Daarna heb ik in de zomer jaren op de markt gestaan en daar kijken we weer anders tegen bloot aan. Wanneer de temperaturen stijgen, wordt het rustiger op de markt en wordt er niet veel meer verkocht: ‘Vrouwen bloot, handel dood.’ In de badplaatsen waar ik tegenwoordig regelmatig te vinden ben met mijn kraam is er weinig te doen als iedereen min of meer bloot aan het strand ligt.

Nu loop ik stage in de zorg en daar heeft bloot weer een heel andere betekenis. Ik ontmoet mensen die mij nodig hebben bij het wassen en aankleden en de toiletgang. Wat een andere wereld. De kwetsbare medemens moet het overlaten aan vreemden om hen te helpen. Zij hebben geen andere keus dan ons bloot tegemoet te treden. Wij kleden hen letterlijk uit, omdat het niet anders kan.

Dat bloot zijn ondergaan veel cliënten gelaten. De meesten zwijgen erover. Dat wil echter niet zeggen dat zij er niets bij voelen. Ik denk zelfs dat velen het ontzettend vervelend vinden. Ik loop stage bij een revalidatielocatie waar mensen verder over het algemeen in orde zijn. Maakt dat het minder erg, of juist erger om je te ontbloten?

Ik vroeg het aan een cliënte en zij vond het verschrikkelijk dat ik haar moest helpen omdat ze het zelf vanwege de gevolgen van een operatie niet kon. Vooral naar het toilet gaan vond zij heel vervelend: ‘Ik kan niet eens mijn eigen gat afvegen! Dat is toch erg!’ Ook het wassen en douchen vindt zij niet leuk: ‘Ik vind het vervelend dat ik alles maar moet laten gebeuren, ik vind mezelf niet bepaald een schoonheid en daar moet jij dan naar kijken.’

Ikzelf vind het nog vreemd om zomaar overal naar te kijken, te móeten kijken zelfs. Ik heb geen enkele zorgachtergrond, heb zelfs geen kinderen waarop ik heb kunnen ‘oefenen’. Hoewel ik het niet vervelend vind, probeer ik me te verplaatsen in wat het voor een cliënt zou kunnen betekenen. Voor veel van de collega’s is het gesneden koek. Zij kijken al zo lang naar blote lijven dat er weinig vreemd aan lijkt te zijn. Toch schuilt daar naar mijn mening een gevaar in. De gewoonte zou je ongevoeliger kunnen maken voor het effect bij een cliënt. Ik ben me daar in ieder geval nog elke dag van bewust en probeer er rekening mee te houden zo goed en zo kwaad als dat gaat.

In augustus ga ik voor stage naar Tanzania. Hoe blootgewoon gaat het er daar aan toe? En wat is het verschil tussen de twee locaties die ik zal bezoeken? De eerste tien weken ga ik naar Zanzibar, waar 99 procent van de bevolking moslim is. Daarna vertrek ik naar de regio Arusha, waar de bevolking christelijk is. Maakt dat uit? En hoe dan precies? Krijg ik alleen vrouwen te zien misschien? Ik vind het lastig me daarop voor te bereiden, zal me inlezen voor zover ik kan en contact proberen op te nemen met mensen die mij voor gingen. Ik wil ook daar respectvol met de cliënt kunnen omgaan.

Bloot is in mijn ogen in ieder geval nooit zomaar gewoon!