zijn onze eerstejaarsstudenten gestart met een semesterproject dat in het teken staat van de energietransitie. In deze hybride projecten werken onze hbo-studenten samen met mbo-studenten van het Techniek College Rotterdam.

Er is een aantal aspecten dat het semesterproject extra spicy maakt en dus leerzaam. Ten eerste werken de studenten voor echte opdrachtgevers. Daarnaast werken de studenten samen met studenten uit verschillende disciplines. Als kers op de taart hebben alle opdrachten een innovatieve inslag. Dus wat alle stakeholders in het project gemeen hebben is dat ze de antwoorden nog niet hebben.

Al deze ingrediënten bij elkaar zorgen voor prachtig en betekenisvol onderwijs.

Dat gezegd hebbende … Zo voelt het lang niet altijd voor de studenten. Stuk voor stuk lopen de projectgroepen tegen de welbekende struikelblokken aan. Stomme vage opdrachten zijn het! En die stakeholders willen allemaal andere en tegengestelde dingen. Hoe gaan we ooit tot een resultaat komen? Gaan we nu serieus vijf weken aan een plan van aanpak besteden?

Ik weet hier helemaal niks van. Het woord kennisdeficiëntie klinkt mooier dan dat het voelt.

Wat nou als het niet lukt om iets op te leveren? Wat als de lat te hoog ligt? Die ene gast die wil toch niks doen. Krijgt die dan ook een cijfer?

Steeds opnieuw de mantra’s van de docenten en begeleiders aanhoren. Om gek van te worden.

‘Dit hoort er allemaal bij.’ ‘Dit is hoe je jouw analyse-vaardigheden ontwikkelt.’ ‘Leren doet een beetje pijn.’ ‘Heb je al een 5W2H-analyse gemaakt?’ ‘Formuleer eens SMART. Nee nog SMART-er.’ ‘Hoe weet je of deze bewering juist is?’ ‘Waar toets of staaf je dat mee?’

En dan ineens … is het project bijna halverwege. En langzaam maar zeker beginnen de puzzelstukjes op de juiste plek te vallen. Er lijkt structuur en duidelijkheid te ontstaan. Onduidelijke kluwen wol worden langzaam maar zeker ineens te nemen acties.

Er ontstaat goede hoop dat de opdrachtgevers opgeleverd gaan krijgen waar ze in hun pitch begin februari op hoopten. Een eigen ontwikkelde brandstofcel voor waterstof. Een methode om pv-panelen honderd procent te recyclen. Een werkingsprincipe voor een autonoom bestuurbare boot en nog heel veel meer moois.

Het lijkt erop dat we het met z’n allen toch gevonden hebben: de magie van synergie.

Volg ons op Instagram