'Alles gaat nu wel zo'n beetje z'n gangetje. Op m'n werk krijg ik de volledige ontgroening, want om mijn stageopdracht goed uit te kunnen voeren, moet ik weten waar het hele proces om draait. En dat betekent (volgens het hele management) dat ik mee moet werken in de distributiecentra. Voor degene die het nog niet weten: mijn bedrijf doet alle logistiek voor grote retailbedrijven in de VS. Dit zijn vooral grote (Amerikaanse) department stores; de vergelijking met de V&D en de Bijenkorf komt denk ik het dichtst in de buurt.

Mollige Mexiaan
Het distributiecentrum is een wereld op zich. Een grote, grijze hal met dakramen, waarvan het zonlicht wordt verstoord door de wieken (??) van de ventilatoren die aan het plafond vastzitten. Een ietwat mollige Mexicaanse man en een mondige Amerikaanse man zijn de managers van deze shift, die van 3 uur 's middags tot 11 uur 's avonds duurt. Doel is om in één shift vijf trucks te lossen, de dozen te sorteren en gesorteerd op pallets in vrachtwagens te laden.

'Pallitizer'
Er werken ongeveer twintig man aan één rolband. Dit is een soort lopende band, maar dan met stalen rollers die het mogelijk maken de dozen makkelijk te verplaatsen. Vandaag ben ik een van de 'palletizers'. Alle dozen hebben een label met daarop een nummer en een letter. Mijn letter is B en ik moet de nummers lezen en dan op de bijbehorende pallet plaatsen. Moeilijk werk? Nee, totaal niet. Zwaar werk? Zeker weten!

Complete catastrofe
Met iedere doos die ik van de band afpak moet ik zoeken naar de juiste pallet. Omdat de pallet gecontroleerd wordt, moet ik de dozen met de labels naar buiten plaatsen. De dozen zijn log en zwaar en allemaal van verschillende formaten. Ik weet nu ook weer waarom ik geen technische of bouwkundige opleiding heb gekozen: het stapelen van de dozen resulteert meer dan eens in een complete catastrofe. Dozen vallen van mijn pallets, ik zet de dozen op de verkeerde pallets of ik vergis me in de zwaarte van een doos en ga bijna door mijn rug.

Hulp van Speedy
Ik krijg al snel hulp van een man die ze 'Speedy' noemen. Een Latijns-Amerikaanse, magere vent die lijkt alsof hij uit het gesticht is weggelopen. Al snel zie ik waarom Speedy zo heet. Alsof het allemaal niks is, pakt hij de dozen, zet ze op de juiste pallet, pakt een pompwagen en verplaatst de pallet naar de controlezone. De lijn is nu op volle snelheid en hij houdt het met gemak bij. En dat terwijl ik met een houding van 'ik-stond-er-bij-en-keek-er-naar' door de manager op m'n vingers wordt getikt met de vraag waarom ik niet meehelp.

Data in plaats van dozen
Al deze mensen krijgen minder betaald dan ik en werken veel langer, zelfs in het weekend. Ik heb nu drie uur lang meegewerkt en ik vind het wel best. Met mijn vieze handen, kleding en zweet op m'n voorhoofd wacht ik buiten op mijn rit terug naar huis.
Wat ben ik blij dat de volgende keer als ik daar ben, ik alleen maar data ga verzamelen voor mijn onderzoek.'

groeten,

Kevin Huizer