| 
|
Na de lerarenopleiding Nederlands geeft Menno zijn studiecarrière een vervolg met de master pedagogiek. Hij schrijft het liefst satirische stukken en anekdotes over het broeierige studentenleven – er is al genoeg onheil in de wereld. Niettemin gaat hij beladen onderwerpen, zoals koken, vakantiebestemmingen en online dating ook niet uit de weg.
Foto: Paul van der Blom
Voor wie het was ontgaan: op 1 maart was het Nationale Complimentendag. Grappig, want een gekregen compliment ontgaat weer bijna niemand. Zo herinner ik me nog complimenten van jaren terug. En inderdaad: ik had op die zomerdag in 2016 een kekke, fleurige blouse aan. Dat is dus niet ongezien gebleven.
En wie wil er nou niet gezien worden? Een compliment kan voor mensen zoveel betekenen dat ze er bestaansrecht aan ontlenen. ‘Ik voel me eindelijk gezien!’ Disclaimer: daarmee is natuurlijk niet heel de wereld genezen van al haar kwaden en gruwelijkheden. Meestal zetten voedselpakketten meer zoden aan de dijk bij een hongersnood dan een oprecht complimentje.
Niettemin zijn complimenten hard nodig in onze maatschappij. In het bijzonder geldt dat denk ik voor het onderwijs waar klaagculturen soms de overhand kunnen nemen vanwege talrijke factoren. Het compliment kan op dat moment juist fungeren als een ventieltje dat alle opgekropte lucht kan laten wegvloeien en de sfeer transformeert naar, zoals de jeugd zou zeggen: only positive vibes.
Inmiddels is ook het internet overtuigd van de heiligverklaring van complimentjes. Ik noem: Troy Hawke. Een flamboyante man die op straat met complimentjes strooit op originele, haast poëtische wijze. Niet alleen ik, maar ook organisaties bekeken zijn video’s en ondertussen wordt Troy Hawke ingehuurd voor events. Een complimentje hier, een complimentje daar en cashen maar.
Na het lezen van deze blog zullen sommige sceptici nog steeds beweren dat complimentjes in de huidige tijd controversieel en gekaapt zijn door de ‘wokebeweging’. ‘Zal je net zien dat ik word aangetegen voor seksuele straatintimidatie, terwijl ik haar gewoon wilde complimenteren met positieve aandacht verpakt in gesis, nageroep en stalking.’ Het kan ook anders: als er tegenwoordig iemand langsloopt, dan roep je eerst ‘zij/haar, hij/hem of die/hen’. Zodra je weet met welk voornaamwoord iemand wenst te worden aangesproken, dan kan je beginnen met respectvol intimideren.
Het laatste wat mij nog rest te zeggen: verspreid het woord. Complimentjes werken namelijk besmettelijk, vooral als de ontvanger erg verkouden is en iedereen onder niest. Als voorbeeld: ‘Hey, je gezicht zit onder het snot, maar het staat je eigenlijk ontzettend goed!’
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
“Dan roep je eerst ‘zij/haar, hij/hem of die/hen’?” Huh? Je kan toch meteen roepen cq intimideren met “jij” of “u” ? 😉
Wat heb ik in godsnaam gelezen in de laatste twee alinea’s?
Wel weer een prachtige blog, heerlijk provocerend zoals alleen jij dat kan! 😉
Je kan bij een hongersnood altijd een gangbaar compliment geven als “Wauw, wat ben jij lekker veel afgevallen!” of misschien iets minder cliché, “Het is me nooit eerder opgevallen wat een fantastische botstructuur je eigenlijk hebt!”