Dankbaarheid is essentieel om een positieve kijk op je leven te behouden. Ik ben dus dankbaar voor veel zaken. Mijn gezonde, überslimme kinderen. Mijn lieve familie en vrienden. Mijn gezondheid. Dat ik in een superontwikkeld, stabiel land woon. Maar ik ben ook dankbaar voor de kleine dingen die me geluk, voldoening of dankbaarheid geven. De ‘glimmers’. Mijn klimroos. De smaak van vers brood. Het stralende smoeltje van mijn dochtertje in de Intratuin.  

En, in het kader van die dankbaarheid: ik bedacht me onlangs dat ik nog nooit zo lang voor dezelfde werkgever heb gewerkt. Ik mag al bijna tien jaar lesgeven voor de hogeschool. En ik vind het nog steeds geweldig. Nee, dit is geen jubelverhaal over hoe geweldig de hogeschool is. Er valt nog heel veel te verbeteren. Onderwijs staat nooit stil, nieuwe didactische inzichten zijn legio en vakkennis verandert.

Maar de essentie blijft hetzelfde: we brengen jonge mensen kennis bij, zodat ze succesvol in hun werk worden. We gieten onze professionele vaardigheden in hun koppies. We vertellen ze de geheimen van onze expertise. We trekken ze uit de Afgrond van de Onwetendheid. 

Tegelijk gaat school verder dan de verplichte lesstof: we dragen levenswijsheid over. Ik ben dankbaar als studenten mij in vertrouwen nemen. Als ze een foto laten zien van het meisje waar ze verliefd op zijn (en dus een tijd niets ingeleverd hebben). Als ze hun hart uitstorten over hun faalangst, de mantelzorg die ze geven, ADHD, dyslexie, woningnood, studieschuld, bijbanen, uitstelgedrag en onzekerheden over hun toekomst.

Ik ben dankbaar als ik ze een schouder, aanmoediging of nieuwe inzichten kan bieden. Als ik een lampje boven hun hoofd zie oplichten. Als ik ze gerust kan stellen. Als ik ze een mooi cijfer kan geven. Ik ben altijd heel trots als ze afstuderen. Ik ben nog trotser als ik ze blij en gelukkig zie. 

En dan heb ik het nog niet eens over mijn collega’s. Ik ben er een tijd tussenuit geweest, maar het warme bad bij terugkomst deed me gloeien van dankbaarheid. De knuffels, de gezelligheid, samen lachen, de warmte, de professionaliteit, de toewijding: ik heb het gemist. En ik ben dankbaar dat ik weer aan de slag ben.

Blijven jullie ook de glimmers zien, in deze donkere dagen? Vergeten jullie niet om dankbaar te zijn, voor alles? Dus niet alleen je Sinterklaascadeautjes, maar ook de zonsopkomst, je medemensen, wat je elke dag leert en zelfs de druilregen?