Onlangs kwam ik in de stad langs Café Beurs en er stonden meteen allemaal flashbacks op mijn netvlies van het introductiefeest dat ik daar meemaakte als achttienjarig groentje. In de tussentijd heb ik verschillende klassen meegemaakt, verschillende stages gedaan en een hoop docenten, vakken en projecten voorbij zien komen.

Momenteel ben ik bezig met het keuzevak positieve psychologie en met de minorspecialisatie leerlingbegeleiding en mentoraat. Leeswerk, reflectieverslagen en omvangrijke schrijfopdrachten stapelen zich op. De scriptie, waar ik als het goed is in blok drie mee ga starten, begint de vorm van het zwaard van Damocles aan te nemen. En dan is er ook nog het vak dat ik moet doen ter vervanging van de excursie in het tweede jaar.

Het scheelt dat het allemaal heel leuk en interessant en absoluut goed gekozen is, maar eh… een beetje veel is het wel.

In deze periode van (bijna-)afstuderen geef ik mezelf de ruimte om opdrachten later in te leveren en het huiswerk niet helemaal perfect bij te houden.  Want de studielast is in het afstudeerjaar torenhoog en als student met een ziekte word je daar niet écht blij van. Dan maar liever zorgen dat ik wel bij alle lessen kan zijn en op eigen tempo de opdrachten maak.

Júist in de stress van onderzoekjes, portfolio’s en visieopdrachten moet ik af en toe even iets anders doen. Even buitenshuis iets leuks ondernemen, even een hobby nieuw leven inblazen of bezig zijn met plannen voor de toekomst. Liever alles relaxed en goed doen, dan snel.

Ik ben ook héél blij dat ik nu alleen maar na hoef te denken over het keuzevak, de minor en de scriptie. Dikke prima als ik straks heel blok 3 en 4 heb voor dat laatste grote onderzoek, en nog veel dikkere prima als ik die scriptie van de zomer mee kan nemen naar Zuid-Frankrijk om daar lekker theoretische stukken te schrijven en onderwijsvisies uit te bouwen.

In die vijf jaar dat ik nu studeer, is dit één van die periodes waarin ik heel dankbaar ben dat ik op mijn eigen tempo en manier kan studeren en mezelf daarin kan overtreffen: overtreffend afstuderen.