Slordig omgaan is hier een eufemisme voor corruptie, dat begrijpt u. Maar corruptie is een nogal beladen woord dat inderdaad varieert van een enkel bonnetje méér schrijven tot en met je jacht laten inrichten door een bevriende ondernemer die jij – als bestuurder – een leuke overheidsopdracht gunt. Ik zal het woord corruptie vermijden; ik moet ook na deze column nog veilig door de gangen van dit gebouw en over straat kunnen lopen.
Wat blijkt? Volgens dit onderzoek kijken u en ik steeds strenger naar dergelijk gedrag en heeft die strenge blik ook echt effect op het daadwerkelijke gedrag. Goed nieuws dus.

De maatschappij is niet langer bereid te kijken naar wat allemaal mág volgens de (zelf opgestelde) regeltjes, maar wat redelijk is.

Ik zie dat ook aan onze eigen Hogeschool Rotterdam waar het bestuurlijke geld-over-de-balk-gooien, volgens mensen die het weten kunnen, sinds het aantreden van bestuursvoorzitter Bormans resoluut is stopgezet. Misschien. Enkele jaren terug verscheen er in ditzelfde Profielen nog een reeks artikelen over declaratiegedrag van de toenmalige directeuren en het cvb. Prachtig inkijkje was dat. Dat is te zeggen: er was vooral veel niet te zien. De declaraties van de ene directeur mochten door de andere gecontroleerd worden. Je zou het 360 graden feedback kunnen noemen. De jaarlijkse, geheel verzorgde buitenlandse reis? De rijkelijk met mooie wijnen versierde etentjes? Het weekabonnement op peperduur restaurant Old Dutch? Het oude bestuur vond het niet nodig om daar ook maar enige openheid over te geven. De voormalige directeur van de interne auditdienst noemde het ‘niet interessant’, en: ‘het gaat niet om wat het kost maar om wat het opbrengt’. Ja, en…? ‘Wat het opbrengt? Moeilijk uit te drukken.’ Hmpf… vervetting en Korsakov vermoedelijk… De mazen in het net waren groot genoeg: een organisatie als de hogeschool hoeft het declaratiegedrag van haar directeuren niet openbaar te maken. Gedwongen door regelgeving gebeurt dat inmiddels wél voor het cvb en inderdaad blijft het nu aan de sobere kant.
Maar betekent dit dat ik nu alle vertrouwen heb in de financiële opruimwerkzaamheden van Bormans? Daar ben ik nog niet uit. Een van de conclusies van het onderzoek was dat de maatschappij niet langer bereid is te kijken naar wat allemaal mág volgens de (zelf opgestelde) regeltjes, maar wat redelijk is. Daar hoort bij dat men open is over de besteding van overheidsgeld, in dit geval: over de declaraties van de directeuren. Dat zijn de tekenen des tijds die hopelijk door het bestuur binnenkort worden waargenomen. Zo niet, dan houd ik het er voorlopig op dat ze alleen een ander sterrenrestaurant hebben gevonden.