Sinds Gert en ik een koppeltje zijn, zitten we niet meer op Tinder. En Tinder merkt dat, want eens in de zoveel tijd krijgen we simultaan melding van niet-bestaande nieuwe matches. Oh Tinder, jij doorzichtige leugenaar.

Waar loze tijd vroeger werd opgevuld met een rondje mannen-swipen, speel ik nu Candy Crush. Minstens even verslavend, maar niet echt spannend. Tot een kennis me Kindu for Couples aanraadt omdat het sexy en hilarisch is. Het is ook een soort van Tinder, maar dan voor nieuwe ideetjes om je relatie spannend te houden.

Ik sta altijd open voor nieuwe input en Gert is er ook wel voor te porren, dus we downloaden de app en koppelen onze accounts aan elkaar met een pincode. We krijgen nu allebei een reeks sexy voorstellen voorgeschoteld waarop we ‘nee’, ‘misschien’ en ‘ja’ kunnen antwoorden. Als we allebei ‘ja’ zeggen, kunnen we met het voorstel aan de slag.

3, 2, 1, SWIPE!
‘Doe het eens in een schommelstoel.’ Hebben we niet. Next. ‘Een rollenspel waarin hij de klusjesman speelt en jij een eenzame huisvrouw.’ Eh, oké. ‘Geef je partner een serenade met een sexy stem, denk Happy Birthday van Marilyn Monroe.’ Eh, nee. ‘Probeer de liefde te bedrijven in militaire barakken.’ Hoe dan?! Nee. ‘Laat hem eens sexy ondergoed dragen voor de verandering.’ Ik: JA! Hij: Misschien.

Dit schiet niet op, vooral mijn lijst met ‘dingen waar ik niet warm of koud van word’ is gegroeid. Maar ik moet niet zo flauw doen, vindt Gert. De eerstvolgende optie die op zijn beeldscherm verschijnt, gaan we doen. Dus hij swipet en ‘Gedraag je als een beest en ga op safari in je eigen slaapkamer’ verschijnt op zijn beeldscherm.

Ik blaf als een hond om daarna knorrend als een varkentje in een eindeloze slappe lach te raken. Die avond wordt er alleen gecandycrusht.