Dit is een minor-plus, voor honoursstudenten die er niet vies van zijn om heel veel uren in hun studie te stoppen. Maar voelt het als studie? Eigenlijk niet. Stuk voor stuk voelen de studenten zich vrij en tegelijkertijd gemotiveerd om er helemaal voor te gaan. ‘Je wilt iets bereiken, en dan doe je dat niet van negen tot vijf’, stelt Kimberly, student business it & management. ‘Ik ben er echt wel zeven dagen per week mee bezig.’ Niet iedereen wil, of kan dat en daarom haakten vijf van de zeventien studenten al snel af.

Problemen in het ziekenhuis

Een inhoudelijke opdracht kregen de studenten in september niet. Ga maar kijken welke problemen er zijn in het ziekenhuis (het Albert Schweitzer ziekenhuis in Dordrecht) en verzin daar innovatieve oplossingen voor, kregen de studenten mee. Maar niet voordat ze hun eigen plek (een gang met kamers in een bijna leegstaande dependance van het ziekenhuis) moesten inrichten.

Wouter, gezondheidszorgtechnologie (gzt): ‘Toen we hier kwamen was het een grote puinhoop. Onze eerste opdracht was: maak dat leefbaar. Dus moesten we onder andere schoonmaken en stoelen van andere plekken uit het ziekenhuis halen.’ Het was de manier op elkaar in korte tijd goed te leren kennen.

Opnemen en samenvatten

De communicatie tussen arts en patiënt werd een van de aan te pakken onderwerpen. Een probleem is dat patiënten niet altijd alles onthouden wat er tijdens een gesprek gezegd is. Uiteindelijk bedacht Kimberly een app die de gesprekken opneemt en er een samenvatting van maakt. Kim: ‘De mogelijkheden om op te nemen en samen te vatten bestonden al, maar niet samen en niet in deze context.’ Het ziekenhuis is zeer geïnteresseerd in de app die er dan ook zeker gaat komen.

Of ook vingerafdrukherkenning er komt, is nog niet zeker. Rowan en Maarten, beiden van gezondheidszorgtechnologie, stortten zich op het probleem van de identificatieverwisseling in het ziekenhuis. Patiënten krijgen nu bij de receptie een polsbandje met daarop informatie die gescand kan worden. Het is daarbij mogelijk dat je het bandje van iemand anders krijgt. Maarten: ‘Identificatieverwisseling is nog steeds een probleem; het staat in de top 3 van risico’s van het ziekenhuis. We zijn daarom bezig met apparaat dat je vingerafdruk herkent, in Nederland wordt daar in de medische wereld nog niet mee gewerkt.’ Maarten pakt dit tijdens zijn afstuderen verder op en streeft ernaar dat hij in het Albert Schweitzer ziekenhuis een pilot mag gaan draaien.

De bijbel van Bill

De naam van de minor bevat ook het woord ‘venturing’, wat benadrukt dat de studenten zich niet kunnen beperken tot alleen het bedenken van oplossingen. Ze moeten ook de boer op met hun idee. In feite starten ze hun eigen bedrijf, alleen of in groepjes. Dat doen ze aan de hand van het 24-stappenplan uit het boek Disciplined Entrepreneurship van Bill Aulet. ‘Dat is onze bijbel’, zeggen verschillende studenten. Nadia (pedagogiek): ‘Die stappen zorgen ervoor dat je over alles nadenkt.’

Nadia maakt deel van het groepje dat een robotje op wieltjes heeft ontwikkeld dat te besturen is door iemand die een periode niet thuis is (maar bijvoorbeeld in een ziekenhuis of revalidatiecentrum) en contact wil houden met het thuisfront. In de robot zet je een mobieltje en kun je via Skype praten met verschillende familieleden aan de eetkamer thuis. Anne, gzt: ‘Omdat je ‘m zelf kunt besturen, ben je niet volledig afhankelijk van anderen.’

De techneut en de organisator

De studenten hebben de robot ook echt gebouwd. Nou ja, dat heeft Joël (gzt) gedaan. Joël: ‘Ik ben vrij technisch. Ik vind het wel grappig om te zien dat ook studenten binnen je eigen opleiding verschillende kwaliteiten hebben.’ Studiegenoot Anne is binnen het team bijvoorbeeld veel meer de organisator. De studenten van andere opleidingen hebben daarnaast ook elk hun eigen rol. Sanza (bedrijfseconomie) is van de financiën en Nadia kijkt naar hoe de mensen via de robot contact met elkaar maken.

Met studenten uit verschillende disciplines in één team kun je van elkaar leren én van elkaars kwaliteiten gebruikmaken. Nadia: ‘Wij zijn bezig met een marktonderzoek. Nou, daar heb ik zelf nog nooit over nagedacht. Nu doe je dus dankzij de andere studenten die kennis op.’

Jezelf tegenkomen

Voor Wouter, gzt, werd de ‘confrontatie’ met studenten met andere kennis en kwaliteiten ook een leermoment. ‘Ik wil graag altijd alles begrijpen en zelf doen. Hier leer je juist ook dat je niet alles zelf kunt doen. Als iemand ergens gespecialiseerd in is, moet je daar vertrouwen in hebben. Dat was wel even moeilijk voor mij, je komt jezelf toch wel tegen.’

Over 3D-printen en over eigenschappen van materialen heeft collega Masai (industrieel product ontwerpen) meer kennis. Wouter en Masai werken met z’n tweeën het idee uit om een herdenkingsobject te maken van de as van een gecremeerde. Masai: ‘Als de overledene heel veel van varen hield, zou je van de as een beeld van een bootje kunnen maken. Met zo’n beeldje in de kast bij nabestaanden, zullen sommige mensen makkelijker over de overledene gaan praten.’ De twee studenten hebben inmiddels contact gelegd met uitvaartverzorgers en gaan ook op uitvaartbeurzen staan.’

Gekleurde Post-its

De ideeën van de studenten zijn er niet zomaar. Daar is veel praten, uitzoeken en brainstormen met elkaar aan voorafgegaan. Een zichtbaar aandenken daaraan zijn de vele gekleurde post-its die de ziekenhuisgang kleuren. ‘Stapelen van ideeën’ zeggen studenten daarover. Stapelen maar soms ook afremmen en doorstrepen, wat ook het resultaat kan zijn van sessies met elkaar en met de twee begeleidende docenten, Johan Reijenga en Gerard van der Star.

‘Ze laten ons heel vrij, maar ondersteunen ons bij onze beslissingen’, vertelt Sanza. ‘En daarbij hoort ook dat ze ons vragen waarom we iets hebben gedaan zoals we het hebben gedaan.’ Wouter: ‘Het zijn onze sparringpartners. Soms kan je heel boos worden om hun kritiek op iets waar jij heel veel energie in hebt gestopt, maar uiteindelijk levert het wel iets beters op.’

Onbeperkt aan de e-books

Zo dachten Kim, Sander (bedrijfskunde MER), Anne-Dee (small business) en Yuser (hrm) aanvankelijk aan de realisatie van een digitaal platform waar je een abonnement kunt nemen op het onbeperkt lezen van e-books. (In het tweede deel van de minor hoefden de plannen niet meer per se met het ziekenhuis of de gezondheidszorg te maken te hebben).

Inmiddels is dat idee dus een community geworden met meer dan dat. Onder andere met de mogelijkheid om contact te hebben met auteurs en andere lezers. Yuser: ‘Het kan ook de plek zijn waar mensen met een goed verhaal worden gekoppeld aan een auteur die dat voor hen opschrijft.’

Alles mag

Dat is zomaar een van de ideeën die is ontstaan mede door de setting van de minor waar je intensief samenwerkt en daarnaast heel vrij bent. Yuser: ‘Je zit hier niet in een hokje. Alles mag!’ Studenten worden niet beoordeeld op bijvoorbeeld het product dat ze realiseren maar op wat ze leren. Yuser: ‘Er wordt gekeken naar je ontwikkeling, je wordt beoordeeld op je honoursprogramcompetenties, dat staat centraal.’

Met die ontwikkeling zit het bij de studenten wel goed, lijkt het. Sander: ‘In twintig weken minor heb ik me meer ontwikkeld dan in de drie jaar ervoor…’

Jos van Nierop
Foto’s: Silicon Venturing Rotterdam