Soms voel ik me een taalnerd in een wereld vol taalbarbaren. Hoe vaak moet ik nog ‘groter als’ horen in plaats van ‘groter dan’? Volgend jaar probeer ik een nog grotere taalpurist te worden. 

Als je eenmaal in je omgeving erom bekend staat dat je je interesseert voor de Nederlandse taal, denkt men dat je foutloos scripties en verslagen kunt nakijken en er ook nog eens plezier in hebt. Dat is dus – voor de onoplettende lezer – niet altijd het geval. Ik vind het leuk en heb er plezier in, maar tegelijkertijd is het zenuwslopend. Want als je dan een fout over het hoofd ziet, val je door de mand. Passie voor taal is één ding, maar alle taalregels in je achterhoofd houden is een ander verhaal.  

Op de vrijeschool maakte (of sloot? daar ga ik al) ik regelmatig een weddenschap wie het hoogste cijfer haalde voor het proefwerk Nederlands, of de minste fouten had gemaakt in het betoog. Ook toen al was ik in mijn beleving een taalpurist. Iemand die nooit een Engels woord gebruikt en zich uitspreekt over slordig en lelijk taalgebruik. Iemand die anderen verbetert en het zelf nooit fout doet. Iemand met een natuurlijk gevoel voor taal en een onnatuurlijke drang om anderen te verbeteren.  
 
Helaas bleek het klinkklare onzin. Ik maak geregeld fouten, ken absoluut niet alle regels uit mijn hoofd (integendeel) en als ik mezelf een taalpurist zou noemen zou ik uitgelachen worden door iedereen die maar iets met schrijven te maken heeft. Al is het alleen maar om het feit dat ik ook stiekem echt wel eens mijn taalgebruik verengels omdat het hip is. Of fouten maak als: ‘ik besef me’ of spaties tussen samenstellingen. In de weddenschappen trok ik, zoals je begrijpt, zelden aan het langste eind.  
 
Tot mijn geluk mag ik in het vierde en laatste schooljaar even de hrm-thematiek laten voor wat het is, en tijdens mijn minor Nederlands proberen te floreren en mijn kennis te verbreden. Ik hoop dat ik over een half jaar opnieuw een blog schrijf met dan het nieuws dat ik een échte taalpurist ben geworden, geen feedback meer krijg op mijn schrijffouten en anderen de les kan lezen. O, en dat ik dan eindelijk wél een weddenschap heb gewonnen.