‘Het heeft geen bloedspoed’, hoor ik mezelf ineens zeggen. Er mag dan wel een flinke vakantie tussen mijn eerste en aankomende stage hebben gezeten, ik merk dat ik het kantoorjargon – een komisch onderwerp dat al tijden wordt uitgemolken – meteen weer paraat heb.

Hoe stijfjes ik was aan het begin van mijn stage, zo veel losser en nonchalanter beweeg ik me nu door het human resources-landschap van computers, contracten en vergaderingen. Of het mijn uiteindelijke grootse en meeslepende levensdoel is om expert op HR-gebied te worden, laat ik voor nu even in het midden. Wat ik wel weet (unpopular opinion incoming) is dat ik dol ben op kantoorclichés. Ergens een klap op geven, toch dat lijntje even uitgooien of notulen even over het weekend heen tillen, want dat voelt zo lekker.

Er zijn twee kampen met betrekking tot deze zogenoemde jeukwoorden. De haters en de mensen die zich niet bewust zijn van hun (door velen benoemde) vermoeiende taaltje. 

Als stagiaire ben ik een fly on the wall, en durf wil ik mezelf in niet in één van deze kampen plaatsen. Het zal vast onwaarschijnlijk klinken, maar ik kan er ongelooflijk van genieten als iemand zonder blikken of blozen roept: ‘Ik gooi straks even een balletje op’. Want waarom ook niet?

Het AD schreef in 2018 al over ‘77 kantoortermen die je nooit meer wil horen’. Nou AD, als ik even voor mezelf mag spreken? Ik vind het jammer dat er zoveel tegenstanders zijn van dit soort werkvloervocabulaire. Natuurlijk weet ik ook wel dat het vreselijk irritant en tenenkrommend is, maar voor mij is het vooral heel lief en aandoenlijk.

Besef maar eens dat alle managers van elk bedrijf ooit in Nederland zich zomaar hun eigen taaltje hebben toegeëigend, waarmee ze communiceren door heel makkelijke dingen op een heel gekke en ontwijkende manier te bespreken, omdat de normale manier van praten niet werkt in manager-land. En doordat ze dat taaltje spreken begrijpen ze je pas als je het hebt over prio’s in het bilagesprek, die je vorige week even geparkeerd had. Omdat je die nu pas tegen ze aan kunt hangen omdat je ze op de vrijmibo niet kon tackelen.

Reken maar dat ik daar ook op m’n nieuwe stageplek weer onironisch aan meedoe. 

Volg ons op Instagram