William Kuppen is docent bij de opleiding civiele techniek. Na 35 jaar neemt hij deze week afscheid van de Hogeschool Rotterdam. ‘Ik vond het altijd heerlijk om te weten wat er speelt bij een student. Juist die interactie daar heb ik het altijd voor gedaan.’

‘Ik ben 35 jaar geleden begonnen op de Hogeschool Rotterdam – toen HTS Dordrecht-  als wiskundedocent. Op een gegeven moment ben ik daar ook mechanica gaan geven en langzamerhand ook steeds meer vakken in de richting van waterbouwkunde. Zoals vloeistofmechanica, oftewel de leer van de vloeistoffen. Bijzonder leuk en interessant, én onderdeel van heel veel technische opleidingen. Ook bij werktuigbouw bijvoorbeeld en bij scheepsbouw. Je moet toch leren hoe water zich gedraagt en hoe en waarom het stroomt en hoe snel. Ontzettend interessant.

‘Ik kan ze laten zien hoe mooi het vak is en wat je er allemaal van kunt leren.’

‘Voordat ik bij de hogeschool kwam werken, gaf ik les op een middelbare school. Dat is zo anders. Daar heb je te maken met leerplicht en met kinderen die iets “moeten” leren waar ze soms helemaal niet zo op zitten te wachten. Dat maakt echt verschil voor het lesgeven. Hier op de hogeschool zijn de studenten volwassen geworden, toch een heel ander stadium. Ze hebben zelf voor hun opleiding gekozen en over het algemeen zijn ze dus ook gemotiveerder. Zij willen echt iets leren en weten waar ze het voor doen, dat is een heel ander vertrekpunt. Ik kan ze laten zien hoe mooi het vak is en wat je er allemaal van kunt leren. Dat werkt natuurlijk veel beter dan dat ze verplicht bij het vak wiskunde zitten, omdat het zo belangrijk zou zijn voor hun carrière later; waar ze nu nog geen idee van hebben.

‘De stap naar de hogeschool is voor mij een heel goede geweest. Ik vond het meteen een leuk baan, en dan vooral de interactie met de studenten en het feit dat ik hét verschil kon maken. Dat je het zo kunt vertellen dat iemand zegt: Oh, als je het zó vertelt, begrijp ik het wél’. Dat is toch prachtig? En daar leer ik zelf ook iedere keer weer van. Een eyeopener dus voor de student én voor mij. Je daagt elkaar uit en daardoor kom je zelf ook verder. En dat gebeurt nog steeds want methoden veranderen. Ook Corona was een enorme les. Wat hebben we daar veel op moeten aanpassen. Maar we hebben het wel maar mooi gedaan. En onderdelen die goed werkten, hebben we behouden. Wekelijks digitaal toetsen bijvoorbeeld. Dan zitten studenten veel beter in de stof.

‘Dat je het zo kunt vertellen dat iemand zegt: Oh, als je het zó vertelt, begrijp ik het wél’. Dat is toch prachtig?’

‘Civiele techniek is een mooi vakgebied. Dat geldt voor alle technische richtingen overigens. Op middelbare scholen leeft het te weinig. De aanmeldingen lopen terug voor techniek. Mensen kiezen toch vaker voor andere richtingen en dat is jammer, want ik denk dat de techniek heel veel te bieden heeft.

‘De belevingswereld van scholieren is wat ze op tv zien. Een dokter, een architect of een advocaat. De techniek is minder bekend, ze kunnen zich er minder bij voorstellen of denken: “Ik ga toch geen bouwvakker worden?” Daar is uiteraard niks mis mee, maar er is nog zo veel meer. Wat geven docenten op middelbare scholen eigenlijk mee over techniek? Eigenlijk moeten we die vakken veel meer de scholen in brengen. Of met de school de praktijk in gaan en leerlingen zelf laten ervaren wat het inhoudt. Dan wordt het laagdrempeliger.

‘Vroeger besteedden we veel tijd aan routinematige berekeningen om tot een resultaat te komen.’

‘Ik heb het vak meer dan dertig jaar gegeven. Dan zit het ook als een jas. Het is gek om het nu los te laten. In al die jaren heb ik wel een en ander zien veranderen. Tegenwoordig denken we veel meer na over wat je wel en niet nodig hebt en wat je ermee kunt. We hebben nu veel meer hulpmiddelen en techniek. Vroeger besteedden we veel tijd aan routinematige berekeningen om tot een resultaat te komen. Nu druk je op een knopje en krijg je in een keer het antwoord. Ik vind dat niet slechter. Het geeft ons de ruimte om meer te verdiepen en om meer in te zien in waar we het eigenlijk voor doen. De inhoud wordt belangrijker.

‘Een nadeel van de huidige tijd is dat het allemaal steeds sneller moet. Vroeger hadden studenten de tijd om fouten te maken en daarvan te leren. Er waren ook meer contacturen en dus persoonlijker contact met de studenten. Dat is wel eens jammer. Ik vond het altijd heerlijk om te weten wat er speelt bij een student. Juist die interactie, daar heb ik het altijd voor gedaan.

‘Alles in een andere versnelling. Ik heb er zin in.’

‘Dat ga ik natuurlijk dan ook missen, en mijn collega’s. Maar daar komen weer andere dingen voor in de plaats, zoals ik begrijp van een oud-collega die al langer met pensioen is. Ik krijg er meer ruimte en vrijheid voor terug. Lekker ’s ochtends met een kop koffie eindeloos de krant lezen. Daar de tijd voor nemen. Alles in een andere versnelling. Ik heb er zin in.’

Tekst en foto: Sanne van der Most

Volg ons op Instagram