Hans Tweedehands is gevestigd achter het Centraal Station. Zijn winkel heeft geen etalage, geen kassa en zelfs geen naam. Bij de Kamer van Koophandel staat zijn zaak geregistreerd als ‘In- en Verkoop’, maar op de gevel staat geen naam. ‘Als mensen worden gebeld’, vertelt de eigenaar, ‘dan zeggen ze dat ze bij Hans Tweedehands zijn.’ De winkel telt 36 vierkante meter en biedt op dit moment onderdak aan 20.000 platen, 10.000 cd’s, enkele meters dvd’s en honderden boeken. Er is geen plek voor een espressoapparaat; als Hans koffi e wil, dan loopt hij naar de snackbar aan de overkant.

Vroeger werden er alleen boeken verkocht: strips, thrillers, romans en seksboekjes. Maar toen kwam de cd op de markt en wilden de grote winkelketens van hun platen af. ‘Van het een kwam het ander’, vat Hans de geschiedenis van zijn winkel samen. ‘We hebben alle genres, van operette tot punk en van jazz tot death metal.’ Normaal krijg ik een rondleiding van de mensen die ik beroepsmatig bezoek, maar je kunt niet meer dan twee stappen zetten in de winkel. Hans zit bijna altijd buiten op een stoel, daar is meer plek.

Ik doe een testje en vraag Hans Tweedehands of hij Neil young heeft. Hij verplaatst enkele stapels met platen, wringt zich door een gat dat is ontstaan en komt een halve minuut later terug met een plaat van de Canadese singer-songwriter. Het is een goocheltruc, denk je. Man verdwijnt in zijn eigen winkel en komt dan weer tevoorschijn met een plaat. ‘Er zit wel degelijk een systeem in de winkel’, legt Hans uit. ‘Maar ik ben de enige die dat systeem kent.’

Klanten kunnen niet een plaatje luisteren alvorens deze eventueel aan te schaffen. De winkel van Hans heeft geen pick-ups. Maar aankopen boven de vijf euro mogen worden geruild. Of er weleens een plaat wordt gestolen? ‘Vast’, zegt Hans, ‘maar dat merk ik niet.’ De winkel heeft ook geen beveiligingspoortjes.

Hans Tweedehands heeft geen last van de crisis. Het gaat beter dan ooit, de jeugd koopt weer platen: Led Zeppelin, The Doors, Jimi Hendrix. ‘De plaat is helemaal terug’, zegt Hans. Ik vraag of hij het zelf niet vol vindt in de winkel. ‘Ja, het is nu wel extreem’, antwoordt hij. Maar hij relativeert meteen de omvang van zijn collectie: ‘Het meeste heb ik niet.’

Ernest van der Kwast