Safwat Aljati (22) is tweedejaarsstudent medische hulpverlening. In 2015 vluchtte hij zelf met zijn familie uit Syrië naar Nederland. Toen hij hoorde over de aardbeving in zijn geboorteland, dacht hij maar aan één ding: ‘Ik moét iets doen om te helpen.’

‘Toen we hoorden over de aardbeving in Syrië en Turkije was onze eerste reactie uiteraard “is de familie veilig?” Ik was wakker en mijn moeder vertelde wat er gebeurd was. Contact met Syrië is sowieso altijd ingewikkeld maar nu was dat extra lastig. Veel familie woont in en rond Aleppo maar we hebben ook familie in Turkije. Gelukkig was iedereen veilig. Mijn oom in Turkije is zijn huis verloren. En de woningen van mijn opa’s en oma’s hebben grote scheuren en zijn onbewoonbaar. Gelukkig alleen materiële schade. Maar het raakt je uiteraard behoorlijk. Zeker ook omdat ze het daar door de oorlog al zo lang zo zwaar hebben. En dan komt dit er ook nog bovenop. Dat is toch bijna niet in te denken?

‘De eerste paar jaar heb ik zo’n beetje alle hoeken van Nederland gezien.’

‘Ik weet precies hoe ze zich voelen. Vijftien was ik toen we naar Nederland vluchtten. De eerste paar jaar heb ik zo’n beetje alle hoeken van Nederland gezien. We kwamen in eerste instantie in Ter Apel terecht, in het AZC. Daarna gingen we naar Limburg en toen naar Zeeland. Daar heb ik twee jaar gewoond en mijn mavo afgerond. Vervolgens zijn we naar Maassluis verhuisd en daar wonen we nu nog steeds.

‘Na de mavo ben ik naar de havo gegaan en nu zit ik hier op de hogeschool. Best een lange weg. Maar ik had hier zoveel in te halen. Ik sprak de taal niet en dan begin je echt van onder af aan. In het begin miste ik Syrië en mijn vrienden en familie natuurlijk gigantisch. Maar langzamerhand begon ik hier ook relaties op te bouwen en een nieuw leven. Mijn toekomst zie ik ook wel echt hier in Nederland. Ik heb hier een tweede kans gekregen en daar ben ik ontzettend dankbaar voor.

‘Door wat ik heb meegemaakt, heb ik met mezelf afgesproken dat als ik daartoe in staat ben, dat ik altijd moet helpen.’

‘Voor mij was dat ook wel echt de reden om medische hulpverlening te gaan studeren. Als je in een oorlogssituatie zit of er is een ramp gebeurd dan is het zo ontzettend belangrijk dat er goede acute medische hulp aanwezig is. Daar gaat deze opleiding ook echt over: acute medische zorg in noodsituaties en gebieden die door rampspoed getroffen zijn. Door wat ik heb meegemaakt, heb ik met mezelf afgesproken dat als ik daartoe in staat ben, dat ik altijd moet helpen. Sterker nog, het is ook echt mijn passie geworden. Die negativiteit en dat wat er in het verleden is gebeurd, heb ik omgezet naar iets positiefs. En dat is ook precies de reden waarom ik voor deze studie heb gekozen: om te helpen.

‘Toen ik hoorde over de aardbeving, wist ik dat ik iets moest doen. Het was in eerste instantie een idee van mijn zusje, waar ik me meteen bij heb aangesloten. Zij studeert hier ook, biomedisch laboratoriumonderzoek. Ze heeft de hogeschool verteld over ons plan en die stonden er ook helemaal achter. Toen zijn we samen aan de slag gegaan.

‘Hartverwarmend om te zien hoe betrokken mensen kunnen zijn.’

‘We hebben ons idee met alle opleidingen en studieverenigingen gedeeld. We hebben van alles ingezameld. Van warme kleding en speelgoed tot dekens, luiers en maandverband. Er kwam zo veel binnen. Iedereen kwam spullen brengen. Hartverwarmend om te zien hoe betrokken mensen kunnen zijn. Ik heb een eigen taxibedrijfje. Alle spullen konden mensen inleveren bij mijn taxi. Die heb ik precies tussen de twee hogeschoollocaties Rochussenstraat en Museumpark neergezet.’

‘Als er meer tijd was geweest hadden we er wat rustiger over kunnen nadenken maar dat ging nu niet. Het moest allemaal heel snel en we moesten meteen alles op poten zetten. Ik heb er wel heel veel van geleerd wat ik weer meeneem voor een volgende keer. Meteen na onze eerste actie, ben ik betrokken bij een tweede actie. Samen met Giro 555 hebben we afgelopen woensdag Hogeschoolbreed geld ingezameld met een digitale collectebus. Ook dat liep super. Weer enorm veel betrokkenheid en heel wat mensen hebben een bedrag gedoneerd. Geweldig, want alle beetjes helpen.’

Tekst en foto: Sanne van der Most

Volg ons op Instagram