| 
|
Michelle van den Berg is tweedejaars verpleegkunde flexibele deeltijd en werkt in het Erasmus MC als oncologieverpleegkundige. Ze schrijft – als het kan met een beetje zwarte humor – over studeren, werken, jongeren en de (veranderende) wereld in het algemeen.
Foto: Paul van der Blom
Daar ga ik weer: richting het ziekenhuis voor een extra avonddienst die 24 uur terug nog niet op de planning stond. Ik ben hbo verpleegkunde gaan doen met als reden dat ik weer ‘van het bed af’ wil. Oftewel: geen directe patiëntenzorg meer. Eerlijk is eerlijk, het personeelstekort wordt erger en de werkdruk stijgt. Toch heb ik nog steeds momenten die mij doen twijfelen.
Nog heel even over die werkdruk. Ik wil niet het schip verlaten voordat het zinkt, het geeft me soms zelfs een schuldgevoel. Als ik de wetenschappers moet geloven wordt de werkdruk alleen nog maar hoger. Begrijp mij niet verkeerd, ik hou ontzettend van het patiëntencontact en het werk blijft prachtig! Maar uiteindelijk wil ik ook ooit kunnen kiezen voor meer rust in mijn leven en met een hbo-diploma is er gewoonweg veel meer mogelijk.
Het is weer najaar dus de ziekmeldingen vliegen je om de oren. Ik arriveer op de afdeling, hopend op een rustige avond. Je weet aan het begin van de avond nooit hoe de dienst zal lopen en deze avond verliep verbazingwekkend goed. Waar ik een aantal jaar geleden actie fantastisch vond, geniet ik tegenwoordig meer van het kletsen met de patiënten.
Ik zorg voor een lieve vrouw die behandeld wordt voor haar leukemie. Ze is tijdens de opname erg ziek geweest, maar mag morgen eindelijk naar huis. Aan het einde van de avond vraagt ze: ‘Ga ik je niet meer zien?’ Ze vraagt of ik dichterbij wil komen en fluistert in mijn oor: ‘Jij was stiekem mijn favoriete verpleegkundige’. Ik begin te gniffelen, geef haar een knuffel en wens haar welterusten.
Aan het eind van mijn dienst loop ik met een grote glimlach het ziekenhuis uit. Voorlopig toch nog maar niet ‘van het bed af’ dus?
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Mooi dat we als verpleegkundige door “gewoon” te werken zo’n impact kunnen hebben.
Of dat nu aan het bed is of wanneer je HBO diploma je andere kansen biedt.
En wellicht is er dan later een baan die voor jou biedt, waardoor je kennis, kunde en vaardigheden kan inzetten waarvoor je op dat moment warmloopt. In de loop van de tijd kan dat veranderen, zou misschien raar zijn als dat niet zo is.
Prachtig blog Michelle, het laat goed zien hoe je bijna gedwongen door externe omstandigheden keuzes zou maken om jezelf te beschermen. Door deze mevrouw kreeg je intrinsieke motivatie weer een boost, waar je hoop ik nog lang op teert, tot, zoals Veer zegt, er een deur voor je open gaat die op dat moment beter bij je past.