Het hbo in Nederland werkt met studiepunten. Een zo’n studiepunt staat voor 28 studie-uren, en in 40 weken tijd zou je 60 studiepunten moeten behalen. Dat is een gemiddelde studielast van 42 uur per week.
Je zou denken dat 42 uur per week prima te doen is. Bij een fulltime werkweek in Nederland denken we aan tussen de 36 en 40 uur, en daar komt vaak nog wat overwerk bij. Qua werk- en vrije tijd zou je als hbo-student dus ongeveer gelijk uitkomen met de gemiddelde werkende Nederlander.
Maar daar gaat de vergelijking al mis. Nederland blijkt namelijk een van de kortste werkweken ter wereld te hebben. Gemiddeld werken Nederlanders 30,6 uur per week. Als we naar de rest van Europa kijken zijn er ook maar weinig landen waar er boven de 40 uur wordt gewerkt. De meeste landen zitten zo rond de 38,5 uur.
Nog een punt waar de vergelijking mank gaat: de werkende Nederlander heeft in die gemiddeld 30,6 uur een inkomen verdiend, terwijl de meeste studenten naast hun studie nog moeten werken. Die uurtjes horeca of vakkenvullen komen er nog bij. Voor mij zijn het vooral werkzaamheden op de Hogeschool die ik verricht. Ik zat vorig jaar in de cmr, circa 12 uur per week. Nu zit ik nog steeds in het college van beroep voor de examens en dan blog ik ook nog eens hier. Je zou kunnen stellen dat ik wekelijks gemiddeld tussen de 10 en 15 uur kwijt ben aan bijbanen. En daar komt dan nog 42 uur studielast bij.
Ook is de studielast vaak ongelijk verdeeld. Elke periode bestaat uit tien weken, waarvan de meeste cursussen in week 1 pas worden uitgelegd en in week 8 of 9 alweer moeten worden afgerond. Dat betekent dat je 420 studie-uren moet verdelen over zeven of acht weken. Dan kom je opeens op een studielast van 50 tot 60 uur per week. Je zal maar een bijbaantje hebben …
Tot slot vergeten we weleens dat leren een stuk lastiger is dan taken uitvoeren die je al kent (wat de meeste mensen in hun werkweek van 30,6 uur doen). Het is niet genoeg om 40 uur leestijd te hebben. Je moet de informatie die je leest ook nog eens verwerken om je cursussen te halen. Zo wordt 40 uur leestijd eerder 60 uur.
En laten we ook realistisch blijven over de afleiding van sociale media. Zeker groepswerk kun je tegenwoordig niet meer maken zonder WhatsApp.
En herkansingen dan? Daar heb ik het nog niet eens over gehad. Ik snap dus best wel dat studenten met een burn-out zitten, ondanks dat ze ‘maar’ veertig uur in de week hoeven te studeren.
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Goed punt Yoeri! Ik vertel studenten die in de knel komen met die tijdinvestering vaak: het onderwijs is zo ingericht dat je in theorie in 4 jaar je diploma kunt behalen. Maar dat is Plan en vaak niet Reality. Feit is dat de gemiddelde HBO student in Nederland 4 jaar en 10 maanden over de studie doet (Bron: CBS). Dat vertelt dus iets. Daarnaast is het opmerkelijk te noemen dat we een studie ‘fulltime’ laten zijn terwijl de meeste studenten hierna een parttime baan (minder dan 40 uur) verkiezen: al dan niet ingegeven door vb. de eigen stamina of persoonlijke omstandigheden
Wat mij betreft is deze periode in het leven van studenten er ook eentje waarin je leert te zoeken naar een balans die voor jou werkt. Een balans tussen in- en ontspanning, tussen aan en uit staan, tussen absorberen en reguleren. Misschien is het wel tijd om een studie die 240 ects omvat dus te vertalen naar een 32-urige week. Kost echter ook veel geld m.b.t. financiering onderwijs en DUO rechten van de student. Tegelijk: wellicht vereffent het de kosten van alle (geestelijke) hulp die nu ingezet wordt om studenten met mentale problemen als gevolg van (prestatie)druk en stress op te vangen. Iets met kip en ei.
Goed om kritisch naar zulke waarden te kijken maar er valt op het betoog wel een en ander af te dingen.
De vergelijking met werk gaat bijvoorbeeld mank, omdat in de meeste voltijd-banen mensen meer dan 40 weken per jaar werken. Het wettelijk recht op vakantie is 4x het aantal uren wat je per week werkt wat gemakkelijk vertaalt naar 4 vakantieweken per jaar.
Een voltijdbaan is dus 8 werkweken meer, en als je die berekening gelijktrekt (30,6 * 48 / 40) kom je op een equivalent aantal uren per 40 weken van 36,72. Voor de landen met 38,5 uur komt dat zelfs uit op 46,2 uur per week.
Waarom vergelijken we echter een voltijdstudie van 42 uur per week naar een werkweek-equivalent wat omlaag gehaald wordt door deeltijd werknemers? Het zal allicht kloppen dat we gemiddeld 30,6 uur per week werken, maar iemand die fulltime werkt werkt niet 30,6 uur per week. Dat is niet de definitie van een fulltime contract.
Laten we ook eerlijk zijn, als we mensen mee gaan rekenen die kiezen om minder dan fulltime te gaan werken, kan je ook studenten mee gaan rekenen die minder dan 42 uur per week aan hun studie besteden. Ik kan je garanderen dat dat een significante groep is, zonder daarbij cijfers te moeten opzoeken.
Wat ik wel snap is dat je in een burnout terecht komt als je *en* studeert, *en* in de IMR zit, *en* blogt, *en* bijbaan horeca/vakkenvullen, *en* social media. We kunnen dit echter niet allemaal over een kam scheren en negeren dat hier persoonlijke keuzes bij komen kijken over hoe je je leven invult.
Dat die keuzes ook beinvloed worden moet er onmiddelijk bij vermeld worden. Van werkfetisjisme en sociale druk tot FOMO, de verwachtingen zijn hoog en stapelen zich op. Het lijkt mij dat daar meer te winnen valt, dan in een enigzins creatieve rekensom.
Overigens geldt dat net zo hard op het werkgebied, de notie dat werken bestaat uit het uitvoeren van taken die je reeds kent is een wat simplistische visie op werk. Zeker bij een functie waar je een diploma voor nodig hebt wordt je ook geacht nieuwe informatie te verwerken, mee te gaan met de veranderingen in het werkveld, te professionaliseren, te innoveren, etc.. Het uitvoeren van complexe taken vereist ook denkwerk, en het leren mag je daarnaast doen.