‘Ik voel me soms echt een beetje de moeder van de school’
Romano Lips werkt al achttien jaar achter de receptie op de locatie Kralingse Zoom. Een superbaan waar ze iedere dag met veel plezier naar toe gaat. ‘De dag dat ik hier voor het eerst binnenkwam, was ik meteen heel enthousiast.’
‘Ik begon achttien jaar geleden op de Kralingse Zoom en ik heb vrijwel altijd op deze locatie gewerkt. Ik heb wel een uitstapje gemaakt naar Museumpark, daar zat ik vijf jaar lang iedere maandag. Nu werk ik al weer een hele tijd alleen op de Kralingse Zoom. Alle verbouwingen en veranderingen heb ik meegemaakt, dat is eigenlijk best bijzonder.
‘Dat ik hier al achttien jaar werk, is niet voor niets. Ik heb het echt naar mijn zin. De dag dat ik hier voor het eerst binnenkwam, was ik meteen heel enthousiast. En iedere dag als ik weer naar mijn werk ga, dan heb ik weer diezelfde goede gevoelens. Geweldig toch? Ik kan me echt geen leukere werkplek voorstellen.
‘Geweldig toch? Ik kan me echt geen leukere werkplek voorstellen.’
‘Dat zit hem vooral in de diversiteit van de dag. Ik krijg allemaal leuke mensen aan de balie. Iedereen is anders en elk verhaal is weer nieuw. Iedereen komt hier: jong, oud, alle nationaliteiten. Daar haal ik zoveel energie uit. Ook uit alle gesprekjes met de mensen. Ik help ze ook graag met een vraag of een probleem of als ze iets niet kunnen vinden. Daar zijn wij voor.
‘Zeker aan het begin van het studiejaar zijn al die eerstejaars en buitenlandse studenten soms helemaal in de stress en dan zijn ze echt blij met alle hulp die ze krijgen. En ik doe het graag. Ik voel me soms echt een beetje de moeder van de school, haha!
‘Zelf vond ik het gebouw in het begin ook ingewikkeld hoor. Ik dacht ook “dat leer ik nooit”‘
‘Op dinsdag en donderdag komen hier de keuzevakkers. Die komen allemaal vragen waar ze naartoe moeten want ze kennen het gebouw niet. Dan is het altijd extra druk en levendig in de school. Ik hou er wel van. Het is nooit saai. Zelf vond ik het gebouw in het begin ook ingewikkeld hoor. Ik dacht ook “dat leer ik nooit”. Maar dat ging eigenlijk heel snel. En nu vind ik het niet eens meer groot.
‘Gekke dingen maak ik ook mee hoor. Elke dag weer. Een keer een meneer die de garage in wilde rijden maar niet aangemeld was met de auto. Hij was zo kwaad dat ik hem niet kon vinden in het systeem dat hij de slagboom kapot reed. Hij was uit bozigheid ook op een grote betonbal geknald. Daarna kwam hij bij ons z’n gram halen. Maar ja, hij zat toch echt zelf achter het stuur.
‘Hij was zo kwaad dat ik hem niet kon vinden in het systeem dat hij de slagboom kapot reed.’
‘We maken ook vrolijke en leuke dingen mee, zeker ook met de collega’s. We werken al jaren samen en we kennen zelfs de namen van elkaars huisdieren. Zo heb ik zelf twee katten, Koos en Guus, twee rode katers.
‘Naast mijn werk heb ik leuke hobby’s. Ik heb altijd Bachata gedanst, een Zuid-Amerikaanse dans, die ik nu ik weer ga oppakken. Verder ben ik gek op winkelen en wandel ik heel graag. Vijf weken geleden ben ik oma geworden van een heel leuke, lieve kleindochter. De eerste. Dat is nu mijn grootste hobby. Als het zwangerschapsverlof voorbij is krijg ik ook een vaste oppasdag. Daar heb ik nu al heel veel zin in.’
Tekst en foto: Sanne van der Most
Romano is een toppertje!
Lieve Romano,
Je brengt zonneschijn en blijheid met je lach! Altijd fijn om jou te zien.
Altijd een vrolijk “goedemorgen”, een gezellige start van mijn werkdag 🙂