Illinca Radoi is eerstejaars graphic design aan de Willem de Kooning. Direct na de middelbare school kwam ze uit Roemenië naar Rotterdam om te studeren aan de Willem de Kooning Academie.

‘Ik wist meteen wat ik wilde na de middelbare school. Geen tussenjaar maar meteen naar de kunstacademie. Zo snel mogelijk, geen tijd te verliezen. Ik voelde me hier meteen helemaal thuis. In Rotterdam vind ik het geweldig, wat een superstad. De eerste week hier had ik echt alsmaar het gevoel dat ik in New York was, ook al ben ik daar nooit geweest. Wat een grote en bruisende stad met al die wolkenkrabbers. De hele vibe gewoon. Zo modern en alles gaat zo snel.

‘Tuurlijk, als je er heel apart uitziet, kijken ze wel. Maar op een leuke manier.’

‘Vergeleken met waar ik vandaan kom, is het echt een totaal andere wereld. Er is zo veel diversiteit in de mensen. Iedereen kan gewoon zichzelf zijn. En niemand kijkt gek op als je er een beetje anders uitziet dan de rest. Je kunt jezelf uitdrukken zoals je wilt en je kunt zijn wie je bent. Tuurlijk, als je er heel apart uitziet, kijken ze wel. Maar op een leuke manier. Niet veroordelend ofzo. Daar hou ik van.

‘Aan sommige dingen hier op school moest ik wel wennen. Hier in Nederland is het veel gelijkwaardiger, minder hiërarchie en meer open dan in Roemenië. De feedback die we krijgen bijvoorbeeld en de communicatie met de docenten. Heel echt en eerlijk en je kunt ook feedback teruggeven. Dat vind ik bijzonder.

‘Ik ging naar een Art Highschool, dus ik was eigenlijk al helemaal voorbereid.’

‘Wat we bijvoorbeeld gezegd hebben is dat we in de theorielessen veel te snel de diepte in gaan. Het is wel superinteressant maar mensen die nog heel weinig van kunst in het algemeen weten, die zouden meer hebben aan een soort algemene introductie. Een meer pragmatische  kennismaking met kunst en de geschiedenis van de kunst, in plaats van dat het meteen zo gespecialiseerd is. Ik denk dat ze de studenten een bepaalde kant op willen vormen, een soort mindset willen meegeven, ook gebaseerd op wat zij denken dat belangrijk is voor ons als we aan het werk gaan en de maatschappij waar we als kunstenaar in terechtkomen. Op zich begrijpelijk maar de traditionele ideeën en stromingen, die geven ze ons niet echt mee. Dan mis je toch wel wat. Zelf heb ik die achtergrond gelukkig wel. Ik ging naar een Art Highschool, dus ik was eigenlijk al helemaal voorbereid.

‘Ik kreeg zo’n grote VR-bril op en de docent zei achteraf dat ik de hele tijd met mijn mond wijd open zat, van verbazing.’

Ik heb het hier ook echt super naar mijn zin. We zijn nu een paar maanden bezig en ik heb al heel wat gedaan. De VR-les vond ik top, voor mij was dat een totaal nieuwe ervaring. Ik had nog nooit iets met VR gedaan. Ik kreeg zo’n grote VR-bril op en de docent zei achteraf dat ik de hele tijd met mijn mond wijd open zat, van verbazing. Geweldig vond ik het. Daar wil ik wel meer mee doen denk ik nu. De theorielessen vind ik ook heel interessant. Gewoon rustig luisteren naar wat iemand vertelt, daar leer je ook veel van. Houtbewerking hebben we ook gedaan. Hier op de WdKA hebben ze zoveel geweldige tools. Het nieuwste van het nieuwste en je kunt er alles mee.

De kunstcommunity is heel groot en complex. Je kunt er zo in verdwalen. Met medestudenten praat ik veel over dingen waar we tegenaanlopen of die ons dwarszitten. Maar ook gewoon over kunst en artiesten en wat we ervan vinden. Een paar van die gesprekken heb ik opgenomen en later afgeluisterd. Best interessant dacht ik, ook voor anderen om naar te luisteren. Mijn volgende project is nu om daar podcasts van te maken, een nieuwe wereld voor me. Op mijn Insta @remove_wisdom.tooth kun je het binnenkort vinden.

Tekst en foto: Sanne van der Most

Volg ons op Instagram