Ik zal eerlijk zijn: ik ben niet het type dat de wandelschoenen aantrekt om een berg te beklimmen. Maar aangezien dit in Noorwegen zo’n beetje de nationale sport is, heb ik geen andere keus. Toch vraag ik me af: wat is mijn grens en in hoeverre wil ik die verleggen? 

Ik dacht dus: laat ik dat hiken een kans geven, want ja: when in Norway … Nou, niet dus. Wat een middelzware wandeling van twee uur had moeten zijn, werd uiteindelijk een zes uur durende overlevingstocht. Oeps. Niet echt voor herhaling vatbaar. Maar wat dan wel? 

Ik ben een geboren en getogen Rotterdammer die tot nu toe haar hele leven in het centrum heeft gewoond. Bruisende cafés, en op elke hoek valt wel iets te zien of te doen. Ik had me van tevoren niet echt ingelezen over Trondheim, ik ging er blanco in. Niet dat inlezen mijn keuze had veranderd maar dan was ik misschien ietsjes beter voorbereid op wat me te wachten stond.

Dit land is echt een walhalla voor outdoor-mensen die het liefst elk weekend kamperen of een mooie wandeling maken, met aan het einde een verfrissende duik in een fjord. Er is hier superveel te zien, maar het doet me gewoon niet zoveel als wat ik bij anderen zie. De nodige stemmetjes spoken dan ook regelmatig door mijn hoofd: sta ik er wel voor open? Geef ik het wel echt een kans? Sta ik er te negatief in? Bla bla bla … 

Maar weet je, er is geen goede of foute manier om je exchange te doen, wat anderen je ook laten geloven. De veranderingen en uitdagingen die je doormaakt in zo’n periode – zoals een dokter zoeken of voor het eerst je eigen was doen – zijn voor iedereen anders, en dat is juist wat het mooi maakt. Ieders avontuur is uniek, en dat is helemaal prima.

Wat níet prima is, is dingen tegen je zin in doen. Het is goed om uit je comfortzone te stappen, maar als je je ergens echt niet prettig bij voelt, moet je het vooral niet doen. Het feit dat je in het buitenland zit hoeft dat niet te veranderen 😉 

En eh, what happens in Trondheim stays in Trondheim. Of zoiets. 

Volg ons op Instagram