Afgelopen twee jaar nam dit aantal met ruim twaalf procent toe. Waarom kiezen jongeren uit China en Brazilië toch voor een studie op het oude continent Europa?
‘Het onderwijsniveau ligt in China gewoon nog heel laag. Daarom wilde ik in het buitenland studeren’, vertelt Mike Yang(23). ‘Toen mijn ouders steeds vaker op televisie beelden voorbij zagen komen van schietpartijen op Amerikaanse scholen, kon ik Amerika wel vergeten. Mijn tweede keus was Rotterdam, vandaar dat ik nu hier studeer.’

Mike komt net als Grace Ge (22) uit Guangzhou. Een stad in het zuiden van China met meer dan tien miljoen inwoners. Sinds 2009 studeren ze International Business and Management Studies (IBMS) aan de Hogeschool Rotterdam. Grace heeft bewust voor Rotterdam gekozen: ‘Ik wilde een opleiding volgen die vooral op logistiek gericht was. Waar kan dat nu beter dan in een stad met een wereldhaven?’

Hein Cuppen(28), zoon van een Nederlandse vader en een Braziliaanse moeder, woonde tot zijn achttiende in de miljoenenstad São Paulo. ‘Er zijn in Brazilië zeker scholen die vergelijkbaar zijn met het niveau van een Nederlandse hogeschool. Alleen kost dat dan gerust een paar duizend euro per maand. Dat kon ik echt niet betalen.’ Op zijn achttiende besluit hij drie maanden op Nederlandse les in Delft te gaan. Tien jaar later is Hein nog steeds in Nederland en bijna afgestudeerd bij IBMS en aan het werk als consultant gericht op Zuid-Amerika.

Na de studie?
Mike, Grace en Hein willen na hun studie aan de hogeschool voorlopig in Nederland blijven. Mike: ‘Voordat ik met mijn master begin, wil ik ongeveer twee jaar bij een Nederlands bedrijf werken. Ik wil de kennis die ik hier heb geleerd ook in dit land toepassen. Tijdens mijn werk denk ik er ook achter te komen welke kennis ik nog mis.Een master in die richting wil ik dan gaan volgen.’
‘Voor economische voorspoed moet je nu echt in Brazilië zijn’, vertelt Hein. ‘Onlangs heeft Nederland de grootste handelsmissie ooit naar Brazilië gestuurd. Ik was daarbij als tussenpersoon van Nederlandse jachtbouwers met Braziliaanse bedrijven. Dan zie je pas echt hoeveel potentie Brazilië heeft voor Nederlandse ondernemers. Die kansen wil ik Nederlandse bedrijven na mijn studie zo snel mogelijk geven.’
Grace: ‘China kent nog nauwelijks researchmasters. Na mijn opleiding IBMS wil ik graag aan de Erasmus Universiteit een researchmaster in logistiek volgen. Ik twijfel of ik daarna nog wil promoveren. ’

Over tien jaar?
Maar Nederland blijft niet voor altijd de thuishaven van deze studenten. ‘Ik ben traditioneel Chinees’, aldus Grace. ‘Mijn familie verwacht wel dat ik voor hen ga zorgen in de toekomst. Daarom ben ik van plan om na mijn studie in Nederland terug te gaan naar China. Ik hoop dan aan een universiteit les te geven, over wat ik in Nederland heb geleerd.’
Mike is minder traditioneel ingesteld: ‘Na mijn opleiding in Nederland wil ik veel reizen en nieuwe culturen leren kennen. Pas als ik begin dertig ben, denk ik terug te gaan naar China. Dan wil ik dichtbij mijn ouders gaan wonen en mijn opgedane kennis in China toepassen.’
‘Nederland is redelijk af’, vindt Hein. ‘In Brazilië maakt mijn werk nog echt verschil. Daarom zie ik mezelf over tien jaar wel met een appartement in Rotterdam én in São Paulo. Maar dan reis ik natuurlijk wel van zomer naar zomer. Aan die winter kan ik nog steeds niet wennen.’

BRICS-landen
Brazilië, Rusland, India, China en Zuid-Afrika zijn groei-economiën. Deze landen worden in een adem genoemd, omdat ze in dezelfde tijd ontwikkelingslanden waren. Ze groeien hard en daarom treden ze als club op. De verwachting is dat deze landen in 2050 het grootste deel van de huidige rijkste landen hebben ingehaald.De opkomst van de BRICS-landen heeft positieve effecten op de Nederlandse economie. Met de handel met deze landen zijn ongeveer honderdduizend banen en bijna twee procent van ons nationaal inkomen verbonden.
Gisteren maakten de BRICS-landen, tijdens de jaarlijkse BRIC-summit in gastland Zuid-Afrika, bekend een eigen Wereldbank op te willen richten. Die bank moet een tegenhanger worden van de bestaande Wereldbank en het IMF.

Jonathan van Noord