Iemand vroeg me laatst: ‘Hoe was jouw zomer eigenlijk?’ Ik lachte schamper: ‘Welke zomer?’

Iets meer dan een jaar geleden schreef ik een blog over het Sint Michaëlsfeest dat iedere herfst uitvoerig gevierd werd op de vrije school. Nog steeds vier ik het feest in het klein. Eén van mijn innerlijke draken van dit jaar is: ‘leuk bezit of domme spullen’. Deze zomer besloot ik mijn hoofd op orde te krijgen en dus met een hark door al mijn spullen heen te gaan.

Een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd zeggen frivole types wel eens tegen me. Types die nooit vergeten waar dat ene pinnetje ligt om je iPhone mee open te krijgen. Of waar ze dat belangrijke bonnetje hebben bewaard. 

Bij een chaoot zoals ik, die dus nooit weet waar het pinnetje of het bonnetje zou liggen, is het belangrijk dat een zomer als deze voor bezinning zorgt. Noodzakelijk zelfs. Toch wel door buitenaf opgelegde indirecte eisen zoals Marie Kondo-achtige artikelen bijvoorbeeld. Maar toch: ik voelde ook wel dat die dag eens zou komen. 

Voor velen zal het een gemakkelijke klus zijn; voor mij is het meer dan dat. Het bewaren van spullen, groot of klein, geeft mij een gevoel van creatieve rijkdom. In een wereld waarin alles al gepolijst en schoon is, met dicht gekitte randen en glanzende vloeren heeft creativiteit weinig bewegingsruimte. Ik heb gauw de associatie: veel spullen = creatief, en optioneel: gezellig. Voor de B&B Vol Liefde-kijkers: kijk maar naar Thijz in Frankrijk.

Of een gesproken column die ik laatst hoorde, geschreven en voorgedragen door mijn achterneef Lennaert Nijgh, waarin hij een ode gaf aan zijn troep:
“Ik ben gewoon voorbestemd om rommel te maken, en de rommel voelt zich ook tot mij aangetrokken (….) hun orde is de mijne niet’’.

Ik heb dit altijd al een fascinerend stuk gevonden. En fijn, want ik wist dat er iemand was net zoals ik. Het heeft natuurlijk ook iets gezelligs en iets knus, allerlei spulletjes en frummeltjes. Maar na deze zomer uitvoerig te hebben geruimd, schoongemaakt en weggegooid voel ik me (onverwachts) lichter dan ooit. De knop is om, de lucht is geklaard: ik ben er klaar méé.

De spullen die je eindeloos bewaard, van oude bioscoopkaartjes tot kleding wat misschien nog een keer leuk van pas komt bij een themafeest – dat uiteindelijk nooit komt – of waar ik niet voor uitgenodigd word – het stapelt zich op en dringt ongemerkt je huis binnen.

Het nestelt zich in leuke bakjes met reliëfjes, vaasjes met mooie printjes en andere antieke spullen waar ik eens verliefd op werd op een rommelmarkt in Frankrijk. Maar het was meer dan genoeg en wat voelt dat fijn om opgeruimd te zijn. Deze draak was groter dan verwacht, maar al vroeg dit jaar getemd.

Het fenomeen ‘dat komt nog wel’ had ik me inmiddels helemaal eigen gemaakt, tot aan deze zomer. Die vriend die naar mijn zomer vroeg was er stil van. Ik ben nu zomerklaar gemaakt.