“Wat had ik een zin om te beginnen zeg. Ik bedoel dat is uiteindelijk de reden waarom ik hier in Londen ben. Woensdag begon het dan eindelijk! Een rondje langs alle afdelingen, allemaal namen en mensen en mijn best alles te verstaan, begrijpen en te onthouden. Het werd me wel duidelijk dat er behoorlijk wat chaos is in de organisatie. Want Gillian, de vrouw die mij heeft aangenomen, komt niet meer terug, ze is met ‘Voluntary redundancy‘ zoals ze dat noemen; ze is een soort van akkoord gegaan met het ontslag of heeft zelf haar ontslag ingediend. Best heftig voor haar en de organisatie. Verder gaat mijn afdeling gaat nauwer samenwerken met de afdeling ‘Development’ en ‘Marketing‘. Ben heel benieuwd. De afgelopen week heb ik oude verslagen overgetypt, contactlijsten geupdatet en overgezet in excelbestanden. Goede klusjes om de organisatie te leren kennen, en de dingen die we doen hier.

Theater voor doven en blinden
Volgende week ga ik contact opnemen met scholen om onze volgende voorstelling te komen bezoeken. Spannend! Dan moet ik ze bellen en mijn verhaal goed klaar hebben. Daarnaast ga ik werken aan een nieuw project. Het tyheater waar ik werk wil aanpassingen maken  zodat doven, slechthorenden, slechtzienden en blinden ook naar het theater kunnen komen en toch de ervaring van het theater mee kunnen krijgen. Ik ben heel benieuwd. Het zou super zijn als we deze bezoekers ook naar het theater of de film kunnen krijgen!

I found a room!
En dan nu wat ander exciting news! Tadadada *tromgeroffel* I FOUND A ROOM! Oh my god, it’s so beautiful and on the most beloved place in town! Nee serieus ik ben zo blij! Ik zou woensdagavond gaan kijken. Maar toen was er wat fout gegaan, er was niemand aanwezig dus ik kon niet naar binnen. Maar ik kon donderdag wel kijken. Ik heb alle tijd ;-). Dus ik stond donderdag weer voor de deur. Guess what? Nobody home. Ik belde en kreeg gelijk de voicemail. Ik werd al een beetje pissed. Uiteindelijk belde hij terug, en ik zei dat ik voor de deur stond. Hij zei dat hij boven was. Ik zei dat ik al een aantal keer had aangebeld. Hij vroeg me om nog eens aan te bellen, dus dat deed ik. Hij zei dat hij niets hoorde. Dus hij kwam naar beneden. OOPS, ik stond al een half uur voor de verkeerde deur. Haha. Maar gelukkig kon ik alsnog binnen kijken. En ik was meteen verkocht!

Neat and tidy
Ik slaap op de bovenste verdieping. Het eerste wat ik zag was een enorme keuken met een eettafel en helemaal neat and tidy! Ik was al bijna verkocht! Daarna liepen we naar de badkamer, ook helemaal netjes en die wordt gedeeld met 3 van de 4 roommates. Dus hop naar boven en daar was MIJN kamer. Ik wist het meteen. Echt een zolderkamer, maar heel netjes en voldoende ruimte! Alles was een jaar geleden nog opgeknapt dus het ziet er heel mooi en makkelijk schoon te maken uit! Verder is er een wasmachine aanwezig en alles wat verder nodig is!

Naar de pub
Vrijdag was de laatste werkdag van mijn eerste werkweek. Na het werk ben ik een biertje gaan drinken in de pub aan de overkant van mijn werk. Heerlijk om zo mijn eerste week af te sluiten. Het team is vrij close en schijnt bijna iedere week weleens (of vaker) een biertje te doen na werk. Heel fijn om zo in contact te komen! De meeste werknemers zijn ook tussen de 24 en 35 jaar, heel gezellig! Na het biertje ben ik samen met een collega, haar vriend en een vriendin van haar naar een voorstelling in ons eigen theater geweest. De voorstelling was van Mark Thomas, a well-known stand-up-comedian in England! Het was goed voor mijn Engels om eens een hele dag van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat zo met de taal bezig te zijn. Ik merk dat mijn Engels ook wel wat beter wordt. Ik denk nog in het Nederlands dus soms crasht het even in mijn hoofd , maar ik heb al twee complimenten gehad van collega’s die vonden dat mijn Engels zo goed was! WOOHOO, die steek ik in mijn zak!”

Eva van Breugel