Marjo Vrieling werkt al 33 jaar op de Hogeschool Rotterdam, waarvan de laatste twaalf jaar als roostermaker bij CMI op locatie Wijnhaven. ‘Lekker puzzelen en zorgen dat alles klopt. Ik vind het een heerlijke baan.’

‘Ik kom uit Assen en ben ooit naar Rotterdam verhuisd voor de liefde. Ik was ook op zoek naar werk en zag een vacature staan op de hogeschool. Dat leek me wel wat, werken op een school. Daar ging ik aan de slag op wat nu locatie Academieplein is. Midden tussen de sexy geklede vrouwen op de G.J. de Jonghweg (destijds de Rotterdamse tippelzone, red.). Geen idee waar ik terechtkwam. Niemand wilde er werken, hoorde ik later maar ik vond het eigenlijk wel grappig.

‘Daar heb ik acht jaar op de receptie gewerkt en later nog op de administratie bij informatica en elektrotechniek, weer later op locatie Kralingse Zoom. Ik heb op zo veel plekken gezeten. En nu ben ik al weer een hele tijd roostermaker op de Wijnhaven bij CMI.

‘Je moet heel precies zijn en ook wel een beetje van puzzelen houden. ‘

‘De meeste mensen moeten er niet aan denken om de roosters te maken. Je moet heel precies zijn en ook wel een beetje van puzzelen houden. En niet geïrriteerd raken van last minute veranderingen of aanvragen waardoor alles weer overhoop moet. Al doende leer je. Ik heb in het begin best wat fouten gemaakt hoor. “Sorry, sorry”, zei ik dan altijd maar. Het is echt precisiewerk, maar ik vind het heel erg leuk. Ik kan wel zeggen dat ik er inmiddels een beetje verslaafd aan ben. Muziekje erbij, laat mij maar lekker roosteren.

‘Het grappige is dat iedereen zegt: voor dit vak moet je van het strakke plannen zijn, en dat ben ik juist niet. Althans, niet in mijn privéleven. Ik ben juist heel erg van spontane dingen doen en ad hoc handelen. Ik laat het allemaal maar gebeuren. Lekker uit eten gaan met vriendinnen, een beetje sporten, leuke dingen met mijn zoon en mijn vriend doen. Super relaxt dus eigenlijk.

‘Je moet niet in de stress schieten als iets wat jij helemaal in elkaar hebt gepuzzeld en dat perfect past, ineens helemaal anders moet.’

‘Tegelijkertijd denk ik dat dat juist een goede eigenschap is voor roosteraars, want het rooster verandert iedere week weer. Daar moet je wel flexibel mee om kunnen gaan. Je moet niet in de stress schieten als iets wat jij helemaal in elkaar hebt gepuzzeld en dat perfect past, ineens helemaal anders moet. Dus in die zin moet je juist heel flexibel zijn. En dat ben ik. Tot het uiterste gaan om verzoeken in te willigen. Ik blijf puzzelen en proberen, tot het lukt. En dat geeft een kick.

‘Werken op de hogeschool vind ik hartstikke leuk. Vroeger op de andere locaties had ik wel meer contact met studenten, we gingen zelfs soms samen uit. Maar goed, nu is het leeftijdsverschil wel groot aan het worden. En de baan is ook wel veranderd. Maar ik heb het nu ook heel erg naar mijn zin. Fijne collega’s, een leuke werkplek. Met mooi uitzicht hier op het haventje bij het Maritiem Museum.

‘Lang was ik ook op zoek naar een sport die bij me past en misschien heb ik die nu wel gevonden.’

‘Met een paar collega’s zijn we de uitdaging aangegaan om komend jaar mee te doen met de marathon. De tien kilometer hoor, niet te fanatiek. Daar trainen we nu drie keer per week voor. Gewoon rustig opbouwen. Ik ben eigenlijk helemaal niet zo sportief. Een keer deed ik mee aan de Ladies Run, 5 kilometer. Dat lukte me nog net zonder trainen, maar ik ben er nooit echt mee doorgegaan. Een collega van mij kwam dus ineens met de kwart marathon. “Laten we dat me z’n allen doen”, zei ze.

‘Lang was ik ook op zoek naar een sport die bij me past en misschien heb ik die nu wel gevonden. De hele marathon is wel een uitdaging hoor. Wie weet, als ik het eenmaal te pakken krijg. Voor mijn zestigste de hele marathon. Dat zou wel een mooi streven zijn.’

Tekst en foto: Sanne van der Most

Volg ons op Instagram