Jeanine Kwakernaak zegde haar baan als communicatieadviseur op en volgt nu de deeltijdopleiding docent Nederlands. Met een gedicht over haar zoon won ze de schrijfwedstrijd van de hogeschool. ‘Zonder taal ben je nergens.’

‘Van jongs af aan was ik al geïnteresseerd in taal en wat je ermee kunt. Taal is zo ontzettend belangrijk. Zonder taal ben je nergens, dan kun je je niet uiten en geen connectie maken met anderen. Schrijven deed ik altijd al: leuke verhaaltjes en vakantieverslagen. Later werd het ook professioneel.

‘Vorig jaar september heb ik mijn baan opgezegd als communicatieadviseur bij een branchevereniging voor de scheepsbouw en begon ik aan de docentenopleiding Nederlands. Parttime, want ik heb ook nog een gezin met drie kinderen. Ik was al zeventien jaar aan het werk en liep al een tijd met het idee rond dat ik wat anders wilde, iets dat maatschappelijk zin heeft en waar je andere mensen mee kunt helpen. Dat werd het onderwijs.

‘Als het wat drukker is op school neem ik wat minder werk aan en is het wat rustiger dan doe ik wat meer.’

‘Daarnaast heb ik een bedrijf opgezet in tekstschrijven. Mijn opdrachtgevers zijn maritieme vakbladen en bedrijven. Dat freelance werk kan ik perfect combineren met de opleiding. Als het wat drukker is op school neem ik wat minder werk aan en is het wat rustiger dan doe ik wat meer.

‘Het eerste jaar van de opleiding zit er bijna op en ik vind het geweldig. Doordat mijn hart ook echt bij schrijven ligt, merk ik dat ik er ook heel enthousiast over kan vertellen aan leerlingen. Hoe leuk het is en wat je er allemaal mee kunt.

‘De opleiding duurt vier jaar en volgend jaar ga ik ook aan de slag als docent Nederlands op een vmbo-school in Papendrecht, met leerlingen die later vaak terechtkomen in de technische sector. Daar heb ik zelf zestien jaar in gewerkt en ik kan ze dus heel goed vertellen hoe dat gaat, en waar je taal dan voor nodig hebt. Bijvoorbeeld om die veiligheidshandleiding écht te kunnen begrijpen of om instructies door te kunnen geven aan iemand anders via een e-mail.

‘Iedereen gebruikt taal. Er kan ook veel misgaan als je het niet goed beheerst’

‘Ik probeer steeds de connectie te leggen tussen taal en waar ze dat straks voor nodig hebben. Want dat willen leerlingen altijd heel graag weten: waar doe ik dit eigenlijk voor? Wat heb ik er straks aan? Heel veel dus. Iedereen gebruikt taal. Er kan ook veel misgaan als je het niet goed beheerst en het kan je belemmeren in je professionaliteit.

‘Meer betrokkenheid bij de maatschappij en elke dag het gevoel hebben dat ik iets heb bijgedragen in het leven van iemand anders. Dat was mijn wens en dat is ook echt gelukt. En dan ook nog eens met iets waar ik zelf heel enthousiast over ben: de Nederlandse taal. Ik wil er zelf ook alles over weten, over de geschiedenis van onze taal, de literatuur en al die oude boeken zoals Max Havelaar en Van den Vos Reynaerde. Heerlijk vind ik dat.

‘Door de opleiding aan de hogeschool ben ik ook het creatief schrijven weer wat gaan oppakken. Ik vond dat altijd al leuk om te doen maar ik had er de laatste jaren eigenlijk geen tijd voor. In het kader van de Boekenweek had de HR een poëziewedstrijd uitgeschreven rond het thema ‘bij ons in de familie’. Dat leek me wel een lekker onderwerp dus ik dacht: ik pak even een half uurtje om wat op papier te zetten.

‘Ik dacht: ik pak even een half uurtje om wat op papier te zetten.’

‘Dat werd een gedicht over mijn oudste zoon Julian. Over de herinneringen aan het moment dat ik voor de eerste keer moeder werd. Dan ben je ineens ook moeder van een klein schepseltje waar je voor moet zorgen. Vanaf dan ben je een gezinnetje en start je eigen familieleven. Mijn gedicht is een herinneringsgedicht over alles wat ik me herinner uit die tijd.

‘De jury vond het prachtig en daar was ik heel blij mee, dat iets wat zo persoonlijk is, blijkbaar ook andere mensen raakt. Dat zag ik ook in de zaal toen ik mijn gedicht voorlas. Toen moest ik ook echt moeite doen om de afstand te bewaren en het tegelijkertijd toch met gevoel voor te lezen.

‘In vriendenboekjes schreef ik altijd dat ik later schrijfster wilde worden en ooit wil ik zelf een roman gaan schrijven. Maar dat wordt denk ik pas ergens na mijn pensioen.’

Tekst en foto: Sanne van der Most

Volg ons op Instagram