Rita Lopes is derdejaars product design aan de Willem de Kooning Academie. Ze houdt ervan dingen te ontwerpen waar mensen echt iets aan hebben. ‘Mijn keuze om iets met kunst te doen, had ik lang geleden al gemaakt.’

‘Ik kom uit Portugal. London was mijn eerste keuze en daar was ik ook aangenomen maar door de Brexit was alles zo duur geworden dat het eigenlijk niet te doen was. Nederland is een van de weinige landen waar ze gewoon in het Engels lesgeven en waar mensen op straat ook gewoon Engels kunnen spreken. Oudere mensen, kinderen, iedereen. Dat was voor mij wel echt een voorwaarde.

‘Ik was nog nooit in Nederland geweest maar toen ik hier in Rotterdam aankwam, was ik wel meteen enthousiast.’

‘Ik wilde geen nieuwe taal gaan leren, want ik wist dat ik het met mijn studie al druk genoeg zou hebben. Dus vandaar mijn keuze voor Rotterdam. Ik was nog nooit in Nederland geweest maar toen ik hier in Rotterdam aankwam, was ik wel meteen enthousiast. Ik was echt onder de indruk van de architectuur. Al die hoge gebouwen, het Potlood, de Kubuswoningen. Zulke bijzondere en andere architectuur had ik nooit eerder gezien.

‘Inmiddels voel ik me ook wel op mijn plek hier. Echt thuis voelen zou ik het niet willen noemen, maar dat heb ik ook niet meer als ik naar Portugal ga, waar ik vandaan kom. Ik ben daar ook al zo lang weg. Dat is best een vreemd gevoel: eigenlijk heb ik niet meer een echt thuis. Of ik heb twee huizen, zo kun je het ook zien. Dat is ergens ook wel weer mooi. Het feit dat ik altijd weer weg kan gaan en nergens vastzit.

‘Het feit dat ik hier in Rotterdam een nieuw leven kon beginnen waar mensen dat verdriet niet voelen en niet delen, dat is fijn.’

‘Een paar jaar geleden ben ik mijn moeder verloren. De familie heeft daar heel veel verdriet van gehad, inclusief ikzelf. Voor mij werd dat steeds zwaarder. Ik wilde ook gewoon door met mijn leven en er niet continu aan denken. Dat ik hier in Rotterdam een nieuw leven kon beginnen waar mensen dat verdriet niet voelen en niet delen, dat is fijn. Natuurlijk ga ik ook terug naar huis en dan is het fijn om met mijn familie te zijn. Maar het is ook fijn als ik weer naar Rotterdam kan en door kan met mijn leven hier.  

‘Mijn keuze om iets met kunst te doen, had ik lang geleden al gemaakt. Op de middelbare school deed ik al product design. Ik ging naar een bijzondere school waar dat echt onderdeel van het curriculum was, dus ik had al heel wat kunst- en designvakken gehad. Dat is ook waar ik uiteindelijk voor heb gekozen. Op de een of andere manier heeft dat in mijn ogen meer nut, meer praktische zin.

‘Dat is echt persoonlijk hoor, uiteraard is het voor iedereen anders. Maar ik zie het zo. Ik kan wel gaan tekenen en kunst maken, maar dat is puur voor mezelf, in mijn schetsboek. Wie heeft daar wat aan? Maar met design kan ik iets bedenken en ontwerpen waar mensen uiteindelijk echt wat aan hebben.

‘Ik heb al een lamp ontworpen en gemaakt en stoelen en tafels. Maar ook tassen. Dat is eigenlijk wat ik op dit moment het liefst doe.’

‘Dat heb ik al gedaan, maar tot nu toe alleen maar voor mezelf. Ik bedenk dan wat ik mis en nodig heb en dat maak ik dan. Zo heb ik al een lamp ontworpen en gemaakt, stoelen en tafels, tassen. Dat is eigenlijk wat ik op dit moment het liefst doe: fijne tassen maken waar ik mijn kunst in kan doen. Grotere, sterke tassen die zware dingen kunnen dragen.

‘Dat is functioneel maar ook design, want het ontwerp is van mij. Het portretteert mij en mijn stempel staat erop. Net als die tassen van Susan Bijl. Die zie ik overal in Rotterdam. Ik heb met datzelfde materiaal gewerkt, dat is zo sterk. Mijn tassen zijn anders, maar het idee van je hele tassenlijn ontwerpen en ermee doorgaan, zoals zij doet, dat lijkt me geweldig.’

Tekst en foto: Sanne van der Most

Volg ons op Instagram