‘De afgelopen weken begon er een gevoel zich te ontwikkelen wat ik zelf niet kon benoemen, totdat ik maandag even in tranen uitbarstte van vermoeidheid, stress (op werk en een huisgenoot die me nogal vaak midden in de nacht wakker maakt) en een gevoel van gemis. Mary, mijn collega vroeg me ‘are you missing home? Are you homesick?’  En ineens dacht ik, oh zo noem je dat. Dat is wat ik voel. Ik heb Sinterklaas gemist, mijn eigen bedje gemist en ik heb alle lieve vrienden en vriendinnen gemist! Ik kan me in dit huis niet zo ontspannen als dat ik dat thuis kan. Ik kan niet wachten volgende week thuis te komen en in mijn bedje te rollen, mijn eigen douche weer in te stappen en kerst te vieren met all my loved ones!

Liefste complimenten
Vandaag kwamen alle kinderen die in ons project ‘Minding the Gap’ zitten, langs om The Arabian Nights te kijken. Een van deze groepen gaf ik ook les op woensdagochtend. Toen ik de kinderen vertelde dat ik er volgende termijn niet meer ben, dat ik dan weer in Nederland ben, begonnen ze me te knuffelen en kreeg ik de liefste complimenten. ‘Miss I realy like you, I really like you as a teacher!’ en ‘Miss I am going to miss you!’

Dit is dus waar ik dit werk voor doe. Dat je werkt met deze jongeren, dat ze zich voor je openen en persoonlijke dingen vertellen en dat we werken z’n allen ergens naartoe werken. En als je weggaat laten zij ook zien wat ik voor hen betekend heb. Dat was even slikken en ik ga hen ook missen. Ik ben zo trots op ze en zal nooit vergeten wat zij mij geleerd hebben! Toen een van de meiden me vertelde over haar vader die in Afghanistan is overleden en hoe zij niet terug kan omdat het te gevaarlijk is, realiseerde ik me dat deze jongeren heel sterk zijn. Ze was zo open naar me, en we begrepen elkaar in het feit dat Engels niet onze moedertaal is en hoe het juist dan extra moeilijk is je gevoel uit te leggen. De achtergrond van deze jongeren is zoveel heftiger en soms onvoorstelbaar. Voor dit meisje hoop ik echt dat ze ooit haar droom verwezenlijkt om naar de universiteit te kunnen en een dokter te worden of ‘a business woman’ zoals ze zelf zei.

Ik ben enorm dankbaar voor de projecten waar ik aan mee heb kunnen werken en de (inspirerende) mensen die ik tot nu toe heb mogen ontmoeten. Nog twee weken stage, so you can say, this is the beginning of the end of my adventure in London!

Eva van Breugel