Een boek dat ik recent las zette me aan het denken over in hoeverre we eigenlijk invloed hebben op ons eigen levenspad. In hoeverre ‘kiezen’ ertoe doet, of niet. Soms zijn keuzes fundamenteel. Zoals in het betreffende boek, De Kinderwet, waarin een vrouwelijke rechter op basis van de wet een onherroepelijke keuze moet maken die letterlijk leidt tot leven of dood.

Met enige regelmaat spreek ik studenten die het gevoel hebben net zulke fundamentele keuzes te moeten maken. Stoppen of niet? Wil ik DIT wel de rest van mijn leven?

Twijfels die voortkomen uit diepe vragen die met identiteit te maken hebben, met vertrouwen in de toekomst of vertrouwen in eigen kunnen. Met de keus voor een studie en in het verlengde daarvan een carrière lijkt het toch alsof je in ieder geval een deel van je levensloop kiest. Maar ja, wat als je dan verkeerd kiest ? Er staat dan ineens veel meer op het spel.

Wat ik inmiddels heb geleerd – correctie: wat ik nog steeds aan het leren ben – is dat keuzes of specifieke gebeurtenissen in het leven zelden fundamenteel of levensbepalend zijn. Neem nu die verloren eerste liefde waarvan ik dacht er nooit meer overheen te komen. Of het kind waarvan ik als twintiger overtuigd was het nooit te willen, dat nu dagelijks meer vreugde brengt dan ik ooit voor mogelijk hield. Ik werk al jaren met veel plezier in het onderwijs dat ik dacht voorgoed achter me te laten na een vroegtijdig beëindigd avontuur op de pabo.

Lieve twijfelaars, keuzes zijn zelden zwart/wit en zelden onomkeerbaar. Het leven heeft zo veel leuke en nare verrassingen voor je in petto. We zetten onszelf vast als we onszelf voor fundamentele keuzes willen plaatsen. Je zou het leven kunnen zien als de rechter in het boek. Die maakt die fundamentele keuzes wel voor ons. Op basis van één of ander voor ons niet te door gronden wetboek.

Dus kies gewoon voor NU. Doe je best om er wat van te maken en kies steeds opnieuw voor wat op dat moment goed voelt, past en juist is. Zoek naar de derde weg. Naar het pad wat toe nu toe onbegaanbaar leek. Maar laat je vooral verrassen door het leven. Niemand weet waar je over vijftien jaar bent. Heel waarschijnlijk ga je dit wat je nu doet niet de rest van je leven doen. Je neemt wel de kennis, ervaring en inzichten mee en ontwikkelt je verder.

Wie weet glimlach je af en toe bij jezelf … als iemand dit vijftien jaar geleden tegen mij had gezegd had ik die persoon keihard uitgelachen.

Volg ons op Instagram