Ugnė Jasiulionytė is tweedejaars transformation design aan de Willem de Kooning Academie. ‘Ik kom uit Litouwen. Daar is kunst niet zo ontwikkeld als hier. Willem de Kooning opende een hele nieuwe wereld.’

‘Ik wilde sowieso graag in het buitenland studeren en voor een creatieve opleiding ben ik dus echt op zoek gegaan naar een Europese stad waar kunst een belangrijke plek inneemt. En dat werd Rotterdam, Willem de Kooning.

‘Transformation design is heel breed. Ik ben er nog niet uit welke richting ik wil doen of hoe ik mezelf in de toekomst zie. Bij deze opleiding kan ik alles ontdekken en overal aan proeven en dat is ideaal. We werken met alle soorten materiaal, alle gereedschappen en machines. Ik kan me helemaal uitleven en dat is echt supertof. Ik ben zelf meer een digital art-persoon maar ik heb nu ook veel gewerkt met hout en metaal. Een hele nieuwe wereld, echt hands on. Onderzoek doen en dan iets bedenken en het ook echt bouwen, dat vind ik ook heel leuk.

‘Zo bedachten we met een groepje prototype van een grote mechanisch vogel die boven Rotterdam vliegt en vervuilde lucht verzamelt en omzet in schone lucht.’

‘Onze allereerste opdracht vorig jaar ging over identiteit. Ik maakte toen een klein beeldje van klei. Het was mijn eerste keer werken met klei en ik had geen idee. Maar achteraf was ik verbaasd over hoe gedetailleerd ik het heb kunnen maken. En vanaf dat moment drong echt tot me door dat kunst veel meer is dan alleen maar de digitale vorm of het ontwerpen van affiches. Je kunt ook echt zelf dingen ontwerpen en bouwen.

‘Zo bedachten we met een groepje prototype van een grote mechanisch vogel die boven Rotterdam vliegt en vervuilde lucht verzamelt en omzet in schone lucht. Heel theoretisch allemaal, maar het onderzoek en het hele proces erachter vond ik superleuk. Uiteindelijk hebben we van harde spaghetti de Rotterdamse bruggen nagebouwd en de skyline en natuurlijk de vogel. Wat een leuke opdracht was dat.

‘Die groepsdynamiek is interessant en leuk. Je moet het met elkaar doen en iedereen heeft een andere mening.’

‘Ook het werken in een team: voor mij was dat wel even wennen want ik ben meer een individueel persoon. Maar ik moet zeggen dat het samenwerken me heeft geleerd om meer open te staan voor anderen. Die groepsdynamiek is interessant en leuk. Je moet het met elkaar doen en iedereen heeft een andere mening. Echt rekening houden met elkaar dus en openstaan voor andere ideeën dan die van jou. Ik vond dat veel leuker dan ik dacht.

‘Die diversiteit van Rotterdam hebben we niet, en ik vind dat echt een verrijking.’

‘Rotterdam en Willem de Kooning zijn heel internationaal en het werken met al die verschillende nationaliteiten is voor mij sowieso heel anders dan hoe het thuis is. Litouwen – en de stad Vilnius, waar ik vandaan kom – is veel kleiner en er wonen maar weinig mensen uit het buitenland. Die diversiteit van Rotterdam hebben we niet en ik vind dat echt een verrijking. Ik ga hier om met mensen uit de hele wereld.

‘Iedereen heeft andere ideeën en om die bij elkaar te brengen, dat is echt geweldig. Dan kun je samen mooie dingen maken. Ik ben er ook echt door gegroeid. Als artiest maar ook als persoon. Ik ga er nu veel meer op uit. De stad in, naar exposities en kunstsessies, ik laat me helemaal onderdompelen. En ik ontmoet een heleboel nieuwe mensen, ik luister naar hun verhalen en ik laat me inspireren. Daar krijg ik echt heel veel energie van.

‘In het begin moest ik wel wennen hier in Rotterdam. Aan de urban vibe, de grote gebouwen, maar ook aan de drukte, de snelle levensstijl’

‘In het begin moest ik wel wennen hier in Rotterdam. Aan de urban vibe, de grote gebouwen, maar ook aan de drukte, de snelle levensstijl, het lijkt wel of iedereen altijd haast heeft en ergens mee bezig is. Maar op een positieve manier. Ik doe er gewoon lekker aan mee, het past wel bij me. Maar ik mis mijn eigen land ook wel hoor. De mensen, de ruimte, de bossen. Mijn plan is om mijn bachelor transformation design hier af te maken Voor mijn master wil ik misschien wel weer naar een ander land gaan. Daar ben ik nog niet helemaal uit maar daar ga ik vast achterkomen.’

Tekst en foto: Sanne van der Most

Volg ons op Instagram