Blog Sterre: De finish is in zicht maar voelt onbereikbaar
Blog van SterreGepubliceerd: 4 days ago
| 
|
Roltrappen in een groot winkelcentrum of op het station. De smartphone. Wij Nederlandse studenten staan misschien te weinig stil bij het gemak dat ons omringt. Het is iets vanzelfsprekends geworden.
Zo zijn er steeds meer mensen met vloerverwarming die de kachel soms nooit meer uitzetten zodat het altijd 21 graden in huis is. Terwijl er toch niks mis is met een paar graden minder? Of met de kachel uitzetten in de zomer?
Wanneer staan we nog stil bij het feit dat we bevoorrecht zijn met al dat gemak?
Niet alleen met de roltrap die ons omhoog brengt of met de smartphone waarop we altijd snel even wat kunnen opzoeken. Maar ook met alle andere dingen die zo vanzelfsprekend lijken: een fijne plek om te wonen, elke dag warm eten, naar school kunnen gaan.
Nu kunnen jullie mij bijna horen zeggen ‘denk maar aan die mensen in Syrië’, of aan alle vluchtelingen. Maar dat is helemaal niet wat ik wil zeggen.
Zelfs hier, in Rotterdam, zijn er mensen die niet elke dag eten op tafel kunnen krijgen. Niet alleen de daklozen. Er zijn ook genoeg arme gezinnen die problemen hebben met rondkomen of kinderen die het huishouden doen omdat pa en ma heel hard moeten werken voor voldoende centjes. Problemen als huiselijk geweld, geen baan kunnen vinden of niet naar school kunnen, komen ook gewoon hier in deze stad voor.
Daar waar alles onder onze neus te krijgen is. Waar iedereen een bruisend (studenten)leven lijkt te hebben, ook daar kan niet iedereen in zijn of haar basislevensbehoefte voorzien.
Misschien is dit moeilijk te geloven, een ‘ver van je bed’-show. Maar voor ik aan mijn studie begon, werkte ik bij een sociaal bedrijf in Rotterdam-Noord waar dit soort zaken dagelijkse kost was. We maakten twee keer per week lunch voor de mensen die daar kwamen. We probeerden ze een handvat te geven om wat aan hun persoonlijke situatie te veranderen en een fijne, open sfeer te creëren zodat problemen bespreekbaar werden. Huiselijk geweld en ondervoeding kwamen het meeste voor.
Dus als de roltrap de volgende keer stuk is, bedenk dan dat er zat mensen zijn die geen geld hebben om de trein te nemen die jij net gemist hebt.
Als je al dat huiswerk aan het maken bent, bedenk dan dat er veel mensen graag in jouw schoenen zouden staan. Wees blij dat je naar school kan.
Corrina Leeflang
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Ik wil niet ontkennen dat er mensen in Nederland zijn die het zwaar hebben, maar ik denk dat iedere Nederlander in zijn of haar basislevensbehoefte kan voorzien. Als iemand zegt dit niet te kunnen spelen er andere problemen zoals verslaving, psychische problemen of schulden.
Zeker school is voor iedere minderjarige moet mogelijk zijn. Er zijn verschillende regelingen voor mensen met een laag inkomen.
Grappig dat je de smartphone noemt: veel Syriers maken gebruik van een smartphone. Smartphones zijn immers relatief goedkoop (en Syrië was/ is geen verschrikkelijk arm land) makkelijk mee te smokkelen, verstoppen en je hebt er meerdere communicatiemiddelen op zitten die bij een willekeurige koffietent met wifi te gebruiken is.
Juist voor deze mensen kan een smartphone het enige middel zijn om contact te leggen met vrienden en familie op andere gevaarlijke of juist veilige plekken.
Klopt, er zijn verschillende regelingen, maar helaas is gebleken dat er genoeg mensen zijn die niet onder een regeling vallen.
Zelf vind ik enige mate van vrijheid ook een levensbehoefte, als ik dan door Zuid loop en hoor dat er mensen zijn die niet hun huis uit mogen of onderdrukt worden, denk ik niet dat iedereen aan de eerste levensbehoefte kan voldoen.
Natuurlijk hangt dit af van de definitie die je aan dingen geeft.
Maar er zijn ook mensen die gewoon simpelweg de kennis niet hebben om te achterhalen welke regeling zij onder vallen (iets waar wij ook vaak bij hielpen) dat is geen onwillentheid van die mensen.
En waar het om gaat is dat je blij bent met wat je hebt, dankbaar zijn. Want er zijn genoeg mensen in Rotterdam die onder de armoede grens leven.
Onwetendheid is een groot probleem. Thomas B. zegt: iedereen kan in zijn eigen levensbehoefte voorzien, maar… de vraag is hoe. Heb je een koophuis, raak je je baan kwijt en vervolgens mag je het verkopen omdat je in de bijstand raakt en het niet meer op kan brengen. De huizenprijzen zijn gedaald, dus hou je een torenhoge schuld over. Als je spaargeld hebt, mag je daar op interen om daarna alsnog hetzelfde scenario in te gaan. Een baan vinden? als 50+ er in deze tijden is dat erg lastig. Zeker als je alleen lagere school hebt gedaan en je hele leven lang productiewerk op je c.v. hebt staan. Schuldsanering is dan een feit.
Leu blog Corrina, ik ben benieuwd waar je gewerkt hebt. Technische bedrijfskunde is een hele andere richting. Je redt het wel, je eerste droom is uitgekomen en er zullen er nog vele volgen.
Kijk Joeri jij snapt hem! Ik heb bij de Viltmannen in Rotterdam Noord gewerkt, en ik doe daar nog steeds een paar uur per week vrijwillig de administratie. Vooral omdat het erg leuk en lonend is daar mee te kunnen helpen.
En ja technische bedrijfskunde is zwaar, en of ik daar later ook echt werk in ga doen, geen idee. Ik wilde graag wat uitdagends studeren en tot nu toe lukt dat 😛