Onze studenten zijn nauwelijks maatschappelijk betrokken, las ik in artikel in ScienceGuide. Klimaatverandering, onze maatschappij en politiek boeit ze niet. De meeste studenten zijn niet idealistisch. Ze zijn vooral pragmatisch. Ik vind dat zeer verontrustend.

Natuurlijk begrijp ik het wel: studenten hebben het te druk met overleven om sociaal bewogen te zijn. En na zoveel jaar neoliberaal beleid weten de meeste studenten niet beter dan dat hun eigenbelang voorop staat. Dat het normaal is dat de overheid zo wantrouwend is. Dat succes maakbaar is, alsof maatschappelijke achterstanden niet bestaan. Dat je het vooral individueel moet zien te redden. Dat je moet presteren.

Ook in ons hoger onderwijs is dit neoliberale gedachtengoed erin geslopen. Ook bij ons gaat het om competitie, scores, prestaties en ranglijsten, hoewel studenten depressief worden van de prestatiedruk. Het lijkt soms alsof moraliteit helemaal niet belangrijk is. Dat we alleen maar nieuwe belastingbetalertjes aan het opleiden zijn, die zich naadloos, zonder protest, voegen naar onze harde, oneerlijke, vervuilende en zelfdestructieve maatschappij.

Maar hoger onderwijsinstellingen horen studenten te stimuleren in hun morele ontwikkeling. We zijn wettelijk verplicht om studenten sociale verantwoordelijkheid bij te brengen. We moeten studenten leren om zicht te hebben op de problemen van anderen, de samenleving en de wereld. Onze jeugd bepaalt immers in de toekomst het beleid. In wat voor wereld komen we terecht, als alle gemeenschapszin is weggevaagd? Als je eerst met je creditcard moet zwaaien voordat de brandweer gaat blussen? Als iedereen alleen maar aan zichzelf denkt? Als al het idealisme is weggesijpeld in de door stikstof vervuilde bodem? Als iedereen terpen voor zichzelf gaat opwerpen, om te schuilen tegen het wassende water? Is dat onze toekomst? Een eilandenrijk vol individuen, dat ten onder gaat aan egoïsme?

Nee dus. Daar pas ik voor. Misschien ben ik heel ouderwets, met mijn lidmaatschap van de vakbond, mijn donaties aan goede doelen en verenigingswerk. Maar alleen samen kunnen we de uitdagingen van de toekomst overwinnen. Alleen samen overleven we de klimaatcatastrofe, het verlies aan biodiversiteit en de mogelijke instorting van onze beschaving. Laten we onze studenten alsjeblieft wat idealisme bijbrengen? Al is het maar uit eigenbelang.

Volg ons op Instagram